Τα ηρεμιστικά είναι χημικές φαρμακευτικές ουσίες που χορηγούνται με ιατρική συνταγή σε άτομα που έχουν προβλήματα άγχους και αϋπνίας. Παλαιότερα χρησιμοποιούνταν τα λεγόμενα βαρβιτουρικά, αλλά λόγω των πολλών ανεπιθύμητων παρενεργειών που είχαν, αποσύρθηκαν και αντικαταστάθηκαν από τα ηρεμιστικά.
Τα ηρεμιστικά χωρίζονται σε δύο κατηγορίες:
τα μείζονα ηρεμιστικά, που χρησιμοποιούνται στην αντιμετώπιση σοβαρών ψυχιατρικών περιπτώσεων, και
τα ελάσσονα ηρεμιστικά, που χρησιμοποιούνται για την καταπολέμηση του άγχους και του στρες ή σε περιπτώσεις αϋπνίας. Η χρήση και κατάχρηση-με στόχο την αλλαγή της διάθεσης- αφορά τα ελάσσονα ηρεμιστικά. Μερικά από αυτά τα σκευάσματα που κυκλοφορούν στη χώρα μας είναι:Tavor, Lexotanil, Tranxene, Stedon, Hipnocedon, Halcion, Normison, Vulbegal, κ.α.
Τα άμεσα αποτελέσματα των ηρεμιστικών στον άνθρωπο είναι παρόμοια με αυτά που προκαλεί μια μικρή δόση αλκοόλ. Το άτομο αισθάνεται χαλαρό και κοινωνικό, σαν να είχε πιεί 1-2 ποτά. Οι ουσίες αυτές ελαττώνουν τη νοητική λειτουργία, χωρίς να την αναιρούν τελείως. Οι χρήστες μπορεί να παρουσιάσουν μικρές αμνησίες, ανικανότητα να εκτελέσουν πολύπλοκες εργασίες και αυξημένο χρόνο αντίδρασης.
Γι’ αυτούς τους λόγους καθίσταται επικίνδυνη η οδήγηση υπό την επήρεια ηρεμιστικών καθώς και ο χειρισμός μηχανημάτων. Η ταυτόχρονη χρήση οινοπνευματωδών επιτείνει τα συμπτώματα αυτά. Σε μεγαλύτερες δόσεις τα ηρεμιστικά προκαλούν υπνηλία. Σε πολύ μεγάλες δόσεις οδηγούν σε κώμα και στο θάνατο. Οι θανατηφόρες δόσεις είναι πάρα πολύ μεγάλες, αλλά ο συνδυασμός του ηρεμιστικού με αλκοόλ απαιτεί μικρότερη δόση για να προκληθεί ο θάνατος.
Μπορείς να εξαρτηθείς από τα ηρεμιστικά;
Η χρήση ηρεμιστικών προκαλεί ανοχή και εξάρτηση σωματική και ψυχική. Τα συμπτώματα στέρησης, που εμφανίζονται μετά τη διακοπή της χρήσης, εκδηλώνονται με ευερεθιστότητα, νευρικότητα, αϋπνίες, ναυτία, άγχος, ιλίγγους και κατάθλιψη. Συμπτώματα στέρησης μπορούν να εμφανιστούν ακόμα και μετά από συστηματική χρήση τεσσάρων ή έξι εβδομάδων.
Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011
2. Εισπνεόμενα - πτητικά
Τα εισπνεόμενα είναι ουσίες που περιέχονται σε προϊόντα καθημερινής χρήσης και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αλλαγή της ψυχικής διάθεσης του ατόμου. Οι ουσίες αυτές χρησιμοποιούνται αν εισπνεύσουμε τα αέρια που δημιουργούν. Πρόκειται για πτητικούς υδρογονάνθρακες δηλαδή ενώσεις υδρογόνου και άνθρακα, που παράγονται από το πετρέλαιο, το κάρβουνο και τη ζύμωση φυτικών υλών. Χρησιμοποιούνται συνήθως ως διαλύτες σε προϊόντα που στερεοποιούνται πολύ εύκολα. Οι πιο συχνά εισπνεόμενες ουσίες είναι το τολουένιο, η ακετόνη και το βουτάνιο. Οι ουσίες αυτές περιέχονται σε πάρα πολλά είδη καθημερινής χρήσης όπως:
ουσίες στεγνού καθαρίσματος
διαλυτικά (ασετόν, νέφτι κ .α)
ουσίες που περιέχονται σε προϊόντα υπό μορφή σπρέϋ
ουσίες που περιέχονται σε κόλλες
διορθωτικά υγρά
αέριο σε αναπτήρες
Ένα μέσο σπίτι περιέχει παραπάνω από τριάντα ουσίες, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως εισπνεόμενα. Τα αέρια που αναδύονται από τις ουσίες αυτές απορροφώνται από τους πνεύμονες και φθάνουν γρήγορα στον εγκέφαλο. Μερικά από τα άμεσα αποτελέσματα της εισπνοής είναι ευφορία, φυσική χαλάρωση και σύγχυση, ενώ κάποια άλλα οφείλονται στη μείωση του οξυγόνου που προκαλείται με αυτόν τον τρόπο. Καταστέλλονται επίσης η αναπνοή και ο σφυγμός. Η εμπειρία που προκύπτει είναι παρόμοια με την αλκοολική μέθη. Πονοκέφαλος και εμετός είναι πολύ συχνά συμπτώματα, ειδικά στους πρωτόπειρους. Η συνέχιση των εισπνοών οδηγεί σε αποπροσανατολισμό, υπνηλία, μούδιασμα και απώλεια των αισθήσεων. Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο ειδικά σε περιπτώσεις που ο χρήστης έχει κλείσει το κεφάλι του μέσα σε σακούλα χωρίς να βρίσκεται κοντά του κάποιος άλλος. Μερικές φορές αναφέρονται και ψευδαισθήσεις
Μπορείς να εξαρτηθείς από τα εισπνεόμενα;
Το φαινόμενο της χρήσης των εισπνεόμενων είναι σχετικά νέο και έτσι υπάρχουν λίγες πληροφορίες για τα αποτελέσματα που δημιουργεί η χρόνια χρήση. Έρευνες σε βιομηχανικούς εργάτες, που είναι συνεχώς εκτεθειμένοι σε αέρια διαλυτών, δείχνουν ότι υπάρχουν κίνδυνοι για το συκώτι, τα νεφρά και τον εγκέφαλο. Παρόλο που δεν υπάρχουν σίγουρα ιατρικά συμπεράσματα, παρόμοια προβλήματα έχουν παρατηρηθεί σε χρόνιους χρήστες εισπνεόμενων.
Εξάλλου, επειδή τα εισπεόμενα -όπως και το οινόπνευμα- έχουν επίδραση στην κριτική ικανότητα του ατόμου και στον αυτοέλεγχο του, πολλές φορές η χρήση τους απελευθερώνει την επιθετικότητα προκαλώντας προβλήματα παραβατικότητας και βίαιης συμπεριφοράς. Η επιθετικότητα αυτή μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στην οικογένεια και το σχολείο (απουσίες, επιθετικότητα στο σχολείο, κ .α). Σχεδόν όλοι οι ερευνητές συμφωνούν ότι η χρήση τολουένιου και ακετόνης (ουσίες που περιέχονται σε πολλές κόλλες), εφόσον γίνεται για μικρό χρονικό διάστημα, δεν φαίνεται να προκαλούν χρόνιες βλάβες στον οργανισμό. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι έχουν αναφερθεί αιφνίδιοι θάνατοι από εισπνοές βουτανίου.
ουσίες στεγνού καθαρίσματος
διαλυτικά (ασετόν, νέφτι κ .α)
ουσίες που περιέχονται σε προϊόντα υπό μορφή σπρέϋ
ουσίες που περιέχονται σε κόλλες
διορθωτικά υγρά
αέριο σε αναπτήρες
Ένα μέσο σπίτι περιέχει παραπάνω από τριάντα ουσίες, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως εισπνεόμενα. Τα αέρια που αναδύονται από τις ουσίες αυτές απορροφώνται από τους πνεύμονες και φθάνουν γρήγορα στον εγκέφαλο. Μερικά από τα άμεσα αποτελέσματα της εισπνοής είναι ευφορία, φυσική χαλάρωση και σύγχυση, ενώ κάποια άλλα οφείλονται στη μείωση του οξυγόνου που προκαλείται με αυτόν τον τρόπο. Καταστέλλονται επίσης η αναπνοή και ο σφυγμός. Η εμπειρία που προκύπτει είναι παρόμοια με την αλκοολική μέθη. Πονοκέφαλος και εμετός είναι πολύ συχνά συμπτώματα, ειδικά στους πρωτόπειρους. Η συνέχιση των εισπνοών οδηγεί σε αποπροσανατολισμό, υπνηλία, μούδιασμα και απώλεια των αισθήσεων. Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο ειδικά σε περιπτώσεις που ο χρήστης έχει κλείσει το κεφάλι του μέσα σε σακούλα χωρίς να βρίσκεται κοντά του κάποιος άλλος. Μερικές φορές αναφέρονται και ψευδαισθήσεις
Μπορείς να εξαρτηθείς από τα εισπνεόμενα;
Το φαινόμενο της χρήσης των εισπνεόμενων είναι σχετικά νέο και έτσι υπάρχουν λίγες πληροφορίες για τα αποτελέσματα που δημιουργεί η χρόνια χρήση. Έρευνες σε βιομηχανικούς εργάτες, που είναι συνεχώς εκτεθειμένοι σε αέρια διαλυτών, δείχνουν ότι υπάρχουν κίνδυνοι για το συκώτι, τα νεφρά και τον εγκέφαλο. Παρόλο που δεν υπάρχουν σίγουρα ιατρικά συμπεράσματα, παρόμοια προβλήματα έχουν παρατηρηθεί σε χρόνιους χρήστες εισπνεόμενων.
Εξάλλου, επειδή τα εισπεόμενα -όπως και το οινόπνευμα- έχουν επίδραση στην κριτική ικανότητα του ατόμου και στον αυτοέλεγχο του, πολλές φορές η χρήση τους απελευθερώνει την επιθετικότητα προκαλώντας προβλήματα παραβατικότητας και βίαιης συμπεριφοράς. Η επιθετικότητα αυτή μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στην οικογένεια και το σχολείο (απουσίες, επιθετικότητα στο σχολείο, κ .α). Σχεδόν όλοι οι ερευνητές συμφωνούν ότι η χρήση τολουένιου και ακετόνης (ουσίες που περιέχονται σε πολλές κόλλες), εφόσον γίνεται για μικρό χρονικό διάστημα, δεν φαίνεται να προκαλούν χρόνιες βλάβες στον οργανισμό. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι έχουν αναφερθεί αιφνίδιοι θάνατοι από εισπνοές βουτανίου.
3. Κεταμίνη
Λεξιλόγιο 'πιάτσας': Special K, K, vitamin K, cat valiums κ.ά.
Η Κεταμίνη κυκλοφορεί σε υγρή μορφή ή σε λευκή σκόνη και η χρήση της ποικίλει. Μπορεί να καπνιστεί, να χορηγηθεί ενδοφλεβίως, ή να ληφθεί από το στόμα ή τη μύτη. Χρησιμοποιείται σε μεγάλες ποσότητες στην κτηνιατρική ως ταχύτατο αναισθητικό-καταπραϋντικό φάρμακο.
Τι συμβαίνει όταν παίρνεις κεταμίνη;
Έχει κοινά χαρακτηριστικά με το PCP (phencyclidine), αν και η δράση της είναι πολύ πιο άμεση. Συνήθως ξεκινά από 5 ως 10 λεπτά μετά τη λήψη και διαρκεί 2 με 3 ώρες. Έχει συνδυαστεί με σεξουαλικές επιθέσεις, τα λεγόμενα 'date-rapes', όπου τα θύματα δεν μπορούν να θυμηθούν τα γεγονότα που συνέβησαν όσο ήταν κάτω από την επήρειά του.
Προκαλεί παραισθήσεις, τρέμουλο και μειωμένη αντίληψη του χώρου και του χρόνου. Επίσης, με τη χρήση της παρατηρείται σταδιακή μείωση της δυνατότητας μάθησης, αμνησία και μειωμένη κινητικότητα. Μεγάλες δόσεις και μακροχρόνια χρήση προκαλούν κατάθλιψη, υψηλή πίεση και δεν αποκλείονται θανατηφόρα αναπνευστικά προβλήματα.
Η Κεταμίνη κυκλοφορεί σε υγρή μορφή ή σε λευκή σκόνη και η χρήση της ποικίλει. Μπορεί να καπνιστεί, να χορηγηθεί ενδοφλεβίως, ή να ληφθεί από το στόμα ή τη μύτη. Χρησιμοποιείται σε μεγάλες ποσότητες στην κτηνιατρική ως ταχύτατο αναισθητικό-καταπραϋντικό φάρμακο.
Τι συμβαίνει όταν παίρνεις κεταμίνη;
Έχει κοινά χαρακτηριστικά με το PCP (phencyclidine), αν και η δράση της είναι πολύ πιο άμεση. Συνήθως ξεκινά από 5 ως 10 λεπτά μετά τη λήψη και διαρκεί 2 με 3 ώρες. Έχει συνδυαστεί με σεξουαλικές επιθέσεις, τα λεγόμενα 'date-rapes', όπου τα θύματα δεν μπορούν να θυμηθούν τα γεγονότα που συνέβησαν όσο ήταν κάτω από την επήρειά του.
Προκαλεί παραισθήσεις, τρέμουλο και μειωμένη αντίληψη του χώρου και του χρόνου. Επίσης, με τη χρήση της παρατηρείται σταδιακή μείωση της δυνατότητας μάθησης, αμνησία και μειωμένη κινητικότητα. Μεγάλες δόσεις και μακροχρόνια χρήση προκαλούν κατάθλιψη, υψηλή πίεση και δεν αποκλείονται θανατηφόρα αναπνευστικά προβλήματα.
4. GHB
Gamma – Hydroxybutyrate
Λεξιλόγιο 'πιάτσας': υγρό έκσταση, G, Georgia homeboy, somatomax, κ.ά.
Κυκλοφορεί συνήθως σε μορφή σκόνης ή διαλυμένο σε κάποιο υγρό. Στην υγρή μορφή του ο χρήστης δε μπορεί να γνωρίζει την περιεκτικότητα του GHB στο υγρό και για αυτό το λόγο πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός.
Τι συμβαίνει όταν παίρνεις GHB;
Η δράση του ξεκινά 10 με 20 λεπτά μετά τη χρήση του και διαρκεί ως και 4 ώρες, ανάλογα με τη δόση. Το GHB επιδρά στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα και δημιουργεί ευφορικά και καταπραϋντικά συναισθήματα. Επίσης, συχνά αναφέρεται η χρήση του και ως αναβολικό, που βοηθά στις καύσεις του λίπους και την ενίσχυση των μυών.
Έχει συνδυασθεί με σεξουαλικές επιθέσεις, τα λεγόμενα 'date-rapes', όπου τα θύματα δεν μπορούν να θυμηθούν τα γεγονότα που συνέβησαν όσο ήταν κάτω από την επήρειά του. Σε χαμηλές δόσεις, το GHB φέρνει χαλάρωση και διώχνει το άγχος. Με τη συνεχή και αυξανόμενη χρήση του μειώνονται οι ρυθμοί της καρδιάς και της αναπνοής σε επικίνδυνα επίπεδα που μπορεί να προκαλέσουν και το θάνατο.
Προκαλεί έντονη ζαλάδα, υπνηλία, τάση προς εμετό, σύγχυση και μειωμένη αίσθηση των αντανακλαστικών. Το GHB γρήγορα αποβάλλεται από τον οργανισμό και συχνά είναι δύσκολο να διαγνωσθεί η χρήση του.
Λεξιλόγιο 'πιάτσας': υγρό έκσταση, G, Georgia homeboy, somatomax, κ.ά.
Κυκλοφορεί συνήθως σε μορφή σκόνης ή διαλυμένο σε κάποιο υγρό. Στην υγρή μορφή του ο χρήστης δε μπορεί να γνωρίζει την περιεκτικότητα του GHB στο υγρό και για αυτό το λόγο πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός.
Τι συμβαίνει όταν παίρνεις GHB;
Η δράση του ξεκινά 10 με 20 λεπτά μετά τη χρήση του και διαρκεί ως και 4 ώρες, ανάλογα με τη δόση. Το GHB επιδρά στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα και δημιουργεί ευφορικά και καταπραϋντικά συναισθήματα. Επίσης, συχνά αναφέρεται η χρήση του και ως αναβολικό, που βοηθά στις καύσεις του λίπους και την ενίσχυση των μυών.
Έχει συνδυασθεί με σεξουαλικές επιθέσεις, τα λεγόμενα 'date-rapes', όπου τα θύματα δεν μπορούν να θυμηθούν τα γεγονότα που συνέβησαν όσο ήταν κάτω από την επήρειά του. Σε χαμηλές δόσεις, το GHB φέρνει χαλάρωση και διώχνει το άγχος. Με τη συνεχή και αυξανόμενη χρήση του μειώνονται οι ρυθμοί της καρδιάς και της αναπνοής σε επικίνδυνα επίπεδα που μπορεί να προκαλέσουν και το θάνατο.
Προκαλεί έντονη ζαλάδα, υπνηλία, τάση προς εμετό, σύγχυση και μειωμένη αίσθηση των αντανακλαστικών. Το GHB γρήγορα αποβάλλεται από τον οργανισμό και συχνά είναι δύσκολο να διαγνωσθεί η χρήση του.
5. Rohypnol
Λεξιλόγιο 'πιάτσας': Roofie, roche, roach, rope, forget-me pill κ.ά.
Το Rohypnol ανήκει στην κατηγορία των βενζοδιαζεπινών (όπως το Stedon και το Xanax) και στην Ελλάδα κυκλοφορεί με τα ονόματα Hypnocedon και Vulbegal (λεξιλόγιο πιάτσας: ύπνος, βούλμπε, κουμπιά, βενζίνες κ.ά.). Χρησιμοποιείται σε πολλές χώρες της Ευρώπης για την αντιμετώπιση της αϋπνίας, ως ηρεμιστικό και ως αναισθητικό πριν από το χειρουργείο. Κυκλοφορεί σε μορφή χαπιού. Είναι άοσμο, άχρωμο και διαλύεται εύκολα σε ανθρακούχα ποτά.
Τι συμβαίνει όταν παίρνεις Rohypnol;
Η δράση 1 mg Rohypnol ξεκινά μέσα στα πρώτα 30 λεπτά μετά τη λήψη του και μπορεί να διαρκέσει από 8 ως και 12 ώρες.
Προκαλεί επιλεκτική αμνησία και για το λόγο αυτό έχει συνδεθεί η συχνή χρήση του με σεξουαλικές επιθέσεις, τα λεγόμενα 'date-rapes', όπου τα θύματα δεν μπορούν να θυμηθούν τα γεγονότα που συνέβησαν όσο ήταν κάτω από την επήρειά του. Εκτός από την αμνησία που προκαλεί, κατά τη διάρκεια της χρήσης του παρατηρείται έντονη ζαλάδα, υπνηλία και χαμηλή πίεση. Επίσης συχνά υπάρχουν οπτικές παραισθήσεις, σύγχυση, γαστρεντερολογικές διαταραχές καθώς και κατακράτηση ούρων.
Το Rohypnol ανήκει στην κατηγορία των βενζοδιαζεπινών (όπως το Stedon και το Xanax) και στην Ελλάδα κυκλοφορεί με τα ονόματα Hypnocedon και Vulbegal (λεξιλόγιο πιάτσας: ύπνος, βούλμπε, κουμπιά, βενζίνες κ.ά.). Χρησιμοποιείται σε πολλές χώρες της Ευρώπης για την αντιμετώπιση της αϋπνίας, ως ηρεμιστικό και ως αναισθητικό πριν από το χειρουργείο. Κυκλοφορεί σε μορφή χαπιού. Είναι άοσμο, άχρωμο και διαλύεται εύκολα σε ανθρακούχα ποτά.
Τι συμβαίνει όταν παίρνεις Rohypnol;
Η δράση 1 mg Rohypnol ξεκινά μέσα στα πρώτα 30 λεπτά μετά τη λήψη του και μπορεί να διαρκέσει από 8 ως και 12 ώρες.
Προκαλεί επιλεκτική αμνησία και για το λόγο αυτό έχει συνδεθεί η συχνή χρήση του με σεξουαλικές επιθέσεις, τα λεγόμενα 'date-rapes', όπου τα θύματα δεν μπορούν να θυμηθούν τα γεγονότα που συνέβησαν όσο ήταν κάτω από την επήρειά του. Εκτός από την αμνησία που προκαλεί, κατά τη διάρκεια της χρήσης του παρατηρείται έντονη ζαλάδα, υπνηλία και χαμηλή πίεση. Επίσης συχνά υπάρχουν οπτικές παραισθήσεις, σύγχυση, γαστρεντερολογικές διαταραχές καθώς και κατακράτηση ούρων.
6. Ηρωίνη
Η ηρωίνη προέρχεται από την οπιούχο παπαρούνα που χρησιμοποιείται και για τη δημιουργία της κατηγορίας αναλγητικών-ναρκωτικών φαρμάκων όπως η κωδείνη και η μορφίνη. Η ηρωίνη μπορεί να ποικίλλει από άσπρη σε σκούρο καφέ χρώμα σκόνης μέχρι κολλώδη ουσία.
Η ηρωίνη είναι είτε σε ενέσιμη μορφή είτε καπνίζεται είτε εισπνέεται (αν είναι καθαρή).
Κίνδυνοι
Η ηρωίνη σου δίνει ένα κύμα αίσθησης ευφορίας ειδικά στην ενέσιμη μορφή της. Το αίσθημα ευφορίας συχνά ακολουθείται από λήθαργο, ναυτία, στομαχικές κράμπες και εμετό.
Οι χρήστες αισθάνονται την ανάγκη να παίρνουν περισσότερη ηρωίνη όσο τοπ δυνατόν πιο γρήγορα για να αισθανθούν και πάλι καλά.
Με μακρόχρονη χρήση η ηρωίνη καταστρέφει το σώμα. Σχετίζεται με χρόνια δυσκοιλιότητα, ξηρό δέρμα, τραυματισμένες φλέβες και αναπνευστικά προβλήματα.
Οι χρήστες που κάνουν ένεση συχνά έχουν κατεστραμμένες φλέβες και βάζουν τον εαυτό τους σε κίνδυνο να κολλήσουν σοβαρές νόσους όπως ΗΙV ηπατίτιδα Β ή C, ή βακτηριακή ενδοκαρδίτιδα αν μοιράζονται βελόνες με άλλους χρήστες.
Εξάρτηση
Η ηρωίνη είναι εξαιρετικά εξαρτησιογόνος και εύκολη στην υπερβολική χρήση (με την οποία μπορεί να προκαλέσει το θάνατο). Η στέρηση είναι έντονη και τα συμπτώματα περιλαμβάνουν αϋπνία, εμετούς και μυϊκούς πόνους.
Στα βραχυχρόνια αποτελέσματα της χρήσης περιλαμβάνονται η αργή αναπνοή, η θολή πνευματική λειτουργία, η ναυτία και οι εμετοί, η καταστολή του πόνου και η αυτόματη αποβολή. Στα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα χρήσης της περιλαμβάνονται οι λοιμώδεις νόσοι, οι κατεστραμμένες φλέβες, οι βακτηριακές μολύνσεις, η λοίμωξη των τοιχωμάτων της καρδιάς και των βαλβίδων, η αρθρίτιδα και άλλα ρευματολογικά προβλήματα.
Η ηρωίνη είναι είτε σε ενέσιμη μορφή είτε καπνίζεται είτε εισπνέεται (αν είναι καθαρή).
Κίνδυνοι
Η ηρωίνη σου δίνει ένα κύμα αίσθησης ευφορίας ειδικά στην ενέσιμη μορφή της. Το αίσθημα ευφορίας συχνά ακολουθείται από λήθαργο, ναυτία, στομαχικές κράμπες και εμετό.
Οι χρήστες αισθάνονται την ανάγκη να παίρνουν περισσότερη ηρωίνη όσο τοπ δυνατόν πιο γρήγορα για να αισθανθούν και πάλι καλά.
Με μακρόχρονη χρήση η ηρωίνη καταστρέφει το σώμα. Σχετίζεται με χρόνια δυσκοιλιότητα, ξηρό δέρμα, τραυματισμένες φλέβες και αναπνευστικά προβλήματα.
Οι χρήστες που κάνουν ένεση συχνά έχουν κατεστραμμένες φλέβες και βάζουν τον εαυτό τους σε κίνδυνο να κολλήσουν σοβαρές νόσους όπως ΗΙV ηπατίτιδα Β ή C, ή βακτηριακή ενδοκαρδίτιδα αν μοιράζονται βελόνες με άλλους χρήστες.
Εξάρτηση
Η ηρωίνη είναι εξαιρετικά εξαρτησιογόνος και εύκολη στην υπερβολική χρήση (με την οποία μπορεί να προκαλέσει το θάνατο). Η στέρηση είναι έντονη και τα συμπτώματα περιλαμβάνουν αϋπνία, εμετούς και μυϊκούς πόνους.
Στα βραχυχρόνια αποτελέσματα της χρήσης περιλαμβάνονται η αργή αναπνοή, η θολή πνευματική λειτουργία, η ναυτία και οι εμετοί, η καταστολή του πόνου και η αυτόματη αποβολή. Στα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα χρήσης της περιλαμβάνονται οι λοιμώδεις νόσοι, οι κατεστραμμένες φλέβες, οι βακτηριακές μολύνσεις, η λοίμωξη των τοιχωμάτων της καρδιάς και των βαλβίδων, η αρθρίτιδα και άλλα ρευματολογικά προβλήματα.
7. Μεθαμφεταμίνη (speed)
Λεξιλόγιο 'πιάτσας': Πάγος (ice), σπιντάκι, γυαλί, κρύσταλλο, κ.ά.
Το speed είναι διεγερτικό που συχνά κατασκευάζεται από το ανακάτεμα διάφορων διεγερτικών φαρμάκων. Ανήκει στην κατηγορία των αμφεταμινών, που μοιάζουν χημικά με την αδρεναλίνη που παράγεται από τον οργανισμό του ανθρώπου. Μπορεί να ληφθεί σε μορφή χαπιού, με ένεση, με εισπνοή από τη μύτη ή και να καπνιστεί. Διαλύεται εύκολα σε υγρά και είναι άσπρο και άοσμο.
Τι συμβαίνει όταν παίρνεις speed;
Η δράση του speed ξεκινάει σε 15 ως 30 λεπτά από τη λήψη και διαρκεί περίπου 6-8 ώρες. Προκαλεί την αίσθηση ενεργητικότητας, διαύγεια μυαλού, όξυνση της πνευματικής λειτουργίας και απώλεια της αίσθησης της πείνας. Οι κόρες των ματιών διαστέλλονται.
Παρατηρείται έντονη εφίδρωση ή κρυάδες, ταχυκαρδία, λογόρροια και επιθετικότητα. Μετά από επαναλαμβανόμενη μακροχρόνια χρήση, μπορεί να εμφανιστούν συμπτώματα ψύχωσης όπως: παρανοειδής επεξεργασία, διωκτικό παραλήρημα, ακουστικές και οπτικές ψευδαισθήσεις και αλλαγές στην αντίληψη του σώματος. Η συστηματική χρήση προκαλεί ανοχή και ψυχική εξάρτηση, με συμπτώματα κατάθλιψης, ευερεθιστότητας και έντονο άγχος μετά τη διακοπή της χρήσης.
Το speed είναι διεγερτικό που συχνά κατασκευάζεται από το ανακάτεμα διάφορων διεγερτικών φαρμάκων. Ανήκει στην κατηγορία των αμφεταμινών, που μοιάζουν χημικά με την αδρεναλίνη που παράγεται από τον οργανισμό του ανθρώπου. Μπορεί να ληφθεί σε μορφή χαπιού, με ένεση, με εισπνοή από τη μύτη ή και να καπνιστεί. Διαλύεται εύκολα σε υγρά και είναι άσπρο και άοσμο.
Τι συμβαίνει όταν παίρνεις speed;
Η δράση του speed ξεκινάει σε 15 ως 30 λεπτά από τη λήψη και διαρκεί περίπου 6-8 ώρες. Προκαλεί την αίσθηση ενεργητικότητας, διαύγεια μυαλού, όξυνση της πνευματικής λειτουργίας και απώλεια της αίσθησης της πείνας. Οι κόρες των ματιών διαστέλλονται.
Παρατηρείται έντονη εφίδρωση ή κρυάδες, ταχυκαρδία, λογόρροια και επιθετικότητα. Μετά από επαναλαμβανόμενη μακροχρόνια χρήση, μπορεί να εμφανιστούν συμπτώματα ψύχωσης όπως: παρανοειδής επεξεργασία, διωκτικό παραλήρημα, ακουστικές και οπτικές ψευδαισθήσεις και αλλαγές στην αντίληψη του σώματος. Η συστηματική χρήση προκαλεί ανοχή και ψυχική εξάρτηση, με συμπτώματα κατάθλιψης, ευερεθιστότητας και έντονο άγχος μετά τη διακοπή της χρήσης.
8. Παραισθησιογόνα
LSD, Magic, Mushrooms, Peyote, P.C.P.
Τα παραισθησιογόνα είναι μια σειρά από ουσίες που έχουν την ιδιότητα να διαταράσσουν τον ψυχικό κόσμο του ατόμου και να προκαλούν αντιληπτικές διαταραχές όπως οπτικές και ακουστικές παραισθήσεις. Οι ουσίες αυτές μπορεί να είναι φυσικές ('μαγικά μανιτάρια') ή χημικές (LSD). Τα παραισθησιογόνα πιστευόταν ότι έχουν την ικανότητα να ‘ανοίγουν τις πόρτες’ για την έκφραση του ασυνειδήτου, δηλαδή εκείνου του μέρους του ψυχισμού μας που – παρόλο που δεν γνωρίζουμε το περιεχόμενό του- επηρεάζει τις σκέψεις και τις πράξεις μας.
LSD (Lysergic Acid Diethylamide)
Λεξιλόγιο 'πιάτσας': κρύσταλλος, τριπάκι, φράουλες, Ε.Τ., κινέζος δράκος, κ.ά.
Το LSD είναι η πιο γνωστή παραισθησιογόνος ουσία. Κυκλοφορεί σε μορφή χαπιών, κάψουλας, κύβους ζάχαρης, στυπόχαρτο ή και σε αυτοκόλλητα με σχέδια που διαφοροποιούν το είδος τους.
Τι συμβαίνει όταν παίρνεις LSD;
Το 'ταξίδι' (trip) του LSD ξεκινά μετά από μια ώρα περίπου από τη λήψη της ουσίας και φτάνει στο απόγειό του μετά από 2-3 ώρες, με διάρκεια ως και 12 με 15 ώρες.
Τα αποτελέσματα είναι πολύ δύσκολο να προβλεφθούν μιας και εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την προσωπικότητα του χρήστη, από την εμπειρία του, από τις προσδοκίες του και από το περιβάλλον μέσα στο οποίο γίνεται η χρήση.
Προκαλεί αλλοίωση των αντιλήψεων, διαστρεβλωμένες εικόνες, έντονα χρώματα, φαντασιώσεις και συχνά παραισθήσεις. Παρατηρούνται επίσης αλλοιώσεις στην ακοή, καθώς και στην αίσθηση του χρόνου και του χώρου. Οι κόρες των ματιών συστέλλονται και παρατηρείται έντονη εφίδρωση. Η πίεση ανεβαίνει όπως και ο ρυθμός της καρδιάς και η θερμοκρασία του σώματος.
Παρατηρούνται έντονα ψυχωσικά συμπτώματα που μπορούν να παρομοιασθούν με αυτά της σχιζοφρένειας, μιας και η εναλλαγή των συναισθημάτων και των αντιλήψεων είναι ραγδαία, και χωρίς καμία λογική ή συνοχή. Έτσι λοιπόν οι χρήστες μιλούν και για 'κακά ταξίδια' (bad trips), όταν βιώνουν έντονα τρομακτικά και δυσάρεστα συναισθήματα.
Το φαινόμενο του flashback, είναι η αναβίωση της εμπειρίας του 'ταξιδιού' μετά τη διακοπή της χρήσης του LSD. Συνήθως διαρκεί από λίγα λεπτά ως και μερικές ώρες. Εάν το flashback επιμένει για αρκετές μέρες, υπάρχει πιθανότητα οργανικής βλάβης του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος.
Μαγικά Μανιτάρια (Magic Mushrooms)
Πολλά μανιτάρια αυτού του είδους φυτρώνουν στη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη. Περιέχουν ψιλοχιμβίνη, μια ουσία με παραισθησιογόνα δράση παρόμοια με αυτή του LSD, αλλά ελαφρότερης μορφής.
Η χρήση τους- όπως και αυτή του LSD- για 'ψυχαγωγικό' σκοπό συνδέθηκε με τα νεανικά κινήματα της δεκαετίας του 1960.
Μπορούν να χρησιμοποιηθούν φρέσκα ή αποξηραμένα, να φαγωθούν ή να βραστούν μέσα σε τσάι.
Τι συμβαίνει όταν παίρνεις Μagic Mushrooms;
Τα αποτελέσματα της χρήσης δεν είναι τόσο έντονα όσο του LSD. Μετά τη χρήση δημιουργείται ευφορία, χαρά και παραισθήσεις, συνήθως οπτικές ή και ακουστικές. Αρχίζουν μισή ώρα περίπου μετά τη χρήση και διαρκούν από 4 έως 9 ώρες. Με τη χρήση τους αναπτύσσεται γρήγορα ανοχή. Δεν έχει διαπιστωθεί σωματική εξάρτηση, αλλά πολλά άτομα εξαρτώνται ψυχικά. Έχουν αναφερθεί άσχημα 'ταξίδια' με κρίσεις πανικού, επιθετικότητα, αίσθημα αποπροσωποποίησης, άγχος και μερικές φορές ψυχωσικού τίπου αντιδράσεις. Έχουν αναφερθεί επίσης φαινόμενα 'flashback'. O μεγαλύτερος κίνδυνος είναι να επιλέξει κανείς μανιτάρια που μοιάζουν μεν με τα παραισθησιογόνα, αλλά είναι δηλητηριώδη.
Peyote (Πεγιότ)
Είναι ένας ακανθώδης , στρογγυλός κάκτος, συνήθως μπλε- πράσινος που φύεται στο Μεξικό και στις νότιες περιοχές των Η.Π.Α και ονομάζεται και μεσκάλ (mescal).
Ο κάκτος αυτός έχει εξογκωμένες ρίζες οι οποίες μπορούν να μασηθούν χλωρές ή αποξηραμένες και στις οποίες περιέχονται παραισθησιογόνες ουσίες, η κυριότερη των οποίων είναι η μεσκαλίνη. Η μεσκαλίνη έχει ομοιότητες με ουσίες που παράγει το σώμα μας, όπως η αδρεναλίνη και η νοραδρεναλίνη.
Η μεσκαλίνη έχει παραισθησιογόνες ιδιότητες και απομονώθηκε το 1896. Μπορεί επίσης να παρασκευαστεί και συνθετικά. Το πάνω μέρος των κωδεών του κάκτου peyote αποξηραίνεται, κόβεται, και μερικές φορές τοποθετείται σε κάψουλες. Συνήθως, χρησιμοποιείται από το στόμα, αλλά μπορεί και να καπνιστεί. Χρειάζεται περί τις 2 με 3 ώρες για να αρχίσει η επίδρασή της, η οποία και μπορεί να έχει διάρκεια πλέον των 12 ωρών.
Τι συμβαίνει όταν παίρνεις Peyote;
Η χρήση του peyote προκαλεί ευφορία, αυξημένη αισθητηριακή αντίληψη, απτικές ψευδαισθήσεις (συνήθως χρωματιστών γεωμετρικών σχημάτων), αλλοιωμένη εικόνα του σώματος, δυσκολία στη συγκέντρωση. Στα δευτερογενή συμπτώματα περιλαμβάνονται ναυτία και εμετοί.
Μεγάλες δόσεις της ουσίας μπορεί να προκαλέσουν ισχυρούς πονοκεφάλους, ξηροδερμία, πτώση της πίεσης του αίματος, καρδιακή ανακοπή και μείωση του ρυθμού της αναπνοής.
P.C.P. (Φαινσυκλιδίνη)
Συνθετική ουσία με ψυχότροπη δράση και παραισθησιογόνες ιδιότητες. Έχει κατασταλτική και διεγερτική δράση στο Κ.Ν.Σ., ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του χρήστη. Χρησιμοποιήθηκε ως αναισθητικό, αλλά εγκαταλείφθηκε λόγω της συχνής εμφάνισης συμπτωμάτων οξέως συνδρόμου που χαρακτηρίζεται από σύγχυση, αποπροσανατολισμό, διέγερση και γενικά συμπτώματα οξέως οργανικού εγκεφαλικού συνδρόμου.
Συντέθηκε για πρώτη φορά το 1956 από την Parke- Davis ως αναισθητικό. Δε χρησιμοποιήθηκε ποτέ, μετά την ανακάλυψη των ανεπιθύμητων συνεπειών του. Είναι εύκολα παρασκευάσιμο και με χαμηλό κόστος, και για αυτούς τους λόγους μπήκε γρήγορα στο παράνομο εμπόριο. Η χρήση του απέκτησε επιδημικές διαστάσεις στις δεκαετίες του ’70 και ’80.
Κυκλοφορεί σε χάπια, κάψουλες και χρωματιστή σκόνη. Πολλά άτομα το παίρνουν άθελά τους, μιας και χρησιμοποιείται στη μαριχουάνα, στο LSD και το έκταση. Συνήθως, λαμβάνεται από το στόμα ή τη μύτη, αλλά μπορεί να γίνει και ενέσιμο αν διαλυθεί.
Τι συμβαίνει όταν παίρνεις P.C.P.;
Η χρήση του προκαλεί ευφορία, αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος, αίσθηση ευχάριστης απομόνωσης, ακουστικές και οπτικές ψευδαισθήσεις, αλλοιωμένη εικόνα σώματος, αλλοιωμένη αίσθηση του χρόνου και του χώρου, αποπροσανατολισμό της σκέψης, υπέρταση, νυσταγμό, δυσαρρυθμία, εφίδρωση, εκτεταμένη μείωση της απάντησης στον πόνο, πυρετό και ανακοπή.
Η επίδραση διαρκεί 4 έως 6 ώρες, αλλά τα συμπτώματα μπορεί να συνεχιστούν για αρκετές ημέρες. Την αμέσως επόμενη περίοδο από τη χρήση, μπορεί να παρουσιαστεί αυτοκαταστροφική ή βίαιη συμπεριφορά.
Οι τοξικές επιδράσεις μοιάζουν με αυτές του LSD, αλλά το PCP προκαλεί χαρακτηριστικές βίαιες και ψυχωσικές αντιδράσεις. Οι χρόνιοι χρήστες συχνά υποφέρουν από αποπροσανατολισμό, κενά μνήμης, προβλήματα στο λόγο.
Τα παραισθησιογόνα είναι μια σειρά από ουσίες που έχουν την ιδιότητα να διαταράσσουν τον ψυχικό κόσμο του ατόμου και να προκαλούν αντιληπτικές διαταραχές όπως οπτικές και ακουστικές παραισθήσεις. Οι ουσίες αυτές μπορεί να είναι φυσικές ('μαγικά μανιτάρια') ή χημικές (LSD). Τα παραισθησιογόνα πιστευόταν ότι έχουν την ικανότητα να ‘ανοίγουν τις πόρτες’ για την έκφραση του ασυνειδήτου, δηλαδή εκείνου του μέρους του ψυχισμού μας που – παρόλο που δεν γνωρίζουμε το περιεχόμενό του- επηρεάζει τις σκέψεις και τις πράξεις μας.
LSD (Lysergic Acid Diethylamide)
Λεξιλόγιο 'πιάτσας': κρύσταλλος, τριπάκι, φράουλες, Ε.Τ., κινέζος δράκος, κ.ά.
Το LSD είναι η πιο γνωστή παραισθησιογόνος ουσία. Κυκλοφορεί σε μορφή χαπιών, κάψουλας, κύβους ζάχαρης, στυπόχαρτο ή και σε αυτοκόλλητα με σχέδια που διαφοροποιούν το είδος τους.
Τι συμβαίνει όταν παίρνεις LSD;
Το 'ταξίδι' (trip) του LSD ξεκινά μετά από μια ώρα περίπου από τη λήψη της ουσίας και φτάνει στο απόγειό του μετά από 2-3 ώρες, με διάρκεια ως και 12 με 15 ώρες.
Τα αποτελέσματα είναι πολύ δύσκολο να προβλεφθούν μιας και εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την προσωπικότητα του χρήστη, από την εμπειρία του, από τις προσδοκίες του και από το περιβάλλον μέσα στο οποίο γίνεται η χρήση.
Προκαλεί αλλοίωση των αντιλήψεων, διαστρεβλωμένες εικόνες, έντονα χρώματα, φαντασιώσεις και συχνά παραισθήσεις. Παρατηρούνται επίσης αλλοιώσεις στην ακοή, καθώς και στην αίσθηση του χρόνου και του χώρου. Οι κόρες των ματιών συστέλλονται και παρατηρείται έντονη εφίδρωση. Η πίεση ανεβαίνει όπως και ο ρυθμός της καρδιάς και η θερμοκρασία του σώματος.
Παρατηρούνται έντονα ψυχωσικά συμπτώματα που μπορούν να παρομοιασθούν με αυτά της σχιζοφρένειας, μιας και η εναλλαγή των συναισθημάτων και των αντιλήψεων είναι ραγδαία, και χωρίς καμία λογική ή συνοχή. Έτσι λοιπόν οι χρήστες μιλούν και για 'κακά ταξίδια' (bad trips), όταν βιώνουν έντονα τρομακτικά και δυσάρεστα συναισθήματα.
Το φαινόμενο του flashback, είναι η αναβίωση της εμπειρίας του 'ταξιδιού' μετά τη διακοπή της χρήσης του LSD. Συνήθως διαρκεί από λίγα λεπτά ως και μερικές ώρες. Εάν το flashback επιμένει για αρκετές μέρες, υπάρχει πιθανότητα οργανικής βλάβης του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος.
Μαγικά Μανιτάρια (Magic Mushrooms)
Πολλά μανιτάρια αυτού του είδους φυτρώνουν στη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη. Περιέχουν ψιλοχιμβίνη, μια ουσία με παραισθησιογόνα δράση παρόμοια με αυτή του LSD, αλλά ελαφρότερης μορφής.
Η χρήση τους- όπως και αυτή του LSD- για 'ψυχαγωγικό' σκοπό συνδέθηκε με τα νεανικά κινήματα της δεκαετίας του 1960.
Μπορούν να χρησιμοποιηθούν φρέσκα ή αποξηραμένα, να φαγωθούν ή να βραστούν μέσα σε τσάι.
Τι συμβαίνει όταν παίρνεις Μagic Mushrooms;
Τα αποτελέσματα της χρήσης δεν είναι τόσο έντονα όσο του LSD. Μετά τη χρήση δημιουργείται ευφορία, χαρά και παραισθήσεις, συνήθως οπτικές ή και ακουστικές. Αρχίζουν μισή ώρα περίπου μετά τη χρήση και διαρκούν από 4 έως 9 ώρες. Με τη χρήση τους αναπτύσσεται γρήγορα ανοχή. Δεν έχει διαπιστωθεί σωματική εξάρτηση, αλλά πολλά άτομα εξαρτώνται ψυχικά. Έχουν αναφερθεί άσχημα 'ταξίδια' με κρίσεις πανικού, επιθετικότητα, αίσθημα αποπροσωποποίησης, άγχος και μερικές φορές ψυχωσικού τίπου αντιδράσεις. Έχουν αναφερθεί επίσης φαινόμενα 'flashback'. O μεγαλύτερος κίνδυνος είναι να επιλέξει κανείς μανιτάρια που μοιάζουν μεν με τα παραισθησιογόνα, αλλά είναι δηλητηριώδη.
Peyote (Πεγιότ)
Είναι ένας ακανθώδης , στρογγυλός κάκτος, συνήθως μπλε- πράσινος που φύεται στο Μεξικό και στις νότιες περιοχές των Η.Π.Α και ονομάζεται και μεσκάλ (mescal).
Ο κάκτος αυτός έχει εξογκωμένες ρίζες οι οποίες μπορούν να μασηθούν χλωρές ή αποξηραμένες και στις οποίες περιέχονται παραισθησιογόνες ουσίες, η κυριότερη των οποίων είναι η μεσκαλίνη. Η μεσκαλίνη έχει ομοιότητες με ουσίες που παράγει το σώμα μας, όπως η αδρεναλίνη και η νοραδρεναλίνη.
Η μεσκαλίνη έχει παραισθησιογόνες ιδιότητες και απομονώθηκε το 1896. Μπορεί επίσης να παρασκευαστεί και συνθετικά. Το πάνω μέρος των κωδεών του κάκτου peyote αποξηραίνεται, κόβεται, και μερικές φορές τοποθετείται σε κάψουλες. Συνήθως, χρησιμοποιείται από το στόμα, αλλά μπορεί και να καπνιστεί. Χρειάζεται περί τις 2 με 3 ώρες για να αρχίσει η επίδρασή της, η οποία και μπορεί να έχει διάρκεια πλέον των 12 ωρών.
Τι συμβαίνει όταν παίρνεις Peyote;
Η χρήση του peyote προκαλεί ευφορία, αυξημένη αισθητηριακή αντίληψη, απτικές ψευδαισθήσεις (συνήθως χρωματιστών γεωμετρικών σχημάτων), αλλοιωμένη εικόνα του σώματος, δυσκολία στη συγκέντρωση. Στα δευτερογενή συμπτώματα περιλαμβάνονται ναυτία και εμετοί.
Μεγάλες δόσεις της ουσίας μπορεί να προκαλέσουν ισχυρούς πονοκεφάλους, ξηροδερμία, πτώση της πίεσης του αίματος, καρδιακή ανακοπή και μείωση του ρυθμού της αναπνοής.
P.C.P. (Φαινσυκλιδίνη)
Συνθετική ουσία με ψυχότροπη δράση και παραισθησιογόνες ιδιότητες. Έχει κατασταλτική και διεγερτική δράση στο Κ.Ν.Σ., ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του χρήστη. Χρησιμοποιήθηκε ως αναισθητικό, αλλά εγκαταλείφθηκε λόγω της συχνής εμφάνισης συμπτωμάτων οξέως συνδρόμου που χαρακτηρίζεται από σύγχυση, αποπροσανατολισμό, διέγερση και γενικά συμπτώματα οξέως οργανικού εγκεφαλικού συνδρόμου.
Συντέθηκε για πρώτη φορά το 1956 από την Parke- Davis ως αναισθητικό. Δε χρησιμοποιήθηκε ποτέ, μετά την ανακάλυψη των ανεπιθύμητων συνεπειών του. Είναι εύκολα παρασκευάσιμο και με χαμηλό κόστος, και για αυτούς τους λόγους μπήκε γρήγορα στο παράνομο εμπόριο. Η χρήση του απέκτησε επιδημικές διαστάσεις στις δεκαετίες του ’70 και ’80.
Κυκλοφορεί σε χάπια, κάψουλες και χρωματιστή σκόνη. Πολλά άτομα το παίρνουν άθελά τους, μιας και χρησιμοποιείται στη μαριχουάνα, στο LSD και το έκταση. Συνήθως, λαμβάνεται από το στόμα ή τη μύτη, αλλά μπορεί να γίνει και ενέσιμο αν διαλυθεί.
Τι συμβαίνει όταν παίρνεις P.C.P.;
Η χρήση του προκαλεί ευφορία, αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος, αίσθηση ευχάριστης απομόνωσης, ακουστικές και οπτικές ψευδαισθήσεις, αλλοιωμένη εικόνα σώματος, αλλοιωμένη αίσθηση του χρόνου και του χώρου, αποπροσανατολισμό της σκέψης, υπέρταση, νυσταγμό, δυσαρρυθμία, εφίδρωση, εκτεταμένη μείωση της απάντησης στον πόνο, πυρετό και ανακοπή.
Η επίδραση διαρκεί 4 έως 6 ώρες, αλλά τα συμπτώματα μπορεί να συνεχιστούν για αρκετές ημέρες. Την αμέσως επόμενη περίοδο από τη χρήση, μπορεί να παρουσιαστεί αυτοκαταστροφική ή βίαιη συμπεριφορά.
Οι τοξικές επιδράσεις μοιάζουν με αυτές του LSD, αλλά το PCP προκαλεί χαρακτηριστικές βίαιες και ψυχωσικές αντιδράσεις. Οι χρόνιοι χρήστες συχνά υποφέρουν από αποπροσανατολισμό, κενά μνήμης, προβλήματα στο λόγο.
9. Κράκ
Το κρακ είναι μια μορφή free-base κοκαΐνης που η διαδικασία παραγωγής του είναι σχετικά εύκολη. Αυτό κάνει την ουσία αρκετά φθηνή στην παράνομη αγορά, άρα και πιο προσιτή.
Κυκλοφορεί σε μορφή κομματιών συμπυκνωμένης άσπρης σκόνης με ακαθόριστο σχήμα, που στην 'αργκό' ονομάζονται βραχάκια (rocks). Το κρακ ονομάστηκε έτσι από το θόρυβο που κάνει το 'βραχάκι' της ουσίας όταν ζεσταίνεται. Καπνίζεται σε ειδικές γυάλινες πίπες ή ανακατεμένο με καπνό.
Είναι πολύ πιο δυνατό από την κοκαΐνη και πολύ πιο φθηνό. Προκαλεί πιο έντονη ευφορία αλλά διαρκεί πολύ λίγο και αυτό το καθιστά εξαιρετικά εθιστικό, εφόσον ο χρήστης αισθάνεται συνεχώς την ανάγκη για επανάληψη της δόσης. Η χρήση του δημιουργεί ταχύτατα ανοχή. Προκαλεί σχεδόν τα ίδια συμπτώματα με την κοκαΐνη, αλλά λόγω του τρόπου χρήσης μπορεί να προκαλέσει σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα.
Το κρακ είναι πολύ εξαρτησιογόνο ναρκωτικό. Ακόμα και με βραχυπρόθεσμη χρήση πολλοί άνθρωποι παρουσιάζουν συμπτώματα στέρησης όταν σταματάνε τη χρήση του. Τα συμπτώματα είναι πιο έντονα σε ανθρώπους που το χρησιμοποιούν για μεγάλα διαστήματα και σε μεγάλες δόσεις.
Όσοι έχουν εθιστεί στο κρακ δεν μπορούν να εμφανίσουν βελτίωση χωρίς ιατρική βοήθεια. Η σωματική και ψυχολογική εξάρτηση από το κρακ είναι έντονη και οι περισσότεροι δυσκολεύονται να βγουν από τον κύκλο της εξάρτησης. Τα στερητικά συμπτώματα περιλαμβάνουν έντονη επιθυμία γι αυτό, ευερεθιστότητα, πείνα, άγχος και παράνοια. Τα αισθήματα αυτά εμποδίζουν τον χρήστη από το να σταματήσει να το χρησιμοποιεί.
Επειδή το κρακ απορροφάται γρήγορα από το σώμα σε υψηλά επίπεδα είναι υψηλές οι πιθανότητες υπερβολικής δόσης. Όταν η φάση της ανόδου υποχωρεί ακολουθεί ένα αίσθημα κατάθλιψης, με αποτέλεσμα ο χρήστης να θέλει να ξανακάνει χρήση. Κατά τη διάρκεια της φάσης ανόδου οι χρήστες έχουν μειωμένη συγκέντρωση και μπορεί να είναι ευερέθιστοι. Η συχνή χρήση κοκαΐνης σχετίζεται με παρανοϊκές ψυχώσεις, βίαιη συμπεριφορά και παραισθήσεις.
Καθώς συνδυάζεται με ορισμένες μη καθαρές ουσίες οι πιθανότητες παρενεργειών και τοξικότητας είναι πάντα παρούσες. Επιπλέον, η τοξικότητα του κρακ είναι πάντα αυξημένη καθώς η πλειοψηφία των χρηστών της συγκεκριμένης ουσίας κάνει επίσης χρήση άλλων ουσιών.
Το κρακ μπορεί να επηρεάσει πολλά όργανα και έχει πολλές παρενέργειες. Μπορεί να προκαλέσει:
Αυξημένη αρτηριακή πίεση και καρδιακό παλμό
Ταχύπνοια
Ναυτία και εμετό
Άγχος και υπερδραστηριότητα
Σπασμούς
Μειωμένη όρεξη
Μειωμένη ανάγκη ύπνου
Βλάβες στους πνεύμονες
Καρδιακή προσβολή και εγκεφαλικά επεισόδια
Σε αντίθεση με το κρακ, η κοκαΐνη έχει συνδεθεί με το γόητρο και την κοινωνική επιτυχία. Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία του Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου οι χρήστες κοκαΐνης είναι συνήθως κοινωνικά ενσωματωμένοι νέοι ενήλικες (20-40 ετών) με ανώτερο του μέσου μορφωτικό ή/ και επαγγελματικό επίπεδο.
Κυκλοφορεί σε μορφή κομματιών συμπυκνωμένης άσπρης σκόνης με ακαθόριστο σχήμα, που στην 'αργκό' ονομάζονται βραχάκια (rocks). Το κρακ ονομάστηκε έτσι από το θόρυβο που κάνει το 'βραχάκι' της ουσίας όταν ζεσταίνεται. Καπνίζεται σε ειδικές γυάλινες πίπες ή ανακατεμένο με καπνό.
Είναι πολύ πιο δυνατό από την κοκαΐνη και πολύ πιο φθηνό. Προκαλεί πιο έντονη ευφορία αλλά διαρκεί πολύ λίγο και αυτό το καθιστά εξαιρετικά εθιστικό, εφόσον ο χρήστης αισθάνεται συνεχώς την ανάγκη για επανάληψη της δόσης. Η χρήση του δημιουργεί ταχύτατα ανοχή. Προκαλεί σχεδόν τα ίδια συμπτώματα με την κοκαΐνη, αλλά λόγω του τρόπου χρήσης μπορεί να προκαλέσει σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα.
Το κρακ είναι πολύ εξαρτησιογόνο ναρκωτικό. Ακόμα και με βραχυπρόθεσμη χρήση πολλοί άνθρωποι παρουσιάζουν συμπτώματα στέρησης όταν σταματάνε τη χρήση του. Τα συμπτώματα είναι πιο έντονα σε ανθρώπους που το χρησιμοποιούν για μεγάλα διαστήματα και σε μεγάλες δόσεις.
Όσοι έχουν εθιστεί στο κρακ δεν μπορούν να εμφανίσουν βελτίωση χωρίς ιατρική βοήθεια. Η σωματική και ψυχολογική εξάρτηση από το κρακ είναι έντονη και οι περισσότεροι δυσκολεύονται να βγουν από τον κύκλο της εξάρτησης. Τα στερητικά συμπτώματα περιλαμβάνουν έντονη επιθυμία γι αυτό, ευερεθιστότητα, πείνα, άγχος και παράνοια. Τα αισθήματα αυτά εμποδίζουν τον χρήστη από το να σταματήσει να το χρησιμοποιεί.
Επειδή το κρακ απορροφάται γρήγορα από το σώμα σε υψηλά επίπεδα είναι υψηλές οι πιθανότητες υπερβολικής δόσης. Όταν η φάση της ανόδου υποχωρεί ακολουθεί ένα αίσθημα κατάθλιψης, με αποτέλεσμα ο χρήστης να θέλει να ξανακάνει χρήση. Κατά τη διάρκεια της φάσης ανόδου οι χρήστες έχουν μειωμένη συγκέντρωση και μπορεί να είναι ευερέθιστοι. Η συχνή χρήση κοκαΐνης σχετίζεται με παρανοϊκές ψυχώσεις, βίαιη συμπεριφορά και παραισθήσεις.
Καθώς συνδυάζεται με ορισμένες μη καθαρές ουσίες οι πιθανότητες παρενεργειών και τοξικότητας είναι πάντα παρούσες. Επιπλέον, η τοξικότητα του κρακ είναι πάντα αυξημένη καθώς η πλειοψηφία των χρηστών της συγκεκριμένης ουσίας κάνει επίσης χρήση άλλων ουσιών.
Το κρακ μπορεί να επηρεάσει πολλά όργανα και έχει πολλές παρενέργειες. Μπορεί να προκαλέσει:
Αυξημένη αρτηριακή πίεση και καρδιακό παλμό
Ταχύπνοια
Ναυτία και εμετό
Άγχος και υπερδραστηριότητα
Σπασμούς
Μειωμένη όρεξη
Μειωμένη ανάγκη ύπνου
Βλάβες στους πνεύμονες
Καρδιακή προσβολή και εγκεφαλικά επεισόδια
Σε αντίθεση με το κρακ, η κοκαΐνη έχει συνδεθεί με το γόητρο και την κοινωνική επιτυχία. Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία του Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου οι χρήστες κοκαΐνης είναι συνήθως κοινωνικά ενσωματωμένοι νέοι ενήλικες (20-40 ετών) με ανώτερο του μέσου μορφωτικό ή/ και επαγγελματικό επίπεδο.
10. Κοκαΐνη
Λεξιλόγιο 'πιάτσας': αναψυκτικό, κοκό, κόκα
Η κοκαΐνη προέρχεται από την πολτοποίηση των φύλλων του φυτού ‘ερυθρόξυλο κόκα’ που φύεται στη Νότιο Αμερική.
Πρόκειται για ουσία με βραχεία διεγερτική επίδραση στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα (ΚΝΣ) και με ιδιότητες τοπικού αναισθητικού. Η κοκαΐνη απορροφάται από όλους τους βλεννογόνους του σώματος (στόμα, μύτη, έντερο, κόλπος). Η επεξεργασία των φύλλων της κόκας δίνει την υδροχλωρική κοκαΐνη, που παρασκευάζεται σε παράνομα εργαστήρια.
Είναι μια άοσμη, λευκή, κρυσταλλική σκόνη που συνήθως εισπνέεται από τη μύτη, αλλά μπορεί να διαλυθεί και να γίνει ενέσιμη. Ένα άλλο παράγωγο είναι το free-base, ουσία αρκετά διαδεδομένη στις ΗΠΑ, που είναι μια λευκή ή κιτρινόμαυρη σκόνη με γλυκιά μυρωδιά. Είναι αδιάλυτη στο νερό, και για αυτό τον λόγο μπορεί μόνο να καπνιστεί. Η υδροχλωρική κοκαΐνη μπορεί να αναμιχθεί με ηρωίνη, (Speedball), ένας συνδυασμός αρκετά επικίνδυνος, που ευθύνεται για πολλούς θανάτους μεταξύ των χρηστών κοκαΐνης.
Η δράση της κοκαΐνης εξαρτάται από τη συναισθηματική φόρτιση του ατόμου και από τη δόση. Η διάρκεια και ο χρόνος δράσης εξαρτάται από τον τρόπο χορήγησης. Αν ο τρόπος χορήγησης είναι ενδοφλέβιος ή προσφέρει άμεση απορρόφηση, όπως π.χ. το κάπνισμα του κρακ, το άτομο καταλαμβάνεται αμέσως από μια αίσθηση έντονης ευχαρίστησης, στην αργκό 'rush', η οποία διαρκεί από λίγα δευτερόλεπτα έως μερικά λεπτά και ακολουθείται από μια κατάσταση ελαφράς ευφορίας για περίπου 15 έως 30 λεπτά.
Στην περίπτωση της λήψης από τη μύτη, απορροφάται από το βλεννογόνο και η επίδραση της αρχίζει μετά από 3 περίπου λεπτά. Η αρχική ευφορία παραχωρεί τη θέση της σε μια κατάσταση δυσφορίας, ευερεθιστότητας και ανησυχίας. Με τον τρόπο αυτό η γρήγορη εναλλαγή ευφορίας-δυσφορίας, καθιστά αναγκαία την επανάληψη της χρήσης. Οι απανωτές 'μυτιές' μπορούν να οδηγήσουν σε υπερεθισμό που-με τη σειρά του- μπορεί να καταλήξει σε τοξική ψύχωση, σε παράνοια, σύγχυση, υπερευαισθησία και ψευδαισθήσεις.
Μπορείς να εξαρτηθείς από την κοκαΐνη;
Η κοκαΐνη είναι μια ουσία με χαμηλή τοξικότητα. Η υπερβολική δόση είναι πολύ σπάνια. Θανατηφόρα περιστατικά χρήσης έχουν αναφερθεί, αλλά συνήθως οφείλονται σε συνδυασμό ουσιών (π.χ. ηρωίνη -κοκαΐνη, κοκαΐνη-αλκοόλ, κ.ά.). Ο θάνατος προκαλείται από αναπνευστική ή καρδιακή ανακοπή.
Δεν υπάρχουν πληροφορίες για σωματική εξάρτηση, αλλά είναι σίγουρο ότι η ουσία αυτή προκαλεί ισχυρή ψυχική εξάρτηση.
Σε χρόνια χρήση αναπτύσσεται το φαινόμενο της 'αντίστροφης ανοχής': πρόκειται για το φαινόμενο στο οποίο-αντίθετα από ότι συμβαίνει στην περίπτωση της ανοχής- ο οργανισμός καθίσταται ολοένα πιο ευαίσθητος στη δράση της ουσίας. Ακόμα και μια μικρή δόση, που υπό κανονικές συνθήκες θα προκαλούσε απλώς ευφορία, στην περίπτωση της 'αντίστροφης ανοχής' μπορεί να προκαλέσει ψυχωσική αντίδραση.
Η ψυχωσική κατάσταση γίνεται όλο και πιο έντονη και ενοχλητική, πλησιάζοντας προς μια κατάσταση συνδρόμου στέρησης, που όμως μοιάζει πολύ με την κατάθλιψη. Τα κύρια συμπτώματα είναι: άγχος, ατονία, ανησυχία, ευερεθιστότητα, έλλειψη σεξουαλικού ενδιαφέροντος κ.ά. Έντονη είναι επίσης η ανάγκη εξεύρεσης και χρήσης της ουσίας (craving).
Μετά από δόσεις σχετικά μεγάλες ή από συνεχή χρήση μέτριων ή μικρών δόσεων μπορεί να εμφανιστεί παραληρηματική κατάσταση η οποία θα καταλήξει σε αντίδραση. Η κατάσταση αυτή χαρακτηρίζεται από την παρουσία παραληρήματος και παραισθήσεων (οπτικών, οσφρητικών και ακουστικών), οι οποίες όμως αναγνωρίζονται από το άτομο και κρίνονται ως ξένες από αυτό.
Το επόμενο στάδιο είναι αυτό της ψύχωσης με καταδιωκτικό παραλήρημα και παραισθήσεις. Στο στάδιο αυτό, το άτομο καθίσταται πολύ επιθετικό και υπό την επήρεια του παραληρήματος και των παραισθήσεων, μπορεί να φτάσει στο σημείο να κάνει κακό στον εαυτό του ή στους άλλους.
Τα συμπτώματα γενικά περιορίζονται στον χρόνο που η κοκαΐνη κυκλοφορεί στο αίμα. Μπορεί παρόλα αυτά να παραμείνουν κάποια ψυχιατρικά συμπτώματα όπως: κρίσεις πανικού, κατάθλιψη ή συμπτωματολογία ψυχωσικού τύπου.
Η εισπνοή από τη μύτη προκαλεί χρόνια φλεγμονή, που μπορεί να προκαλέσει διάτρηση του ρινικού διαφράγματος.
Η κοκαΐνη προέρχεται από την πολτοποίηση των φύλλων του φυτού ‘ερυθρόξυλο κόκα’ που φύεται στη Νότιο Αμερική.
Πρόκειται για ουσία με βραχεία διεγερτική επίδραση στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα (ΚΝΣ) και με ιδιότητες τοπικού αναισθητικού. Η κοκαΐνη απορροφάται από όλους τους βλεννογόνους του σώματος (στόμα, μύτη, έντερο, κόλπος). Η επεξεργασία των φύλλων της κόκας δίνει την υδροχλωρική κοκαΐνη, που παρασκευάζεται σε παράνομα εργαστήρια.
Είναι μια άοσμη, λευκή, κρυσταλλική σκόνη που συνήθως εισπνέεται από τη μύτη, αλλά μπορεί να διαλυθεί και να γίνει ενέσιμη. Ένα άλλο παράγωγο είναι το free-base, ουσία αρκετά διαδεδομένη στις ΗΠΑ, που είναι μια λευκή ή κιτρινόμαυρη σκόνη με γλυκιά μυρωδιά. Είναι αδιάλυτη στο νερό, και για αυτό τον λόγο μπορεί μόνο να καπνιστεί. Η υδροχλωρική κοκαΐνη μπορεί να αναμιχθεί με ηρωίνη, (Speedball), ένας συνδυασμός αρκετά επικίνδυνος, που ευθύνεται για πολλούς θανάτους μεταξύ των χρηστών κοκαΐνης.
Η δράση της κοκαΐνης εξαρτάται από τη συναισθηματική φόρτιση του ατόμου και από τη δόση. Η διάρκεια και ο χρόνος δράσης εξαρτάται από τον τρόπο χορήγησης. Αν ο τρόπος χορήγησης είναι ενδοφλέβιος ή προσφέρει άμεση απορρόφηση, όπως π.χ. το κάπνισμα του κρακ, το άτομο καταλαμβάνεται αμέσως από μια αίσθηση έντονης ευχαρίστησης, στην αργκό 'rush', η οποία διαρκεί από λίγα δευτερόλεπτα έως μερικά λεπτά και ακολουθείται από μια κατάσταση ελαφράς ευφορίας για περίπου 15 έως 30 λεπτά.
Στην περίπτωση της λήψης από τη μύτη, απορροφάται από το βλεννογόνο και η επίδραση της αρχίζει μετά από 3 περίπου λεπτά. Η αρχική ευφορία παραχωρεί τη θέση της σε μια κατάσταση δυσφορίας, ευερεθιστότητας και ανησυχίας. Με τον τρόπο αυτό η γρήγορη εναλλαγή ευφορίας-δυσφορίας, καθιστά αναγκαία την επανάληψη της χρήσης. Οι απανωτές 'μυτιές' μπορούν να οδηγήσουν σε υπερεθισμό που-με τη σειρά του- μπορεί να καταλήξει σε τοξική ψύχωση, σε παράνοια, σύγχυση, υπερευαισθησία και ψευδαισθήσεις.
Μπορείς να εξαρτηθείς από την κοκαΐνη;
Η κοκαΐνη είναι μια ουσία με χαμηλή τοξικότητα. Η υπερβολική δόση είναι πολύ σπάνια. Θανατηφόρα περιστατικά χρήσης έχουν αναφερθεί, αλλά συνήθως οφείλονται σε συνδυασμό ουσιών (π.χ. ηρωίνη -κοκαΐνη, κοκαΐνη-αλκοόλ, κ.ά.). Ο θάνατος προκαλείται από αναπνευστική ή καρδιακή ανακοπή.
Δεν υπάρχουν πληροφορίες για σωματική εξάρτηση, αλλά είναι σίγουρο ότι η ουσία αυτή προκαλεί ισχυρή ψυχική εξάρτηση.
Σε χρόνια χρήση αναπτύσσεται το φαινόμενο της 'αντίστροφης ανοχής': πρόκειται για το φαινόμενο στο οποίο-αντίθετα από ότι συμβαίνει στην περίπτωση της ανοχής- ο οργανισμός καθίσταται ολοένα πιο ευαίσθητος στη δράση της ουσίας. Ακόμα και μια μικρή δόση, που υπό κανονικές συνθήκες θα προκαλούσε απλώς ευφορία, στην περίπτωση της 'αντίστροφης ανοχής' μπορεί να προκαλέσει ψυχωσική αντίδραση.
Η ψυχωσική κατάσταση γίνεται όλο και πιο έντονη και ενοχλητική, πλησιάζοντας προς μια κατάσταση συνδρόμου στέρησης, που όμως μοιάζει πολύ με την κατάθλιψη. Τα κύρια συμπτώματα είναι: άγχος, ατονία, ανησυχία, ευερεθιστότητα, έλλειψη σεξουαλικού ενδιαφέροντος κ.ά. Έντονη είναι επίσης η ανάγκη εξεύρεσης και χρήσης της ουσίας (craving).
Μετά από δόσεις σχετικά μεγάλες ή από συνεχή χρήση μέτριων ή μικρών δόσεων μπορεί να εμφανιστεί παραληρηματική κατάσταση η οποία θα καταλήξει σε αντίδραση. Η κατάσταση αυτή χαρακτηρίζεται από την παρουσία παραληρήματος και παραισθήσεων (οπτικών, οσφρητικών και ακουστικών), οι οποίες όμως αναγνωρίζονται από το άτομο και κρίνονται ως ξένες από αυτό.
Το επόμενο στάδιο είναι αυτό της ψύχωσης με καταδιωκτικό παραλήρημα και παραισθήσεις. Στο στάδιο αυτό, το άτομο καθίσταται πολύ επιθετικό και υπό την επήρεια του παραληρήματος και των παραισθήσεων, μπορεί να φτάσει στο σημείο να κάνει κακό στον εαυτό του ή στους άλλους.
Τα συμπτώματα γενικά περιορίζονται στον χρόνο που η κοκαΐνη κυκλοφορεί στο αίμα. Μπορεί παρόλα αυτά να παραμείνουν κάποια ψυχιατρικά συμπτώματα όπως: κρίσεις πανικού, κατάθλιψη ή συμπτωματολογία ψυχωσικού τύπου.
Η εισπνοή από τη μύτη προκαλεί χρόνια φλεγμονή, που μπορεί να προκαλέσει διάτρηση του ρινικού διαφράγματος.
11. 'Εκσταση
MDMA
Λεξιλόγιο 'πιάτσας': Adam, κουμπιά, λευκά περιστέρια, ντίσκο μπέργκερς, νεοϋορκέζοι κ.ά.
Είναι η ονομασία που χρησιμοποιείται για τη μεθιλενοδιοσιμεταμφεταμίνη. Κυκλοφορεί συνήθως σε μορφή χρωματιστών χαπιών με διάφορα σχέδια, όπως καρδιές, αστέρια, κ.α. Έχει τα αποτελέσματα τόσο των παραισθησιογόνων όσο και των αμφεταμινών. Το χρώμα και η μορφή των δόσεων δεν εγγυώνται την ποιότητα και έτσι κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι χρησιμοποιεί.
Τι συμβαίνει όταν παίρνεις έκσταση;
Η επίδρασή του αρχίζει 30 λεπτά μετά την κατάποση, φτάνει στο απόγειο σε 1 ½ ώρα περίπου και διαρκεί γύρω στις 3 ώρες.
Η πίεση ανεβαίνει όπως και ο ρυθμός της καρδιάς και η θερμοκρασίας του σώματος. Έχουν σημειωθεί περιστατικά αιφνίδιων θανάτων από υπερθερμία. Παρουσιάζονται συμπτώματα ασφυξίας, όπως μείωση της εφίδρωσης, κράμπες στα πόδια και στα χέρια, ζαλάδες και εμετός. Ψυχολογική σύγχυση, κατάθλιψη, αϋπνία, έντονο άγχος και ψυχωσικά συμπτώματα (ακόμα και για εβδομάδες μετά τη χρήση).
Η μακροχρόνια χρήση καταστρέφει περιοχές του εγκεφάλου σημαντικές για τη μνήμη και τη σκέψη.
Λεξιλόγιο 'πιάτσας': Adam, κουμπιά, λευκά περιστέρια, ντίσκο μπέργκερς, νεοϋορκέζοι κ.ά.
Είναι η ονομασία που χρησιμοποιείται για τη μεθιλενοδιοσιμεταμφεταμίνη. Κυκλοφορεί συνήθως σε μορφή χρωματιστών χαπιών με διάφορα σχέδια, όπως καρδιές, αστέρια, κ.α. Έχει τα αποτελέσματα τόσο των παραισθησιογόνων όσο και των αμφεταμινών. Το χρώμα και η μορφή των δόσεων δεν εγγυώνται την ποιότητα και έτσι κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι χρησιμοποιεί.
Τι συμβαίνει όταν παίρνεις έκσταση;
Η επίδρασή του αρχίζει 30 λεπτά μετά την κατάποση, φτάνει στο απόγειο σε 1 ½ ώρα περίπου και διαρκεί γύρω στις 3 ώρες.
Η πίεση ανεβαίνει όπως και ο ρυθμός της καρδιάς και η θερμοκρασίας του σώματος. Έχουν σημειωθεί περιστατικά αιφνίδιων θανάτων από υπερθερμία. Παρουσιάζονται συμπτώματα ασφυξίας, όπως μείωση της εφίδρωσης, κράμπες στα πόδια και στα χέρια, ζαλάδες και εμετός. Ψυχολογική σύγχυση, κατάθλιψη, αϋπνία, έντονο άγχος και ψυχωσικά συμπτώματα (ακόμα και για εβδομάδες μετά τη χρήση).
Η μακροχρόνια χρήση καταστρέφει περιοχές του εγκεφάλου σημαντικές για τη μνήμη και τη σκέψη.
12. Ινδική κάνναβις
(μαριχουάνα-χασίς)
Λεξιλόγιο ‘πιάτσας’: χόρτο, γκρας, μαύρο/η, φούντα, λιβάνι κ.ά.
Η κάνναβη είναι ένα θαμνώδες φυτό που διακρίνεται για τη μεγάλη του ικανότητα προσαρμογής σε διαφορετικές κλιματολογικές συνθήκες.
Η μαριχουάνα/χασίς επηρεάζει τη μνήμη, την κρίση και την αντίληψη.
Διάφορες μελέτες δείχνουν ότι η συστηματική και χρόνια χρήση επιδρά σε διάφορες εγκεφαλικές λειτουργίες. Δημιουργεί παρόμοιες μεταβολές με αυτές της χρήσης ηρωίνη, κοκαΐνης και οινοπνεύματος. Επίσης, διάφορες μελέτες δείχνουν ότι η χρήση μαριχουάνας/χασίς ίσως σχετίζεται με κάποια είδη καρκίνου και με διαταραχές στο αναπνευστικό, ανοσοποιητικό και γεννητικό σύστημα.
Έχει αποδειχθεί πως κάποιος που κάνει 5 τσιγάρα μαριχουάνα/χασίς την εβδομάδα προσλαμβάνει τόσα καρκινογόνα χημικά συστατικά όσα κάποιος που καπνίζει 20 τσιγάρα καπνού την ημέρα. Μελέτες σε ζώα έχουν δείξει πως η χρήση της κάνναβης καταστρέφει κύτταρα και ιστούς που σχετίζονται με την άμυνα του οργανισμού απέναντι στις διάφορες ασθένειες.
Μπορείς να εξαρτηθείς από τη μαριχουάνα/χασίς;
Η εξάρτηση ξεκινάει όταν το άτομο αναζητά ενεργά την ουσία και τη χρησιμοποιεί συστηματικά. Η συστηματική χρήση χασίς μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη ανοχής, δηλαδή την ανάγκη για λήψη όλο και μεγαλύτερης ποσότητας από την ουσία για να αισθανθεί την επίδραση που ένιωθε προηγουμένως με μικρότερες ποσότητες. Έτσι είναι περισσότερο πιθανό να οδηγηθεί ο χρήστης κάνναβης και στη χρήση άλλων εξαρτησιογόνων ουσιών.
Ορισμένοι αμφισβητούν σήμερα το κατά πόσο είναι βλαβερή η χρήση της μαριχουάνας και του χασίς. Ποιά είναι η αλήθεια;
Eίναι γεγονός ότι υπάρχει μια κίνηση αμφισβήτησης της επικινδυνότητας της κάνναβης (μαριχουάνα, χασίς). Μάλιστα αρκετοί υποστηρίζουν την υιοθέτηση αντιαπαγορευτικής πολιτικής απέναντι στην ουσία αυτή. Ένα από τα βασικά επιχειρήματα αυτής της τοποθέτησης είναι ότι το αλκοόλ, που είναι νόμιμη και κοινωνικά αποδεκτή ουσία, είναι πιο επικίνδυνο και δημιουργεί περισσότερα προβλήματα στους χρήστες από ό,τι η κάνναβη.
Η αντίληψη αυτή για την κάνναβη έχει διαδοθεί ευρέως στη νεολαία μέσω της άμεσης και έμμεσης διαφήμισης που γίνεται από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, με αποτέλεσμα τη σημαντική εξάπλωση της χρήσης της, όπως τεκμηριώνεται από τις πανελλήνιες έρευνες στη χώρα μας.
Η πραγματικότητα είναι ότι η μαριχουάνα και το χασίς είναι ψυχοτρόπες ουσίες που παράγονται από το φυτό της ινδικής κάνναβης και επιδρούν στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα. Από την πλευρά της φαρμακολογικής τοξικότητας η κάνναβη είναι πράγματι λιγότερο τοξική ουσία από το αλκοόλ. Το κριτήριο της τοξικότητας δεν είναι όμως το μόνο κριτήριο βάση του οποίου η χρήση μιας ουσίας κρίνεται ως επικίνδυνη.
Πρόσφατα υπάρχει αυξανόμενος αριθμός επιστημονικών μελετών που δείχνουν ότι η χρήση της κάνναβης δεν είναι ακίνδυνη, ιδιαίτερα σε άτομα εφηβικής ηλικίας. Αντίθετα μπορεί να δημιουργήσει, κάτω από ορισμένες συνθήκες και σε ορισμένα άτομα, σοβαρά προβλήματα. Για το λόγο αυτό άλλωστε όλες οι χώρες που ακολουθούσαν μια πιο ανεκτική πολιτική στο θέμα της χρήσης της κάνναβης, συμπεριλαμβανομένης και της Ολλανδίας, αναθεωρούν την πολιτική τους.
Ειδικές μελέτες δείχνουν ότι για ένα χρονικό διάστημα μιάμισης περίπου ώρας από τη λήψη της ουσίας παρατηρούνται σημαντικές επιπτώσεις στις λειτουργίες του ατόμου, όπως μείωση των αντανακλαστικών, διαταραχή στην αντίληψη του χρόνου, διαταραχή στην προσοχή και στη μνημονική λειτουργία.
Aν και δεν υπάρχει σαφώς τεκμηριωμένη φυσική εξάρτηση από την ουσία, εντούτοις η χρήση της μαριχουάνας και του χασίς δημιουργεί ψυχολογική εξάρτηση, που σε πολλές περιπτώσεις οδηγεί σε μια σχεδόν καταναγκαστικά επαναλαμβανόμενη συχνή χρήση.
Αυτή με τη σειρά της οδηγεί το άτομο σε κατάσταση μειωμένης δραστηριότητας και κινήτρων για την επιδίωξη στόχων. Από την κλινική πείρα έχει φανεί ότι σε νεαρά άτομα με ιδιοσυστασιακή προδιάθεση στην ψυχική διαταραχή, η χρήση της κάνναβης μπορεί να αποτελέσει εκλυτικό παράγοντα στην εκδήλωση ψυχωσικών επεισοδίων, καθώς και αυξημένο κίνδυνο υποτροπής της ψυχικής διαταραχής μετά την αποδρομή του επεισοδίου. Τέλος, η χρήση της κάνναβης φέρνει το νέο άτομο σε ευκολότερη επαφή και με άλλες παράνομες ουσίες, αυξάνοντας την πιθανότητα εμπλοκής με αυτές.
Σε καμία αναπτυγμένη χώρα δεν προβλέπεται από τη νομοθεσία η ελεύθερη χρήση της κάνναβης. Σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες προβλέπεται νομικά η διαφοροποίηση της ποινής, αναλόγως της ποσότητας, καθώς και της χρήσης από το ίδιο το άτομο ή όχι. Σε ελάχιστες χώρες δεν διώκεται ποινικά η υπό σαφείς και καθορισμένους όρους χρήση της κάνναβης, όπως σε συγκεκριμένους χώρους, έως συγκεκριμένη ποσότητα κ.λπ.
Λεξιλόγιο ‘πιάτσας’: χόρτο, γκρας, μαύρο/η, φούντα, λιβάνι κ.ά.
Η κάνναβη είναι ένα θαμνώδες φυτό που διακρίνεται για τη μεγάλη του ικανότητα προσαρμογής σε διαφορετικές κλιματολογικές συνθήκες.
Η μαριχουάνα/χασίς επηρεάζει τη μνήμη, την κρίση και την αντίληψη.
Διάφορες μελέτες δείχνουν ότι η συστηματική και χρόνια χρήση επιδρά σε διάφορες εγκεφαλικές λειτουργίες. Δημιουργεί παρόμοιες μεταβολές με αυτές της χρήσης ηρωίνη, κοκαΐνης και οινοπνεύματος. Επίσης, διάφορες μελέτες δείχνουν ότι η χρήση μαριχουάνας/χασίς ίσως σχετίζεται με κάποια είδη καρκίνου και με διαταραχές στο αναπνευστικό, ανοσοποιητικό και γεννητικό σύστημα.
Έχει αποδειχθεί πως κάποιος που κάνει 5 τσιγάρα μαριχουάνα/χασίς την εβδομάδα προσλαμβάνει τόσα καρκινογόνα χημικά συστατικά όσα κάποιος που καπνίζει 20 τσιγάρα καπνού την ημέρα. Μελέτες σε ζώα έχουν δείξει πως η χρήση της κάνναβης καταστρέφει κύτταρα και ιστούς που σχετίζονται με την άμυνα του οργανισμού απέναντι στις διάφορες ασθένειες.
Μπορείς να εξαρτηθείς από τη μαριχουάνα/χασίς;
Η εξάρτηση ξεκινάει όταν το άτομο αναζητά ενεργά την ουσία και τη χρησιμοποιεί συστηματικά. Η συστηματική χρήση χασίς μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη ανοχής, δηλαδή την ανάγκη για λήψη όλο και μεγαλύτερης ποσότητας από την ουσία για να αισθανθεί την επίδραση που ένιωθε προηγουμένως με μικρότερες ποσότητες. Έτσι είναι περισσότερο πιθανό να οδηγηθεί ο χρήστης κάνναβης και στη χρήση άλλων εξαρτησιογόνων ουσιών.
Ορισμένοι αμφισβητούν σήμερα το κατά πόσο είναι βλαβερή η χρήση της μαριχουάνας και του χασίς. Ποιά είναι η αλήθεια;
Eίναι γεγονός ότι υπάρχει μια κίνηση αμφισβήτησης της επικινδυνότητας της κάνναβης (μαριχουάνα, χασίς). Μάλιστα αρκετοί υποστηρίζουν την υιοθέτηση αντιαπαγορευτικής πολιτικής απέναντι στην ουσία αυτή. Ένα από τα βασικά επιχειρήματα αυτής της τοποθέτησης είναι ότι το αλκοόλ, που είναι νόμιμη και κοινωνικά αποδεκτή ουσία, είναι πιο επικίνδυνο και δημιουργεί περισσότερα προβλήματα στους χρήστες από ό,τι η κάνναβη.
Η αντίληψη αυτή για την κάνναβη έχει διαδοθεί ευρέως στη νεολαία μέσω της άμεσης και έμμεσης διαφήμισης που γίνεται από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, με αποτέλεσμα τη σημαντική εξάπλωση της χρήσης της, όπως τεκμηριώνεται από τις πανελλήνιες έρευνες στη χώρα μας.
Η πραγματικότητα είναι ότι η μαριχουάνα και το χασίς είναι ψυχοτρόπες ουσίες που παράγονται από το φυτό της ινδικής κάνναβης και επιδρούν στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα. Από την πλευρά της φαρμακολογικής τοξικότητας η κάνναβη είναι πράγματι λιγότερο τοξική ουσία από το αλκοόλ. Το κριτήριο της τοξικότητας δεν είναι όμως το μόνο κριτήριο βάση του οποίου η χρήση μιας ουσίας κρίνεται ως επικίνδυνη.
Πρόσφατα υπάρχει αυξανόμενος αριθμός επιστημονικών μελετών που δείχνουν ότι η χρήση της κάνναβης δεν είναι ακίνδυνη, ιδιαίτερα σε άτομα εφηβικής ηλικίας. Αντίθετα μπορεί να δημιουργήσει, κάτω από ορισμένες συνθήκες και σε ορισμένα άτομα, σοβαρά προβλήματα. Για το λόγο αυτό άλλωστε όλες οι χώρες που ακολουθούσαν μια πιο ανεκτική πολιτική στο θέμα της χρήσης της κάνναβης, συμπεριλαμβανομένης και της Ολλανδίας, αναθεωρούν την πολιτική τους.
Ειδικές μελέτες δείχνουν ότι για ένα χρονικό διάστημα μιάμισης περίπου ώρας από τη λήψη της ουσίας παρατηρούνται σημαντικές επιπτώσεις στις λειτουργίες του ατόμου, όπως μείωση των αντανακλαστικών, διαταραχή στην αντίληψη του χρόνου, διαταραχή στην προσοχή και στη μνημονική λειτουργία.
Aν και δεν υπάρχει σαφώς τεκμηριωμένη φυσική εξάρτηση από την ουσία, εντούτοις η χρήση της μαριχουάνας και του χασίς δημιουργεί ψυχολογική εξάρτηση, που σε πολλές περιπτώσεις οδηγεί σε μια σχεδόν καταναγκαστικά επαναλαμβανόμενη συχνή χρήση.
Αυτή με τη σειρά της οδηγεί το άτομο σε κατάσταση μειωμένης δραστηριότητας και κινήτρων για την επιδίωξη στόχων. Από την κλινική πείρα έχει φανεί ότι σε νεαρά άτομα με ιδιοσυστασιακή προδιάθεση στην ψυχική διαταραχή, η χρήση της κάνναβης μπορεί να αποτελέσει εκλυτικό παράγοντα στην εκδήλωση ψυχωσικών επεισοδίων, καθώς και αυξημένο κίνδυνο υποτροπής της ψυχικής διαταραχής μετά την αποδρομή του επεισοδίου. Τέλος, η χρήση της κάνναβης φέρνει το νέο άτομο σε ευκολότερη επαφή και με άλλες παράνομες ουσίες, αυξάνοντας την πιθανότητα εμπλοκής με αυτές.
Σε καμία αναπτυγμένη χώρα δεν προβλέπεται από τη νομοθεσία η ελεύθερη χρήση της κάνναβης. Σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες προβλέπεται νομικά η διαφοροποίηση της ποινής, αναλόγως της ποσότητας, καθώς και της χρήσης από το ίδιο το άτομο ή όχι. Σε ελάχιστες χώρες δεν διώκεται ποινικά η υπό σαφείς και καθορισμένους όρους χρήση της κάνναβης, όπως σε συγκεκριμένους χώρους, έως συγκεκριμένη ποσότητα κ.λπ.
Το πρόβλημα του εθισμού
Ο κοινός παρανομαστής στα ψυχοτρόπα είναι η ανάπτυξη εθισμού στον χρήστη. Ο εθισμός περιλαμβάνει την εξάρτηση και την ανοχή.
Η ανάπτυξη της εξάρτησης έχει ως αποτέλεσμα το σύνδρομο στέρησης σε περίπτωση διακοπής της χορηγούμενης ουσίας. Η στέρηση μπορεί να είναι μόνο ψυχολογική, ενδέχεται όμως στην περίπτωση ορισμένων ισχυρών ναρκωτικών ουσιών όπως της ηρωίνης, η κατάσταση να περιπλέκεται και από ισχυρή σωματική εξάρτηση που αναπτύσσεται ταχέως με εμφάνιση επίμονων σωματικών συμπτωμάτων (π.χ. έντονων πόνων σε όλο το σώμα) στην περίπτωση που ο χρήστης δεν έχει στην διάθεσή του την ψυχοτρόπο ουσία. Η πρόκληση εξάρτησης αποτελεί συχνά τον βασικό στόχο των εμπλεκομένων στην πώληση των προϊόντων αυτών με τη δωρεάν διάθεση των πρώτων δόσεων στους ανυποψίαστους χρήστες.
Η ανοχή είναι η κατάσταση κατά την οποία ο οργανισμός συνηθίζει την ουσία με αποτέλεσμα οι ψυχοτρόπες δράσεις της ουσίας να επιτυγχάνονται μόνο με μεγαλύτερες δόσεις. Το πρόβλημα της ανάπτυξης ανοχής μπορεί να είναι σημαντικό πρόβλημα που προκαλεί ταχέως θανάτους από υπερβολική δόση όπως συμβαίνει με την ηρωίνη.
Η ποσότητα που απαιτείται για να προκληθεί εθισμός στην χρησιμοποιούμενη ουσία εξαρτάται τόσο από την ουσία όσο και από την ιδιοσυγκρασία του χρήστη και για αυτό δεν δύναται να καθοριστεί ιατρικώς μία γενική ‘ασφαλής, μη εθιστική’ δόση. Η παντελής αποχή είναι η μόνη ασφαλής οδός αποφυγής της ανάπτυξης εθισμού.
Η ανάπτυξη της εξάρτησης έχει ως αποτέλεσμα το σύνδρομο στέρησης σε περίπτωση διακοπής της χορηγούμενης ουσίας. Η στέρηση μπορεί να είναι μόνο ψυχολογική, ενδέχεται όμως στην περίπτωση ορισμένων ισχυρών ναρκωτικών ουσιών όπως της ηρωίνης, η κατάσταση να περιπλέκεται και από ισχυρή σωματική εξάρτηση που αναπτύσσεται ταχέως με εμφάνιση επίμονων σωματικών συμπτωμάτων (π.χ. έντονων πόνων σε όλο το σώμα) στην περίπτωση που ο χρήστης δεν έχει στην διάθεσή του την ψυχοτρόπο ουσία. Η πρόκληση εξάρτησης αποτελεί συχνά τον βασικό στόχο των εμπλεκομένων στην πώληση των προϊόντων αυτών με τη δωρεάν διάθεση των πρώτων δόσεων στους ανυποψίαστους χρήστες.
Η ανοχή είναι η κατάσταση κατά την οποία ο οργανισμός συνηθίζει την ουσία με αποτέλεσμα οι ψυχοτρόπες δράσεις της ουσίας να επιτυγχάνονται μόνο με μεγαλύτερες δόσεις. Το πρόβλημα της ανάπτυξης ανοχής μπορεί να είναι σημαντικό πρόβλημα που προκαλεί ταχέως θανάτους από υπερβολική δόση όπως συμβαίνει με την ηρωίνη.
Η ποσότητα που απαιτείται για να προκληθεί εθισμός στην χρησιμοποιούμενη ουσία εξαρτάται τόσο από την ουσία όσο και από την ιδιοσυγκρασία του χρήστη και για αυτό δεν δύναται να καθοριστεί ιατρικώς μία γενική ‘ασφαλής, μη εθιστική’ δόση. Η παντελής αποχή είναι η μόνη ασφαλής οδός αποφυγής της ανάπτυξης εθισμού.
Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011
Τι είναι τα ναρκωτικά;
Τα ναρκωτικά είναι ουσίες που επιδρούν στον εγκέφαλο και γι' αυτό προκαλούν εθισμό. Οι άνθρωποι που τα χρησιμοποιούν θέλουν να βιώσουν τις συνέπειες των ναρκωτικών. Ορισμένα φάρμακα επίσης επιδρούν στον εγκέφαλο, όπως για παράδειγμα φάρμακα για την επιληψία, αλλά δεν λαμβάνονται από τους χρήστες γι' αυτό το λόγο, για την θεραπευτική τους δηλαδή λειτουργία. Το Rotalin είναι ένα φάρμακο το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη διαταραχή ελλειμματικής προσοχής/υπερκινητικότητας αλλά επίσης χρησιμοποιείται τα τελευταία χρόνια και σαν ναρκωτικό. Μιλάμε για «ναρκωτικά» όταν χρησιμοποιεί κανείς αυτές τις ουσίες με σκοπό να βρεθεί κάτω από τη επήρεια τους.
Τα ναρκωτικά μπορούν να διακριθούν σε ομάδες με διάφορους τρόπους: για παράδειγμα νόμιμες (νομικά αποδεκτές) και παράνομες (απαγορευμένες) ουσίες. Το αλκοόλ και ο καπνός είναι νόμιμα. Το χασίς, η κοκαΐνη, οι αμφεταμίνες, το XTC και η ηρωίνη είναι παράνομα.
Η πιο συχνή κατηγοριοποίηση είναι αυτή που βασίζεται στις συνέπειες που έχει η κάθε ναρκωτική ουσία στην ανθρώπινη συνείδηση. Αυτό διακρίνει τα ναρκωτικά σε 3 κατηγορίες: ναρκωτικά που κατευνάζουν και ηρεμούν, ναρκωτικά που διεγείρουν ή δίνουν ενέργεια και ναρκωτικά που αλλάζουν την αντίληψή σου, όταν , για παράδειγμα, βλέπεις και ακούς πράγματα με έναν διαφορετικό τρόπο απ ότι πραγματικά είναι. Τα περισσότερα ναρκωτικά εντάσσονται σε αυτές τις κατηγορίες. Κάποια ναρκωτικά είναι πιο δύσκολο να κατηγοριοποιηθούν.
– Τα ναρκωτικά που κατευνάζουν είναι: το αλκοόλ, τα οπιούχα, τα ηρεμιστικά (βενζοδιαζεπίνες, χάπια για τον ύπνο) το όπιο, η μορφίνη, η ηρωίνη. Επίσης, το χασίς συνήθως λαμβάνεται για την ηρεμιστική επίδρασή του.
– Τα ναρκωτικά που δίνουν ενέργεια είναι: καφεΐνη, νικοτίνη, XTC, κοκαΐνη, αμφεταμίνες.
– Τα ναρκωτικά που τροποποιούν την αντίληψη είναι: το LSD και σε ισχυρές και μεγάλες ποσότητες το χασίς και η φούντα (χόρτο).
– Κάποια ναρκωτικά είναι κάπως δύσκολο να κατηγοριοποιηθούν. Το χασίς συνήθως χρησιμοποιείται εξαιτίας των καταπραϋντικών συνεπειών του αλλά μπορεί επίσης να προκαλέσει αλλαγές και στην αντίληψη. Το XTC επίσης έχει ποικίλες συνέπειες.
Τα ναρκωτικά μπορούν να διακριθούν σε ομάδες με διάφορους τρόπους: για παράδειγμα νόμιμες (νομικά αποδεκτές) και παράνομες (απαγορευμένες) ουσίες. Το αλκοόλ και ο καπνός είναι νόμιμα. Το χασίς, η κοκαΐνη, οι αμφεταμίνες, το XTC και η ηρωίνη είναι παράνομα.
Η πιο συχνή κατηγοριοποίηση είναι αυτή που βασίζεται στις συνέπειες που έχει η κάθε ναρκωτική ουσία στην ανθρώπινη συνείδηση. Αυτό διακρίνει τα ναρκωτικά σε 3 κατηγορίες: ναρκωτικά που κατευνάζουν και ηρεμούν, ναρκωτικά που διεγείρουν ή δίνουν ενέργεια και ναρκωτικά που αλλάζουν την αντίληψή σου, όταν , για παράδειγμα, βλέπεις και ακούς πράγματα με έναν διαφορετικό τρόπο απ ότι πραγματικά είναι. Τα περισσότερα ναρκωτικά εντάσσονται σε αυτές τις κατηγορίες. Κάποια ναρκωτικά είναι πιο δύσκολο να κατηγοριοποιηθούν.
– Τα ναρκωτικά που κατευνάζουν είναι: το αλκοόλ, τα οπιούχα, τα ηρεμιστικά (βενζοδιαζεπίνες, χάπια για τον ύπνο) το όπιο, η μορφίνη, η ηρωίνη. Επίσης, το χασίς συνήθως λαμβάνεται για την ηρεμιστική επίδρασή του.
– Τα ναρκωτικά που δίνουν ενέργεια είναι: καφεΐνη, νικοτίνη, XTC, κοκαΐνη, αμφεταμίνες.
– Τα ναρκωτικά που τροποποιούν την αντίληψη είναι: το LSD και σε ισχυρές και μεγάλες ποσότητες το χασίς και η φούντα (χόρτο).
– Κάποια ναρκωτικά είναι κάπως δύσκολο να κατηγοριοποιηθούν. Το χασίς συνήθως χρησιμοποιείται εξαιτίας των καταπραϋντικών συνεπειών του αλλά μπορεί επίσης να προκαλέσει αλλαγές και στην αντίληψη. Το XTC επίσης έχει ποικίλες συνέπειες.
Από κατάχρηση αλκοόλ ο θάνατος της Amy Winehouse
«Τυχαίος θάνατος» μετά την κατάχρηση οινοπνευματωδών, συμπεραίνει η έρευνα. Η έρευνα που έγινε για να διαπιστωθούν τα αίτια του θανάτου της διάσημης Βρετανίδας τραγουδίστριας Έιμι Γουάινχαουζ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για έναν «αιφνίδιο και τυχαίο θάνατο» που προκλήθηκε μετά την κατάχρηση οινοπνευματωδών ποτών.
Το πόρισμα αυτό επιβεβαιώνει την υπόθεση που είχε γίνει αρχικά ότι ο θάνατός της μπορεί να προκλήθηκε από μια μαζική απορρόφηση οινοπνεύματος στον οργανισμό έπειτα από μια περίοδο αποχής.
«Είχε καταναλώσει τόσο μεγάλη δόση αλκοόλ, είχε 416 χιλιοστά του γραμμαρίου ανά δέκατο λίτρου αίματος, τυχαία συνέπεια του οποίου, σε ένα τέτοιο επίπεδο, ήταν να προκληθεί ο αιφνίδιος και τυχαίος θάνατός της», δήλωσε η Σουζάν Γκρίνγουεϊ, υπεύθυνη της έρευνας.
Το επίπεδο αυτό αλκοόλης στο αίμα της ανταποκρίνεται στο πενταπλάσιο του θεσπισμένου ορίου για τους οδηγούς.
Μάρτυρες έχουν δηλώσει ότι η διάσημη τραγουδίστρια, που ήταν γνωστή για τις καταχρήσεις της, δεν είχε πιει σταγόνα αλκοόλ για τρεις εβδομάδες πριν από την ημέρα του θανάτου της στις 22 Ιουλίου στο σπίτι της στο Λονδίνο.
Η Γουάινχαουζ βρέθηκε νεκρή από έναν σωματοφύλακα, ο οποίος την είχε αφήσει μόνη στο δωμάτιό της για πέντε ώρες. Ο Άντριου Μόρις δήλωσε ότι στην αρχή πίστεψε ότι η 27χρονη σταρ κοιμόταν, αλλά σε προσπάθεια που έκανε αργότερα για να το επιβεβαιώσει, διαπίστωσε ότι δεν είχε κουνηθεί και ειδοποίησε για βοήθεια.
Οι πρώτες αναλύσεις που έγιναν αποκάλυπταν ότι το επίπεδο αλκοόλης στο αίμα της ήταν υψηλό, αλλά δεν διαπίστωναν αν αυτό ήταν που στάθηκε μοιραίο για την τραγουδίστρια.
Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011
Αλκοόλ, σύλληψη και εγκυμοσύνη
H μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ δρα ανασταλτικά στην γυναικεία αναπαραγωγική ικανότητα, ενώ επηρεάζει αρνητικά την ανάπτυξη και την υγεία του εμβρύου, ειδικά στη διάρκεια του πρώτου τριμήνου της εγκυμοσύνης. Οι μελέτες το επιβεβαιώνουν διαρκώς τονίζοντας ότι η εγκυμοσύνη φυσικά δεν είναι ασθένεια, ωστόσο είναι μια περίοδος που χρήζει προσοχής.
Αλκοόλ και σύλληψη
Η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ φαίνεται να μειώνει την γυναικεία γονιμότητα, ενώ η ελεγχόμενη κατανάλωσή του, και πιο συγκεκριμένα η μέτρια κατανάλωση κρασιού, φαίνεται να συνδράμει θετικά στην προσπάθεια απόκτησης απογόνου. Δανοί ερευνητές μελέτησαν 430 ζευγάρια που προσπαθούσαν να αποκτήσουν το πρώτο τους παιδί. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η γυναικεία ικανότητα για αναπαραγωγή παρουσίαζει μείωση ανάλογα με την ποσότητα αλκοόλ που αυτές κατανάλωναν. Οι γυναίκες που έπιναν λιγότερα από 5 ποτά την εβδομάδα, είχαν διπλάσιες πιθανότητες να συλλάβουν συγκριτικά με εκείνες που έπιναν δέκα ποτά εβδομαδιαίως. Η συγκεκριμένη μελέτη δεν ασχολήθηκε με τον παράγοντα αλκοόλ και τη σχέση του με την αναπαραγωγική ικανότητα των ανδρών.
Αλκοόλ και εγκυμοσύνη
Ακόμη και η ελάχιστη κατανάλωση αλκοόλ κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και ιδιαίτερα στο πρώτο τρίμηνο της κύησης –οπότε δημιουργούνται τα όργανα του σώματος- έχει έντονα αρνητική επίδραση στην ανάπτυξη και την υγεία του εμβρύου. Και αυτό γιατί το αλκοόλ περνάει από τον πλακούντα κατευθείαν στο αίμα του παιδιού. Εκεί το οινόπνευμα δρα ανενόχλητο στα εγκεφαλικά κύτταρα και τον οργανισμό του εμβρύου.
Τι μπορεί να προκαλέσει η κατανάλωση αλκοόλ στην εγκυμοσύνη
-Κίνδυνο αποβολής
-Γέννηση λιποβαρούς μωρού
-Υπερκινητικότητα του παιδιού καθώς μεγαλώνει
-Εμβρυικό αλκοολικό σύνδρομο
Πόσο αλκοόλ επιτρέπεται στην εγκυμοσύνη;
Τα ερευνητικά αποτελέσματα της σχέσης αλκοόλ και εγκυμοσύνης είναι περιορισμένα. Ως εκ τούτου, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε επακριβώς τις επιδράσεις του οινοπνεύματος στο έμβρυο. Η επικρατούσα άποψη είναι ότι το αλκοόλ πρέπει να αποφεύγεται εντελώς στο πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης. Στα επόμενα τρίμηνα η έγκυος μπορεί να καταναλώνει ένα μικρό ποτήρι μπύρα με το φαγητό την εβδομάδα, ενώ πρέπει να αποφεύγει εντελώς τα ποτά με μεγάλη περιεκτικότητα αλκοόλ.
Ποτά χωρίς αλκοόλ
-Fruit punch
-Ginger ale
-Virgin daiquiri
-Virgin mary (χυμός τομάτας με καρυκεύματα)
-Pina colada (χυμός καρύδας)
-Μπύρα χωρίς αλκοόλ
Ακόμη κι ένα ποτό την εβδομάδα κατά την κύηση κάνει κακό στο έμβρυο
Τα παιδιά που έχουν γεννηθεί από γυναίκες που έπιναν ένα ποτό την εβδομάδα κατά τη διάρκεια της κύησης είναι πιθανότερο να έχουν συμπτώματα προβλημάτων συμπεριφοράς ως έφηβοι, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Pediatrics. Η Δρ Ελίζαμπεθ Ντίσνεϊ και οι συνεργάτες της στις Υπηρεσίες Υγείας Chase Braxton εξηγούν ότι αν οι γυναίκες σταματήσουν να πίνουν κατά την εγκυμοσύνη, μπορούν να γλυτώσουν από πολλά δεινά μετέπειτα. Οι αρνητικές επιπτώσεις της κατάχρησης αλκοόλ κατά την κύηση, ειδικά της ομάδας των κοινωνικών και γνωστικών προβλημάτων, γνωστών και ως εμβρυϊκό αλκοολικό σύνδρομο, είναι καλά τεκμηριωμένες επιστημονικά.
Υπάρχουν επίσης αποδείξεις ότι ακόμη και η χαμηλή προγεννητική έκθεση στο αλκοόλ σχετίζεται με επιθετικότητα, και συμπεριφορές εξωτερίκευσης. Αλλά οι γυναίκες που πίνουν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και οι ίδιες μπορεί να αντιμετωπίσουν προβλήματα όπως τα προαναφερόμενα καθώς και άλλα, και μπορεί να τείνουν να επιλέγουν συντρόφους που έχουν τέτοια προβλήματα επίσης.
Για να κατανοήσουν καλύτερα τον ανεξάρτητο ρόλο της έκθεσης στο αλκοόλ κατά την κύηση, η ερευνήτρια και οι συνεργάτες της μελέτησαν 1.252 17χρονυος που είχαν εγγραφεί στη μελέτη Minnesota Twins Family Study μαζί με τους γονείς τους. Μεταξύ των αγοριών, περίπου το 36% είχε συμπτώματα που τα έθεσε σε πιθανή ή βέβαιη διάγνωση διαταραχής διαγωγής, όπως και το 10% των κοριτσιών. Στα συμπτώματα περιλαμβάνονται επιθετική συμπεριφορά προς τα ζώα και τους ανθρώπους, πυρομανία, απουσίες από το σχολείο και μικροκλοπές.
Συνολικά, το 31% των εφήβων που είχαν γεννηθεί από μητέρες που είχαν παραδεχθεί ότι έπιναν τουλάχιστον ένα ποτό την εβδομάδα ενώ ήταν έγκυες είχαν προβλήματα διαγωγής, συγκριτικά με το 21% των παιδιών των οποίων οι μητέρες δεν έπιναν.
Οι μητέρες που έπιναν κατά την εγκυμοσύνη (13% επί του συνόλου) τρία ποτά την εβδομάδα (κατά μέσο όρο), ήταν επίσης πιθανότερο να καπνίζουν. Όταν ήταν και οι δυο γονείς πότες στις οικογένειες αυτές, ήταν πιθανότερο να έχουν συμπεριφορές εξωτερίκευσης. Αλλά όταν οι επιστήμονες συνυπολόγισαν αυτούς και άλλους πιθανούς συνεισφέροντες παράγοντες, διαπίστωσαν ότι η προγεννητική έκθεση στο αλκοόλ ήταν ανεξαρτήτως σχετική με έναν σημαντικά μεγαλύτερο αριθμό προβλημάτων συμπεριφοράς. Μεταξύ των γυναικών που είχαν διαγνωστεί με αλκοολισμό, το 44% αυτών που έπιναν κατά την κύηση είχε αποκτήσει παιδί με πρόβλημα διαγωγής, συγκριτικά με το 20% αυτών που ήταν αλκοολικές αλλά δεν έπιναν κατά την κύηση.
Υπάρχουν επίσης αποδείξεις ότι ακόμη και η χαμηλή προγεννητική έκθεση στο αλκοόλ σχετίζεται με επιθετικότητα, και συμπεριφορές εξωτερίκευσης. Αλλά οι γυναίκες που πίνουν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και οι ίδιες μπορεί να αντιμετωπίσουν προβλήματα όπως τα προαναφερόμενα καθώς και άλλα, και μπορεί να τείνουν να επιλέγουν συντρόφους που έχουν τέτοια προβλήματα επίσης.
Για να κατανοήσουν καλύτερα τον ανεξάρτητο ρόλο της έκθεσης στο αλκοόλ κατά την κύηση, η ερευνήτρια και οι συνεργάτες της μελέτησαν 1.252 17χρονυος που είχαν εγγραφεί στη μελέτη Minnesota Twins Family Study μαζί με τους γονείς τους. Μεταξύ των αγοριών, περίπου το 36% είχε συμπτώματα που τα έθεσε σε πιθανή ή βέβαιη διάγνωση διαταραχής διαγωγής, όπως και το 10% των κοριτσιών. Στα συμπτώματα περιλαμβάνονται επιθετική συμπεριφορά προς τα ζώα και τους ανθρώπους, πυρομανία, απουσίες από το σχολείο και μικροκλοπές.
Συνολικά, το 31% των εφήβων που είχαν γεννηθεί από μητέρες που είχαν παραδεχθεί ότι έπιναν τουλάχιστον ένα ποτό την εβδομάδα ενώ ήταν έγκυες είχαν προβλήματα διαγωγής, συγκριτικά με το 21% των παιδιών των οποίων οι μητέρες δεν έπιναν.
Οι μητέρες που έπιναν κατά την εγκυμοσύνη (13% επί του συνόλου) τρία ποτά την εβδομάδα (κατά μέσο όρο), ήταν επίσης πιθανότερο να καπνίζουν. Όταν ήταν και οι δυο γονείς πότες στις οικογένειες αυτές, ήταν πιθανότερο να έχουν συμπεριφορές εξωτερίκευσης. Αλλά όταν οι επιστήμονες συνυπολόγισαν αυτούς και άλλους πιθανούς συνεισφέροντες παράγοντες, διαπίστωσαν ότι η προγεννητική έκθεση στο αλκοόλ ήταν ανεξαρτήτως σχετική με έναν σημαντικά μεγαλύτερο αριθμό προβλημάτων συμπεριφοράς. Μεταξύ των γυναικών που είχαν διαγνωστεί με αλκοολισμό, το 44% αυτών που έπιναν κατά την κύηση είχε αποκτήσει παιδί με πρόβλημα διαγωγής, συγκριτικά με το 20% αυτών που ήταν αλκοολικές αλλά δεν έπιναν κατά την κύηση.
Αλκοόλ στην εγκυμοσύνη σημαίνει παιδιά με προβλήματα
Πρόσφατη έρευνα στην Αυστραλία αποκαλύπτει ότι η ποσότητα, ο χρόνος και η συχνότητα κατανάλωσης αλκοόλ από τις εγκυμονούσες ενδέχεται να έχει επιπτώσεις στην ψυχολογική κατάσταση του παιδιού.
Γυναίκες οι οποίες έπιναν τουλάχιστον δύο ποτά τη φορά και πάνω από επτά την εβδομάδα, τους τρεις πρώτους μήνες της εγκυμοσύνης τους, διέτρεχαν μεγαλύτερο κίνδυνο να δουν το παιδί τους να υποφέρει από νευρικότητα, μελαγχολία και πόνους στο σώμα του.
Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, ένα ποτό τη φορά και λιγότερα από επτά την εβδομάδα δεν προκαλούν προβλήματα στο παιδί.
Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό "Addictions". Στην έρευνα πήραν μέρος πάνω από 2.000 μητέρες οι οποίες απάντησαν σε σχετικά ερωτηματολόγια τρεις μήνες μετά τη γέννηση του παιδιού τους, και αργότερα όταν το παιδί τους ήταν δύο, πέντε και οχτώ χρόνων.
Από τα βασικότερα συμπτώματα ήταν η μελαγχολία και η νευρικότητα, ωστόσο το πρόβλημα δε φαινόταν να επιδεινώνεται όσο μεγάλωναν τα παιδιά.
Γυναίκες οι οποίες έπιναν τουλάχιστον δύο ποτά τη φορά και πάνω από επτά την εβδομάδα, τους τρεις πρώτους μήνες της εγκυμοσύνης τους, διέτρεχαν μεγαλύτερο κίνδυνο να δουν το παιδί τους να υποφέρει από νευρικότητα, μελαγχολία και πόνους στο σώμα του.
Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, ένα ποτό τη φορά και λιγότερα από επτά την εβδομάδα δεν προκαλούν προβλήματα στο παιδί.
Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό "Addictions". Στην έρευνα πήραν μέρος πάνω από 2.000 μητέρες οι οποίες απάντησαν σε σχετικά ερωτηματολόγια τρεις μήνες μετά τη γέννηση του παιδιού τους, και αργότερα όταν το παιδί τους ήταν δύο, πέντε και οχτώ χρόνων.
Από τα βασικότερα συμπτώματα ήταν η μελαγχολία και η νευρικότητα, ωστόσο το πρόβλημα δε φαινόταν να επιδεινώνεται όσο μεγάλωναν τα παιδιά.
Αλκοολισμός Τοξικές βλάβες του αλκοόλ στον εγκέφαλο
Τα τοξικά αποτελέσματα εμφανίζονται ως ένας συνδυασμός από τα νευροτοξικά αποτελέσματα του αλκοόλ, την αλληλεπίδραση του αλκοόλ με τις θρεπτικές ανεπάρκειες του αλκοολισμού και από τις νευροτοξικές συνέπειες της απόσυρσης του αλκοόλ.
Ακόμα και η απόσυρση της αιθανόλης συνδέθηκε με μειώσεις των δενδριτικών συνάψεων των νευρικών κυττάρων και τη νευρωνική απώλεια.
Η ατροφία, η συρρίκνωση και η νευρωνική απώλεια του εγκεφάλου, έχουν τεκμηριωθεί στον ιστό του εγκεφάλου σε άτομα με αλκοολισμό, ιδίως στις φλοιώδεις και επιχείλιες περιοχές.
Όσον αφορά τον όγκο του εγκεφάλου, η μεταθανάτια έρευνα δείχνει ότι η απώλεια λευκής ουσίας, εμφανίζεται να είναι πιο προεξέχουσα από την μείωση της φαιάς ουσίας. Η νευρωνική απώλεια εμφανίζεται να είναι πρώτιστα απώλεια των πυραμιδικών νευρώνων.
Το σύνδρομο Wernicke-Korsakoff έχει συνδεθεί με ανωμαλίες στο μετωπικό φλοιό, καθώς επίσης και σε διάφορες υποφλοιώδεις δομές, συμπεριλαμβανομένου του θαλάμου, του ιππόκαμπου, των μαστίων και του αμυγδαλωτού πυρήνα.
Οι νευρωνικές ογκομετρικές απώλειες, είναι προοδευτικές με τη βαριά κατανάλωση και είναι πιο προεξέχουσες στο μετωπικό και κροταφικό φλοιό. Τα εξαρτώμενα από το αλκοόλ άτομα παρουσιάζουν επίσης διεύρυνση ανάμεσα στις έλικες του εγκεφαλικού φλοιού και τις κοιλίες, καθώς επίσης και μείωση όγκου του ιππόκαμπου. Περιγράφονται επίσης μειώσεις του όγκου του μεσολόβιου (που συνδέει το δεξί με το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου).
Η ατροφία του εγκεφάλου που τεκμηριώνεται στις δομικές νεύρο-απεικονιστικές μελέτες είναι πιο μεγάλη με την αύξηση της ηλικίας στους ενηλίκους. Αυτή η ηλικιακή επίδραση μπορεί να απεικονίσει μια ηλικιακή ευπάθεια στο αλκοόλ στους γηραιότερους πληθυσμούς, την αλληλεπίδραση των διαδικασιών γήρανσης, και νευροτοξικότητας του αλκοολισμού, δηλαδή, μια «πρόωρη γήρανση του εγκεφάλου», καθώς επίσης και τον συσσωρευμένο αντίκτυπο του από μακρού υφιστάμενου αλκοολισμού στους παλαιότερους ηλικιακά πληθυσμούς. Κατά συνέπεια, η ατροφία μπορεί να μην είναι εύκολα ανιχνεύσιμη στους νέους υγιείς αλκοολικούς ασθενείς.
Αντίθετα, οι έφηβοι αλκοολικοί, παρουσιάζουν ογκομετρικές αλλαγές του ιππόκαμπου, που δεν φαίνονται στις μελέτες των υγιών νέων ενηλίκων. Η μελέτη στους εφήβους δείχνει τη βλαβερή δυνατότητα, οι έφηβοι αλκοολικοί να παρουσιάζουν αποδιοργανωτικά αποτελέσματα στην ανάπτυξη του εγκεφάλου ή και μια αυξανόμενη ευαισθησία στα νευροτοξικά αποτελέσματα του αλκοόλ.
Κατά τη διάρκεια των αρχικών ετών της διακοπής χρήσης του αλκοόλ, υπάρχει αποκατάσταση στις ποσότητες της φαιάς και λευκής εγκεφαλικής ουσίας, μειώσεις στο κενό ανάμεσα στις έλικες και μειώσεις του κοιλιακού όγκου. Υπάρχουν όμως διαφορές στο ποσοστό συγκεκριμένων περιοχών εγκεφάλου και συγκεκριμένων τύπων ιστού, όσον αφορά το ποσοστό αποκατάστασης. Η σχετικά γρήγορη αποκατάσταση της λευκής εγκεφαλικής ουσίας μετά την διακοπή του αλκοόλ, δεν εμφανίζεται να απεικονίζει και την επιστροφή του ύδατος των ιστών που εκτοπίζεται από το αλκοόλ, δηλαδή την αφυδάτωση.
Η θρεπτική κατάσταση, οι νευρολογικές επιπλοκές της απόσυρσης του αλκοόλ, και η ηπατική λειτουργία, εμφανίζονται να σχετίζονται με ευρήματα στις δομικές νεύρο-απεικονιστικές μελέτες. Οι επιληπτικές κρίσεις μετά από απόσυρση του αλκοόλ, έχουν συνδεθεί με τη νευροτοξικότητα στούς αλκοολικούς ασθενείς. Υποστήριξη αυτής της σχέσης, είναι ότι η απώλεια λευκής ουσίας στον κροταφικό φλοιό συνδέθηκε ιδιαίτερα με επιληπτικές κρίσεις μετά από απόσυρση της αιθανόλης. Αν και η φλοιώδης ατροφία έχει περιγραφεί και σε αλκοολικούς ασθενείς με καλή θρεπτική κατάσταση, το σύνδρομο Wernicke-Korsakoff και η ηπατική κίρρωση συνδέονται γενικά με μεγαλύτερα ογκομετρικά ελλείμματα στις φλοιώδεις και επιχείλιες δομές του εγκεφάλου.
Ακόμα και η απόσυρση της αιθανόλης συνδέθηκε με μειώσεις των δενδριτικών συνάψεων των νευρικών κυττάρων και τη νευρωνική απώλεια.
Η ατροφία, η συρρίκνωση και η νευρωνική απώλεια του εγκεφάλου, έχουν τεκμηριωθεί στον ιστό του εγκεφάλου σε άτομα με αλκοολισμό, ιδίως στις φλοιώδεις και επιχείλιες περιοχές.
Όσον αφορά τον όγκο του εγκεφάλου, η μεταθανάτια έρευνα δείχνει ότι η απώλεια λευκής ουσίας, εμφανίζεται να είναι πιο προεξέχουσα από την μείωση της φαιάς ουσίας. Η νευρωνική απώλεια εμφανίζεται να είναι πρώτιστα απώλεια των πυραμιδικών νευρώνων.
Το σύνδρομο Wernicke-Korsakoff έχει συνδεθεί με ανωμαλίες στο μετωπικό φλοιό, καθώς επίσης και σε διάφορες υποφλοιώδεις δομές, συμπεριλαμβανομένου του θαλάμου, του ιππόκαμπου, των μαστίων και του αμυγδαλωτού πυρήνα.
Οι νευρωνικές ογκομετρικές απώλειες, είναι προοδευτικές με τη βαριά κατανάλωση και είναι πιο προεξέχουσες στο μετωπικό και κροταφικό φλοιό. Τα εξαρτώμενα από το αλκοόλ άτομα παρουσιάζουν επίσης διεύρυνση ανάμεσα στις έλικες του εγκεφαλικού φλοιού και τις κοιλίες, καθώς επίσης και μείωση όγκου του ιππόκαμπου. Περιγράφονται επίσης μειώσεις του όγκου του μεσολόβιου (που συνδέει το δεξί με το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου).
Η ατροφία του εγκεφάλου που τεκμηριώνεται στις δομικές νεύρο-απεικονιστικές μελέτες είναι πιο μεγάλη με την αύξηση της ηλικίας στους ενηλίκους. Αυτή η ηλικιακή επίδραση μπορεί να απεικονίσει μια ηλικιακή ευπάθεια στο αλκοόλ στους γηραιότερους πληθυσμούς, την αλληλεπίδραση των διαδικασιών γήρανσης, και νευροτοξικότητας του αλκοολισμού, δηλαδή, μια «πρόωρη γήρανση του εγκεφάλου», καθώς επίσης και τον συσσωρευμένο αντίκτυπο του από μακρού υφιστάμενου αλκοολισμού στους παλαιότερους ηλικιακά πληθυσμούς. Κατά συνέπεια, η ατροφία μπορεί να μην είναι εύκολα ανιχνεύσιμη στους νέους υγιείς αλκοολικούς ασθενείς.
Αντίθετα, οι έφηβοι αλκοολικοί, παρουσιάζουν ογκομετρικές αλλαγές του ιππόκαμπου, που δεν φαίνονται στις μελέτες των υγιών νέων ενηλίκων. Η μελέτη στους εφήβους δείχνει τη βλαβερή δυνατότητα, οι έφηβοι αλκοολικοί να παρουσιάζουν αποδιοργανωτικά αποτελέσματα στην ανάπτυξη του εγκεφάλου ή και μια αυξανόμενη ευαισθησία στα νευροτοξικά αποτελέσματα του αλκοόλ.
Κατά τη διάρκεια των αρχικών ετών της διακοπής χρήσης του αλκοόλ, υπάρχει αποκατάσταση στις ποσότητες της φαιάς και λευκής εγκεφαλικής ουσίας, μειώσεις στο κενό ανάμεσα στις έλικες και μειώσεις του κοιλιακού όγκου. Υπάρχουν όμως διαφορές στο ποσοστό συγκεκριμένων περιοχών εγκεφάλου και συγκεκριμένων τύπων ιστού, όσον αφορά το ποσοστό αποκατάστασης. Η σχετικά γρήγορη αποκατάσταση της λευκής εγκεφαλικής ουσίας μετά την διακοπή του αλκοόλ, δεν εμφανίζεται να απεικονίζει και την επιστροφή του ύδατος των ιστών που εκτοπίζεται από το αλκοόλ, δηλαδή την αφυδάτωση.
Η θρεπτική κατάσταση, οι νευρολογικές επιπλοκές της απόσυρσης του αλκοόλ, και η ηπατική λειτουργία, εμφανίζονται να σχετίζονται με ευρήματα στις δομικές νεύρο-απεικονιστικές μελέτες. Οι επιληπτικές κρίσεις μετά από απόσυρση του αλκοόλ, έχουν συνδεθεί με τη νευροτοξικότητα στούς αλκοολικούς ασθενείς. Υποστήριξη αυτής της σχέσης, είναι ότι η απώλεια λευκής ουσίας στον κροταφικό φλοιό συνδέθηκε ιδιαίτερα με επιληπτικές κρίσεις μετά από απόσυρση της αιθανόλης. Αν και η φλοιώδης ατροφία έχει περιγραφεί και σε αλκοολικούς ασθενείς με καλή θρεπτική κατάσταση, το σύνδρομο Wernicke-Korsakoff και η ηπατική κίρρωση συνδέονται γενικά με μεγαλύτερα ογκομετρικά ελλείμματα στις φλοιώδεις και επιχείλιες δομές του εγκεφάλου.
Οικονομική Κρίση και Ψυχική Υγεία
Πολλές μελέτες σε πολλές χώρες αλλά και η δική μας εμπειρία από το ιατρείο μας, δείχνουν ότι η έλλειψη οικονομικής ασφάλειας, η απότομη μείωση του εισοδήματος και η ανεργία, καταστάσεις δηλαδή που σχετίζονται με τη δυσμενή οικονομική συγκυρία, την απώλεια θέσεων εργασίας, την επαγγελματική αβεβαιότητα και την αδυναμία εκπλήρωσης οικονομικών υποχρεώσεων, αποτελούν σοβαρή απειλή για την ψυχική υγεία και επιφέρουν σημαντική αύξηση του αριθμού των ψυχικών διαταραχών όπως η Γενικευμένη Αγχώδη Διαταραχή, η Διαταραχή Πανικού, οι Ψυχοσωματικές διαταραχές, η Καταθλιπτική Διαταραχή και τελικά και των αυτοκτονιών. Επίσης παρατηρούμε αυξημένα προβλήματα εθισμού και εξάρτησης σε τοξικές ουσίες, αυξημένη κατανάλωση καπνού και αλκοόλ.
Ο ΠΟΥ προειδοποιεί επίσημα ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση οδηγεί σε έξαρση του αριθμού των αυτοκτονιών, ενώ τα κρούσματα έχουν ήδη κάνει την εμφάνισή τους και στη χώρα μας.
Οι μελέτες αποδεικνύουν συστηματικά ότι οι αυτοκτονίες και οι απόπειρες αυτοκτονίας είναι πιο συχνές σε ανέργους και γενικότερα σε χαμηλά οικονομικά κοινωνικά επίπεδα παρά σε εργαζόμενους, και ότι περισσότεροι άνεργοι αυτοκτονούν σε σύγκριση με τους αμιγώς ψυχιατρικούς ασθενείς.Το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και τα άγαμα άτομα έχουν επίσης δυσμενή πρόγνωση. Φυσικά, ασθενείς ήδη από παλαιότερα με ιστορικό κατάθλιψης ή και απόπειρες αυτοκτονίας, ευρίσκονται σε υψηλότερο κίνδυνο.
Οι άνδρες κινδυνεύουν περισσότερο από τις γυναίκες να αυτοκτονήσουν και μια εξήγηση είναι και η αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ στον ανδρικό πληθυσμό.
Η αύξηση της ανεργίας κατά 3% συσχετίζεται με αύξηση των αυτοκτονιών κατά 4,5%, προκαλεί διπλασιασμό της γενικής θνησιμότητας στα χαμηλά κοινωνικά στρώματα και αύξηση της θνησιμότητας από άλλες παθήσεις όπως ισχαιμική καρδιοπάθεια (εμφράγματα δηλαδή) κυρίως σε άνδρες κάτω των 60 ετών.
Υπό το πρίσμα αυτό, η αντιμετώπιση των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων στην ψυχική υγεία σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, θα έπρεπε να αποτελεί κορυφαία προτεραιότητα της εθνικής υγειονομικής πολιτικής και ειδικότερα η κάλυψη των ανθρώπων που υφίστανται καταστροφικές συνέπειες για την υγεία τους. Αλλά μάλλον το αντίθετο παρατηρούμε.
Η οικονομική ύφεση και οι οικονομικές κρίσεις έχουν ένα πλαίσιο που εξαρτώνται εσωτερικά και από την αρνητική επίπτωση των ψυχικών διαταραχών της υγείας. Αυτές εμφανίζονται σε χαμηλού και μέσου εισοδήματος χώρες, ενώ ορισμένες εύπορες χώρες προσφέρουν τις δικλείδες που βοηθούν τους ανέργους να ξεφύγουν από τις δυσμενείς συνέπειες. Η χώρα μας, στα σίγουρα δεν ανήκει σε αυτές τις ορισμένες εύπορες χώρες !
Η εμφάνιση μείζονος κατάθλιψης σε περίοδο οικονομικής κρίσης, τυπικά αυξάνει κατά 50% στον γενικό πληθυσμό, και το ποσοστό των ανθρώπων που εμφανίζει κατάθλιψη μετά από μεγάλη οικονομική απώλεια ξεπερνά το 70%. Από αυτούς κάποιοι θα αυτοκτονήσουν αλλά το ποσοστό ποικίλει από χώρα σε χώρα.
Για παράδειγμα στην κατάρρευση του 1992-1998 της Ρωσίας, οι αυτοκτονίες και οι βίαιοι θάνατοι αυξήθηκαν τόσο πολύ, που μιλούσαμε για μια «μαύρη ζώνη θανάτου» στις χώρες της Βαλτικής και στη ίδια τη Ρωσία. Τα οικονομικά πειράματα της ρωσικής κυβέρνησης που είναι γνωστά επίσης ως «θεραπεία σοκ», ξεκίνησαν στη Ρωσία στις αρχές του 1992 και συνοδεύονταν από την κατάργηση των ελέγχων των τιμών και γοργή μείωση των πραγματικών μισθών, των συντάξεων και της σχεδόν πλήρους απώλειας των προσωπικών αποταμιεύσεων. Λίγο μετά το 1992, η Ρωσία παρουσίασε σημαντική και απότομη αύξηση της συνολικής θνησιμότητας μεταξύ 1990 και 1994. Η θνησιμότητα από αυτοκτονία αυξήθηκε δραματικά μετά το 1994 και συνέχισε να είναι η κύρια αιτία του βίαιου θανάτου για τους άνδρες στη Ρωσία. (Ellman, 1994;Gavrilova et al., 1997; Notzon et al., 1998; Leon et al., 1997; Leon, Shkolnikov, 1998; Mesle,Vallin, 1998; Shkolnikov et al., 1995a; 1995b; Walberg et al., 1998).
Αν είστε λίγο προσεκτικοί, θα δείτε ότι σε κάποιες πορείες διαμαρτυρίας ήδη στην Αθήνα (Απρίλιος 2010), πολλοί από τους διαδηλωτές, έχουν από μία μπύρα στο χέρι. Αυτή η απώλεια του λογικού ελέγχου λόγω του αλκοόλ επάνω στη φόρτιση της διαδήλωσης, αν συνδυαστεί με κάποιο ήπιο ή τυχαίο επεισόδιο, μπορεί εύκολα να υπαγορεύσει μια εξέλιξη του τύπου των εκτεταμένων επεισοδίων.
Με την άνοδο της ανεργίας και την πτώση του οικονομικού επιπέδου, όλο και περισσότεροι άνθρωποι καταφεύγουν στο ποτό ή και στα ναρκωτικά.
Όμως αυτό πυροδοτεί έναν νέο κύκλο ψυχικών προβλημάτων που προστίθενται στα προηγούμενα. Η βία εισβάλει και επειδή η οργή είναι ένα επίσημο στάδιο της φυσιολογικής ψυχολογικής εξέλιξης του θρήνου και επειδή με το αλκοόλ και τις άλλες τοξικές ουσίες χάνεται η καταστολή των βίαιων ενορμήσεων.
Αυτό λοιπόν που παρατηρούμε είναι η κατακόρυφη αύξηση των βίαιων θανάτων: αυξάνονται τα θανατηφόρα τροχαία, τα εγκλήματα, οι θάνατοι από υπερβολική δόση αλκοόλ και ναρκωτικών, και οι αυτοκτονίες.
Πρέπει να προσθέσω εδώ τρεις σημαντικές και αλληλένδετες παρατηρήσεις. Ο ψυχίατρος γνωρίζει δυστυχώς πολύ καλά ότι ένα σοβαρό ποσοστό θανατηφόρων τροχαίων οφείλεται στην πραγματικότητα στην αυτοκτονική διάθεση, ότι άλλο ένα σοβαρό ποσοστό θανατηφόρων τροχαίων οφείλεται στην αλκοολική μέθη και ότι ο αλκοολισμός μπορεί να θεωρηθεί σαν μια μορφή άτολμης αργής αυτοκτονίας.
Είμαστε δυστυχώς μέσα (και ακριβώς για αυτό δεν μπορούμε να το δούμε καθαρά) σε ένα εξελισσόμενο φαινόμενο φυσικής επιλογής: Σύμφωνα με την θεωρία της εξέλιξης και της φυσικής επιλογής, η παρατηρούμενη άνοδος της θνησιμότητας που σχετίζεται με το αλκοόλ, μπορεί να αποδοθεί στην επιλεκτική «κατάργηση» της ομάδας των βαριά εξαρτημένων αλκοολικών που δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν στην αλλαγή των οικονομικών συνθηκών. Ακούγεται και είναι απάνθρωπο, αλλά οι νόμοι της φύσης είναι πάνω από την έννοια της ανθρώπινης ηθικής. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι πρέπει και να το αφήσουμε να εξελιχτεί έτσι σκληρά και ανελέητα. Πρέπει η κοινωνία να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο ότι στην περίοδο των ετών της οικονομικής κρίσης, υπάρχει άλλος ένας ύπουλος εχθρός που πρέπει να αντιμετωπίσει. Το αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Θα το κάνει;
Μιλώντας για ανεργία, παρατηρούμε και το εξής κοινωνικό λάθος: Από τη μία γνωρίζουμε επίσημα ότι η ανεργία αυξάνει τις ψυχικές διαταραχές και τις αυτοκτονίες, από την άλλη ο άνεργος χάνει μετά από λίγο χρονικό διάστημα και τα ασφαλιστικά του δικαιώματα και δυσχεραίνεται ακόμα περισσότερο η πρόσβασή του σε θεραπευτικές λύσεις της ψυχικής του υγείας.
Η κατάσταση περιπλέκεται και από την δυσάρεστη κατάσταση που θέλει, ανάμεσα στο πρώτο κύμα ανέργων να είναι και οι άνθρωποι με ήδη προϋπάρχουσα κατάθλιψη ή αγχώδη διαταραχή.
Σε αυτές τις παθήσεις υπολείπεται συχνότατα η καλή απόδοση στην εργασία, οπότε ο εργοδότης ενόψει οικονομικής κρίσης, εντοπίζει εύκολα τους αδύνατους κρίκους και τους απολύει πρώτους. Αλλά αυτό σημαίνει αυτόματα και την επιδείνωση της προϋπάρχουσας ψυχικής διαταραχής τους. Αλλά αυτή τη διαδικασία επιλογής απολυομένων, την αντιλαμβάνονται οι ευάλωτοι εργαζόμενοι, ακόμα και πριν απολυθούν, οπότε γιγαντώνονται μέσα τους οι ανασφάλειες με επακόλουθο την περαιτέρω πτώση της εργασιακής αποτελεσματικότητάς τους, αφού έχουν ήδη μεταπέσει στον φαύλο κύκλο του ψυχικού πανικού για το μέλλον τους. Έτσι οι εργοδότες τους εντοπίζουν και τους απολύουν γρηγορότερα.
Δηλαδή η οικονομική αποσταθεροποίηση, προκαλεί την ψυχική αποσταθεροποίηση και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια ένα μέρος των ευαίσθητων εργαζόμενων στην ανεργία και συνεπώς εγκαθίσταται ο πανικός και η περαιτέρω ψυχική κατακρήμνιση.
Μη βρίσκοντας λύση στον ενδοψυχικό τους κυκλώνα, κάποιοι προτιμούν την αυτοκτονία ενώ ακόμα εργάζονται. Έτσι εξηγώ και το φαινόμενο των αυτοκτονιών σε μεγάλες εταιρείες, όπως στη Γαλλία η France Telecom με 35 αυτοκτονίες μέσα σε 2 χρόνια.
Παρά την κοινή άποψη ότι οι ηλικιωμένοι είναι η πιο ευάλωτη ομάδα του πληθυσμού, δεν υπάρχει σημαντική αλλαγή στη θνησιμότητα από βίαια αίτια για τις ηλικίες άνω των 70 ετών σε περίοδο οικονομικής κρίσης. Δεν υπάρχουν σημαντικές αλλαγές στη θνησιμότητα από αυτοκτονία και δηλητηρίαση από το αλκοόλ για τις μεγαλύτερες ηλικιακές ομάδες. Η θέση των ηλικιωμένων στην οικονομική κρίση είναι παράδοξη και ενδιαφέρουσα. Παρά το γεγονός ότι οι συντάξεις τους είναι συνήθως μικρές, οι ηλικιωμένοι άνθρωποι υποστηρίζουν τώρα συχνά τα ενήλικα παιδιά τους, τα οποία δεν έχουν ουσιαστικά κανένα εισόδημα λόγω των καθυστερούμενων μισθών, ή της ανεργίας και της συνήθως ανύπαρκτης αποταμίευσης στις μικρότερες ηλικίες. Αυτή η υποστήριξη που παρέχεται από τους ηλικιωμένους φαίνεται να έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση του κοινωνικού τους χαρακτήρα, της αυτοεκτίμησης και την συνακόλουθη προστασία τους από αυτοκτονίες.
Η οικονομική και κοινωνική αστάθεια, είναι μια αιτία που αυξάνει τη θνησιμότητα,
και μπορεί να εξηγήσει τις αυξήσεις που καταγράφουμε στα ποσοστά των αυτοκτονιών και της θνησιμότητας από ανθρωποκτονίες (βίαια εγκλήματα).
Οι άνδρες ανταποκρίνονται στην αυξανόμενη οικονομική και κοινωνική αστάθεια με την αύξηση των ποσοστών αυτοκτονίας, ενώ
οι γυναίκες γίνονται όλο και πιο συχνά τα
θύματα ανθρωποκτονίας.
Ένα άλλο σημαντικό πρόβλημα στην Ελλάδα (αλλά και σε πολλές άλλες χώρες) είναι ότι οι Γενικοί Γιατροί, οι παθολόγοι, οι χειρουργοί, οι γυναικολόγοι δεν μπορούν να αναγνωρίσουν επαρκώς τα ψυχικά νοσήματα, δεν είναι εκπαιδευμένοι για αυτό, (με το ήδη κλασσικό από παλαιότερα παράδειγμα, την αστοχία τους να διαγνώσουν την επικίνδυνη Επιλόχεια Κατάθλιψη στις γυναίκες ασθενείς τους), και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για την πάθηση που οδηγεί συχνότερα από οποιαδήποτε άλλη στην αυτοκτονία, δηλαδή την κατάθλιψη.
Έχει βρεθεί ότι περίπου 50% των ασθενών με ψυχικά προβλήματα που επισκέπτονται υπηρεσίες πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας παραμένουν αδιάγνωστοι. Αυτό οφείλεται ασφαλώς στην ανεπαρκή εκπαίδευση των Γενικών Γιατρών, αλλά και σε άλλους παράγοντες, όπως είναι η ανυπαρξία «προσωπικού» γιατρού που να γνωρίζει τα προβλήματα του ασθενούς, η απουσία συστήματος συνεντεύξεων (ραντεβού), το γεγονός ότι ο γιατρός του ΙΚΑ πρέπει να δει 50 άτομα μέσα σ’ ένα πρωινό κ.λπ.
Και όλα αυτά, την στιγμή που τα στοιχεία δείχνουν ότι το 2010 μόνο μία από τις παθήσεις του ψυχοπαθολογικού φάσματος, η κατάθλιψη, θα αποτελέσει πιθανά τη δεύτερη αιτία αναπηρίας σε παγκόσμιο επίπεδο, ειδικά στο φάσμα των παραγωγικών ηλικιών.
Ο ΠΟΥ προειδοποιεί επίσημα ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση οδηγεί σε έξαρση του αριθμού των αυτοκτονιών, ενώ τα κρούσματα έχουν ήδη κάνει την εμφάνισή τους και στη χώρα μας.
Οι μελέτες αποδεικνύουν συστηματικά ότι οι αυτοκτονίες και οι απόπειρες αυτοκτονίας είναι πιο συχνές σε ανέργους και γενικότερα σε χαμηλά οικονομικά κοινωνικά επίπεδα παρά σε εργαζόμενους, και ότι περισσότεροι άνεργοι αυτοκτονούν σε σύγκριση με τους αμιγώς ψυχιατρικούς ασθενείς.Το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και τα άγαμα άτομα έχουν επίσης δυσμενή πρόγνωση. Φυσικά, ασθενείς ήδη από παλαιότερα με ιστορικό κατάθλιψης ή και απόπειρες αυτοκτονίας, ευρίσκονται σε υψηλότερο κίνδυνο.
Οι άνδρες κινδυνεύουν περισσότερο από τις γυναίκες να αυτοκτονήσουν και μια εξήγηση είναι και η αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ στον ανδρικό πληθυσμό.
Η αύξηση της ανεργίας κατά 3% συσχετίζεται με αύξηση των αυτοκτονιών κατά 4,5%, προκαλεί διπλασιασμό της γενικής θνησιμότητας στα χαμηλά κοινωνικά στρώματα και αύξηση της θνησιμότητας από άλλες παθήσεις όπως ισχαιμική καρδιοπάθεια (εμφράγματα δηλαδή) κυρίως σε άνδρες κάτω των 60 ετών.
Υπό το πρίσμα αυτό, η αντιμετώπιση των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων στην ψυχική υγεία σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, θα έπρεπε να αποτελεί κορυφαία προτεραιότητα της εθνικής υγειονομικής πολιτικής και ειδικότερα η κάλυψη των ανθρώπων που υφίστανται καταστροφικές συνέπειες για την υγεία τους. Αλλά μάλλον το αντίθετο παρατηρούμε.
Η οικονομική ύφεση και οι οικονομικές κρίσεις έχουν ένα πλαίσιο που εξαρτώνται εσωτερικά και από την αρνητική επίπτωση των ψυχικών διαταραχών της υγείας. Αυτές εμφανίζονται σε χαμηλού και μέσου εισοδήματος χώρες, ενώ ορισμένες εύπορες χώρες προσφέρουν τις δικλείδες που βοηθούν τους ανέργους να ξεφύγουν από τις δυσμενείς συνέπειες. Η χώρα μας, στα σίγουρα δεν ανήκει σε αυτές τις ορισμένες εύπορες χώρες !
Η εμφάνιση μείζονος κατάθλιψης σε περίοδο οικονομικής κρίσης, τυπικά αυξάνει κατά 50% στον γενικό πληθυσμό, και το ποσοστό των ανθρώπων που εμφανίζει κατάθλιψη μετά από μεγάλη οικονομική απώλεια ξεπερνά το 70%. Από αυτούς κάποιοι θα αυτοκτονήσουν αλλά το ποσοστό ποικίλει από χώρα σε χώρα.
Για παράδειγμα στην κατάρρευση του 1992-1998 της Ρωσίας, οι αυτοκτονίες και οι βίαιοι θάνατοι αυξήθηκαν τόσο πολύ, που μιλούσαμε για μια «μαύρη ζώνη θανάτου» στις χώρες της Βαλτικής και στη ίδια τη Ρωσία. Τα οικονομικά πειράματα της ρωσικής κυβέρνησης που είναι γνωστά επίσης ως «θεραπεία σοκ», ξεκίνησαν στη Ρωσία στις αρχές του 1992 και συνοδεύονταν από την κατάργηση των ελέγχων των τιμών και γοργή μείωση των πραγματικών μισθών, των συντάξεων και της σχεδόν πλήρους απώλειας των προσωπικών αποταμιεύσεων. Λίγο μετά το 1992, η Ρωσία παρουσίασε σημαντική και απότομη αύξηση της συνολικής θνησιμότητας μεταξύ 1990 και 1994. Η θνησιμότητα από αυτοκτονία αυξήθηκε δραματικά μετά το 1994 και συνέχισε να είναι η κύρια αιτία του βίαιου θανάτου για τους άνδρες στη Ρωσία. (Ellman, 1994;Gavrilova et al., 1997; Notzon et al., 1998; Leon et al., 1997; Leon, Shkolnikov, 1998; Mesle,Vallin, 1998; Shkolnikov et al., 1995a; 1995b; Walberg et al., 1998).
Αν είστε λίγο προσεκτικοί, θα δείτε ότι σε κάποιες πορείες διαμαρτυρίας ήδη στην Αθήνα (Απρίλιος 2010), πολλοί από τους διαδηλωτές, έχουν από μία μπύρα στο χέρι. Αυτή η απώλεια του λογικού ελέγχου λόγω του αλκοόλ επάνω στη φόρτιση της διαδήλωσης, αν συνδυαστεί με κάποιο ήπιο ή τυχαίο επεισόδιο, μπορεί εύκολα να υπαγορεύσει μια εξέλιξη του τύπου των εκτεταμένων επεισοδίων.
Με την άνοδο της ανεργίας και την πτώση του οικονομικού επιπέδου, όλο και περισσότεροι άνθρωποι καταφεύγουν στο ποτό ή και στα ναρκωτικά.
Όμως αυτό πυροδοτεί έναν νέο κύκλο ψυχικών προβλημάτων που προστίθενται στα προηγούμενα. Η βία εισβάλει και επειδή η οργή είναι ένα επίσημο στάδιο της φυσιολογικής ψυχολογικής εξέλιξης του θρήνου και επειδή με το αλκοόλ και τις άλλες τοξικές ουσίες χάνεται η καταστολή των βίαιων ενορμήσεων.
Αυτό λοιπόν που παρατηρούμε είναι η κατακόρυφη αύξηση των βίαιων θανάτων: αυξάνονται τα θανατηφόρα τροχαία, τα εγκλήματα, οι θάνατοι από υπερβολική δόση αλκοόλ και ναρκωτικών, και οι αυτοκτονίες.
Πρέπει να προσθέσω εδώ τρεις σημαντικές και αλληλένδετες παρατηρήσεις. Ο ψυχίατρος γνωρίζει δυστυχώς πολύ καλά ότι ένα σοβαρό ποσοστό θανατηφόρων τροχαίων οφείλεται στην πραγματικότητα στην αυτοκτονική διάθεση, ότι άλλο ένα σοβαρό ποσοστό θανατηφόρων τροχαίων οφείλεται στην αλκοολική μέθη και ότι ο αλκοολισμός μπορεί να θεωρηθεί σαν μια μορφή άτολμης αργής αυτοκτονίας.
Είμαστε δυστυχώς μέσα (και ακριβώς για αυτό δεν μπορούμε να το δούμε καθαρά) σε ένα εξελισσόμενο φαινόμενο φυσικής επιλογής: Σύμφωνα με την θεωρία της εξέλιξης και της φυσικής επιλογής, η παρατηρούμενη άνοδος της θνησιμότητας που σχετίζεται με το αλκοόλ, μπορεί να αποδοθεί στην επιλεκτική «κατάργηση» της ομάδας των βαριά εξαρτημένων αλκοολικών που δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν στην αλλαγή των οικονομικών συνθηκών. Ακούγεται και είναι απάνθρωπο, αλλά οι νόμοι της φύσης είναι πάνω από την έννοια της ανθρώπινης ηθικής. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι πρέπει και να το αφήσουμε να εξελιχτεί έτσι σκληρά και ανελέητα. Πρέπει η κοινωνία να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο ότι στην περίοδο των ετών της οικονομικής κρίσης, υπάρχει άλλος ένας ύπουλος εχθρός που πρέπει να αντιμετωπίσει. Το αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Θα το κάνει;
Μιλώντας για ανεργία, παρατηρούμε και το εξής κοινωνικό λάθος: Από τη μία γνωρίζουμε επίσημα ότι η ανεργία αυξάνει τις ψυχικές διαταραχές και τις αυτοκτονίες, από την άλλη ο άνεργος χάνει μετά από λίγο χρονικό διάστημα και τα ασφαλιστικά του δικαιώματα και δυσχεραίνεται ακόμα περισσότερο η πρόσβασή του σε θεραπευτικές λύσεις της ψυχικής του υγείας.
Η κατάσταση περιπλέκεται και από την δυσάρεστη κατάσταση που θέλει, ανάμεσα στο πρώτο κύμα ανέργων να είναι και οι άνθρωποι με ήδη προϋπάρχουσα κατάθλιψη ή αγχώδη διαταραχή.
Σε αυτές τις παθήσεις υπολείπεται συχνότατα η καλή απόδοση στην εργασία, οπότε ο εργοδότης ενόψει οικονομικής κρίσης, εντοπίζει εύκολα τους αδύνατους κρίκους και τους απολύει πρώτους. Αλλά αυτό σημαίνει αυτόματα και την επιδείνωση της προϋπάρχουσας ψυχικής διαταραχής τους. Αλλά αυτή τη διαδικασία επιλογής απολυομένων, την αντιλαμβάνονται οι ευάλωτοι εργαζόμενοι, ακόμα και πριν απολυθούν, οπότε γιγαντώνονται μέσα τους οι ανασφάλειες με επακόλουθο την περαιτέρω πτώση της εργασιακής αποτελεσματικότητάς τους, αφού έχουν ήδη μεταπέσει στον φαύλο κύκλο του ψυχικού πανικού για το μέλλον τους. Έτσι οι εργοδότες τους εντοπίζουν και τους απολύουν γρηγορότερα.
Δηλαδή η οικονομική αποσταθεροποίηση, προκαλεί την ψυχική αποσταθεροποίηση και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια ένα μέρος των ευαίσθητων εργαζόμενων στην ανεργία και συνεπώς εγκαθίσταται ο πανικός και η περαιτέρω ψυχική κατακρήμνιση.
Μη βρίσκοντας λύση στον ενδοψυχικό τους κυκλώνα, κάποιοι προτιμούν την αυτοκτονία ενώ ακόμα εργάζονται. Έτσι εξηγώ και το φαινόμενο των αυτοκτονιών σε μεγάλες εταιρείες, όπως στη Γαλλία η France Telecom με 35 αυτοκτονίες μέσα σε 2 χρόνια.
Παρά την κοινή άποψη ότι οι ηλικιωμένοι είναι η πιο ευάλωτη ομάδα του πληθυσμού, δεν υπάρχει σημαντική αλλαγή στη θνησιμότητα από βίαια αίτια για τις ηλικίες άνω των 70 ετών σε περίοδο οικονομικής κρίσης. Δεν υπάρχουν σημαντικές αλλαγές στη θνησιμότητα από αυτοκτονία και δηλητηρίαση από το αλκοόλ για τις μεγαλύτερες ηλικιακές ομάδες. Η θέση των ηλικιωμένων στην οικονομική κρίση είναι παράδοξη και ενδιαφέρουσα. Παρά το γεγονός ότι οι συντάξεις τους είναι συνήθως μικρές, οι ηλικιωμένοι άνθρωποι υποστηρίζουν τώρα συχνά τα ενήλικα παιδιά τους, τα οποία δεν έχουν ουσιαστικά κανένα εισόδημα λόγω των καθυστερούμενων μισθών, ή της ανεργίας και της συνήθως ανύπαρκτης αποταμίευσης στις μικρότερες ηλικίες. Αυτή η υποστήριξη που παρέχεται από τους ηλικιωμένους φαίνεται να έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση του κοινωνικού τους χαρακτήρα, της αυτοεκτίμησης και την συνακόλουθη προστασία τους από αυτοκτονίες.
Η οικονομική και κοινωνική αστάθεια, είναι μια αιτία που αυξάνει τη θνησιμότητα,
και μπορεί να εξηγήσει τις αυξήσεις που καταγράφουμε στα ποσοστά των αυτοκτονιών και της θνησιμότητας από ανθρωποκτονίες (βίαια εγκλήματα).
Οι άνδρες ανταποκρίνονται στην αυξανόμενη οικονομική και κοινωνική αστάθεια με την αύξηση των ποσοστών αυτοκτονίας, ενώ
οι γυναίκες γίνονται όλο και πιο συχνά τα
θύματα ανθρωποκτονίας.
Ένα άλλο σημαντικό πρόβλημα στην Ελλάδα (αλλά και σε πολλές άλλες χώρες) είναι ότι οι Γενικοί Γιατροί, οι παθολόγοι, οι χειρουργοί, οι γυναικολόγοι δεν μπορούν να αναγνωρίσουν επαρκώς τα ψυχικά νοσήματα, δεν είναι εκπαιδευμένοι για αυτό, (με το ήδη κλασσικό από παλαιότερα παράδειγμα, την αστοχία τους να διαγνώσουν την επικίνδυνη Επιλόχεια Κατάθλιψη στις γυναίκες ασθενείς τους), και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για την πάθηση που οδηγεί συχνότερα από οποιαδήποτε άλλη στην αυτοκτονία, δηλαδή την κατάθλιψη.
Έχει βρεθεί ότι περίπου 50% των ασθενών με ψυχικά προβλήματα που επισκέπτονται υπηρεσίες πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας παραμένουν αδιάγνωστοι. Αυτό οφείλεται ασφαλώς στην ανεπαρκή εκπαίδευση των Γενικών Γιατρών, αλλά και σε άλλους παράγοντες, όπως είναι η ανυπαρξία «προσωπικού» γιατρού που να γνωρίζει τα προβλήματα του ασθενούς, η απουσία συστήματος συνεντεύξεων (ραντεβού), το γεγονός ότι ο γιατρός του ΙΚΑ πρέπει να δει 50 άτομα μέσα σ’ ένα πρωινό κ.λπ.
Και όλα αυτά, την στιγμή που τα στοιχεία δείχνουν ότι το 2010 μόνο μία από τις παθήσεις του ψυχοπαθολογικού φάσματος, η κατάθλιψη, θα αποτελέσει πιθανά τη δεύτερη αιτία αναπηρίας σε παγκόσμιο επίπεδο, ειδικά στο φάσμα των παραγωγικών ηλικιών.
Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011
To Ατύχημα της jacqueline Saburido
Το γεγονός αυτό συγκίνησε και συγκλόνησε όλους τους ανθρώπους που το παρακολούθησαν.. Είναι η τραγική ιστορία μιας νεαρής κοπέλας από την Βενεζουέλα η οποία έπεσε θύμα ενός απερίσκεπτου 17χρονου οδηγού ο οποίος έπιασε τιμόνι έχοντας καταναλώσει πολύ αλκόολ.Μην οδηγείς έχοντας πιει,γιατί αν δεν σκέφτεσαι την δική σου ζωή,τουλάχιστον σκέψου του άλλου που από δική σου αμέλεια μπορεί να βρεθεί σε κώμα η ακόμα και νεκρός!
Αλκοόλ και οδήγηση
Χρόνος αντίδρασης
Τα χαμηλά αντανακλαστικά μπορούν να μειώσουν το χρόνο αντίδρασης σε μια έκτακτη περίσταση.
Όραση
Η λειτουργία των μυών των ματιών επιβραδύνεται, συμβάλλοντας σε θολή εικόνα και επηρεάζοντας την αντίληψη των χρωμάτων (ακόμη και από 0,2‰).
Παρακολούθηση της διαδρομής
Επηρεάζεται σημαντικά η δυνατότητα αντίληψης της θέσης των άλλων οχημάτων, της διαχωριστικής γραμμής των δύο ρευμάτων, των λωρίδων και των σημάτων κυκλοφορίας.
Συγκέντρωση
Μειώνεται η δυνατότητα προσήλωσης στην οδήγηση και αυξάνεται η αίσθηση υπνηλίας.
Κρίση και αντίληψη
Η κατασταλτική επίδραση του αλκοόλ επηρεάζει τη δυνατότητα λήψης αποφάσεων και εκτίμησης των κινδύνων.
Συντονισμός
Η οδήγηση επηρεάζεται από την αδυναμία συντονισμού των ματιών, χεριών, ποδιών.
Η κατά μέσο όρο αποβολή αλκοόλης από τον οργανισμό είναι της τάξης του 0,1‰ / ώρα. Εάν κάποιος πιει αρκετά και φτάσει το επίπεδο 1,3‰ π.χ., τότε για να μειωθεί το επίπεδο κάτω από 0,5‰ που είναι το νομικό όριο, θα πρέπει να περάσουν 9 ολόκληρες ώρες. Εάν θέλει δε να ανακτήσει πλήρως την ικανότητά του, τότε πρέπει να περάσουν 13 ώρες (0,0‰).
Τα χαμηλά αντανακλαστικά μπορούν να μειώσουν το χρόνο αντίδρασης σε μια έκτακτη περίσταση.
Όραση
Η λειτουργία των μυών των ματιών επιβραδύνεται, συμβάλλοντας σε θολή εικόνα και επηρεάζοντας την αντίληψη των χρωμάτων (ακόμη και από 0,2‰).
Παρακολούθηση της διαδρομής
Επηρεάζεται σημαντικά η δυνατότητα αντίληψης της θέσης των άλλων οχημάτων, της διαχωριστικής γραμμής των δύο ρευμάτων, των λωρίδων και των σημάτων κυκλοφορίας.
Συγκέντρωση
Μειώνεται η δυνατότητα προσήλωσης στην οδήγηση και αυξάνεται η αίσθηση υπνηλίας.
Κρίση και αντίληψη
Η κατασταλτική επίδραση του αλκοόλ επηρεάζει τη δυνατότητα λήψης αποφάσεων και εκτίμησης των κινδύνων.
Συντονισμός
Η οδήγηση επηρεάζεται από την αδυναμία συντονισμού των ματιών, χεριών, ποδιών.
Η κατά μέσο όρο αποβολή αλκοόλης από τον οργανισμό είναι της τάξης του 0,1‰ / ώρα. Εάν κάποιος πιει αρκετά και φτάσει το επίπεδο 1,3‰ π.χ., τότε για να μειωθεί το επίπεδο κάτω από 0,5‰ που είναι το νομικό όριο, θα πρέπει να περάσουν 9 ολόκληρες ώρες. Εάν θέλει δε να ανακτήσει πλήρως την ικανότητά του, τότε πρέπει να περάσουν 13 ώρες (0,0‰).
Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011
Αλκοόλ και οδήγηση: Θανατηφόρος συνδυασμός
'' Η αξιολόγηση σημαντικών ψυχοκοινωνικών φαινομένων που αφορούν μεγάλα πληθυσμιακά σύνολα εμπεριέχει δυσχέρειες που συχνά αποτελούν αιτία αποφυγής της για τους ειδικούς επιστήμονες. Επιπρόσθετα υπάρχουν και επιβαρύνσεις που προέρχονται από το γεγονός ότι κάθε σχετική προσπάθεια προσδίδει στους επικριτές της δικαίωμα παρερμηνείας που στηρίζεται στην πιθανή έλλειψη της απαραίτητης αντικειμενικότητας και του επαρκούς χώρου αποστασιοποίησης από το κυρίως φαινόμενο. Για το λόγο αυτό δεν θα επιστρέψω και δεν θα σχολιάσω τα μέτρα της τροχαίας με τα αλκοτέστ και την κατάσχεση οχημάτων μεθυσμένων - δολοφόνων- οδηγών που εάν το θυμάστε μόλις ξεκίνησε να εφαρμόζεται και,ΖΗΤΩ η χώρα των θαυμάτων,σε χρόνο ρεκόρ...εγκαταλείφθηκε!
Με βάση,όμως,τα αντικειμενικά και αδιάσειστα στατιστικά στοιχεία η αλήθεια παραμένει αμείλικτα οδυνηρή για ειδικούς και μη,για επικριτές και κρινόμενους,για τους νομοθέτες και τους παραβάτες! Ποια είναι αυτή η αλήθεια;Τις τελευταίες δεκαετίες η Ελλάδα αιμορραγεί και μειώνεται κάθε στιγμή κυκλοφορίας διτρόχων,τετράτροχων ή φορτηγών στα εθνικά και επαρχιακά της οδικά δίκτυα άσχετα του εάν οι ελέγχοντες τα τιμόνια έχουν επιτρέψει στον εαυτό τους την υπέρβαση του επιτρεπτού ορίου κυκλοφορίας αλκοόλ στο καρδιοαγγειακό τους σύστημα..
Και οίνος ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου,διατείνεται η Βιβλική ρήση αλλά η σύγχρονη πραγματικότητα αποδεικνύει ότι παρόμοιες "ευφροσύνες" έχουν σαν απόληξη τουλάχιστον τον τραυματισμό εαυτών και ανυπόπτων άλλων εάν όχι και το θάνατο! Είναι τόσο εντυπωσιακά τα ερευνητικά ευρήματα σε άλλες χώρες ώστε να πρέπει να μας βάλουν ολους σε πολύ δυσάρεστες σκέψεις και προβληματισμούς..
Υπολογίζεται σε Ευρώπη και Αμερική ότι από 18 έως 47 τοις εκατό τα οδικά ατυχήματα με υλικές ζημίες,τραυματίες ή και νεκρούς οφείλονται στο γεγονός ότι τα άτομα που τα προκαλούν έχουν καταναλώσει αλκοόλ,ναρκωτικά ή και άλλες ψυχοτρόπες ουσίες σε επίπεδο απώλειας του ελέγχου των κινήσεών τους και του συντονισμού που απαιτεί η οδήγηση αυτοκινήτου... Ότι χρειάζεται σημαντικη παρέμβαση στα κυκλοφοριακά μας θέματα είναι αλήθεια αυταπόδεικτη και κοινά αποδεκτή.
Η παρέμβαση της κατάσχεσης οχημάτων ατόμων που ελεγχόμενα από συσκευές αλκοτέστ βρέθηκαν σε κατάσταση..."ευφροσύνης" λειτούργησε όπως θυμάστε περισσότερο ως βεγγαλικό και λιγότερο ως πηγή φωτός στο "μαύρο χάλι" των κυκλοφοριακών μας θεμάτων αποδεικνύοντας έτσι, ότι δεν ήταν η απαιτούμενη σημαντικη παρέμβαση.
Μαζί με τα αλκοτέστ και τα "αόρατα" ραντάρ που καταγράφουν τους οδηγούς οι οποίοι καταστρατηγούν τον ΚΟΚ σίγουρα χρειαζόμαστε και πρόσθετα μέτρα ελέγχου πρόληψης και καταστολής. Χρειάζεται να μάθουμε στα παιδιά μας να οδηγούν σωστά και υπεύθυνα, να συνειδητοποιήσουμε ολοι ότι το τιμόνι μετουσιώνεται σε φονικό όργανο όταν λειτουργούμε ανέμελα.Οι Αγγλοσάξονες διατείνονται ότι στο δρόμο είναι απαραίτητο να βρεθούν αντιμέτωποι δύο ''βλάκες'' για να σκοτωθεί τουλάχιστον ο ένας ...!
Στο σημερινό σχόλιο με οδήγησε ο φοιτητής μου που με εμφανή ειλικρίνεια μέσα στο πανεπιστημιακό αμφιθέατρο με ρώτησε ".... Κύριε καθηγητά,είναι αλήθεια ότι εάν κανείς φάει δυο σοκολάτες μετά τα ποτά η συσκευή του αλκοτέστ δεν θα ανιχνεύσει το...ζητούμενο;"
Με το αλκοόλ και την οδήγηση ποιό είναι το ζητούμενο;
Να ξεφύγουμε από τη δημιουργία επικινδύνων καταστάσεων ή να ξεφύγουμε από τη σύλληψη την ώρα που βρισκόμαστε σε κατάσταση επικινδυνότητας που μπορεί να κοστίσει όχι μόνο λαμαρίνες αλλά και ανθρώπινες ζωές; ''
Με βάση,όμως,τα αντικειμενικά και αδιάσειστα στατιστικά στοιχεία η αλήθεια παραμένει αμείλικτα οδυνηρή για ειδικούς και μη,για επικριτές και κρινόμενους,για τους νομοθέτες και τους παραβάτες! Ποια είναι αυτή η αλήθεια;Τις τελευταίες δεκαετίες η Ελλάδα αιμορραγεί και μειώνεται κάθε στιγμή κυκλοφορίας διτρόχων,τετράτροχων ή φορτηγών στα εθνικά και επαρχιακά της οδικά δίκτυα άσχετα του εάν οι ελέγχοντες τα τιμόνια έχουν επιτρέψει στον εαυτό τους την υπέρβαση του επιτρεπτού ορίου κυκλοφορίας αλκοόλ στο καρδιοαγγειακό τους σύστημα..
Και οίνος ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου,διατείνεται η Βιβλική ρήση αλλά η σύγχρονη πραγματικότητα αποδεικνύει ότι παρόμοιες "ευφροσύνες" έχουν σαν απόληξη τουλάχιστον τον τραυματισμό εαυτών και ανυπόπτων άλλων εάν όχι και το θάνατο! Είναι τόσο εντυπωσιακά τα ερευνητικά ευρήματα σε άλλες χώρες ώστε να πρέπει να μας βάλουν ολους σε πολύ δυσάρεστες σκέψεις και προβληματισμούς..
Υπολογίζεται σε Ευρώπη και Αμερική ότι από 18 έως 47 τοις εκατό τα οδικά ατυχήματα με υλικές ζημίες,τραυματίες ή και νεκρούς οφείλονται στο γεγονός ότι τα άτομα που τα προκαλούν έχουν καταναλώσει αλκοόλ,ναρκωτικά ή και άλλες ψυχοτρόπες ουσίες σε επίπεδο απώλειας του ελέγχου των κινήσεών τους και του συντονισμού που απαιτεί η οδήγηση αυτοκινήτου... Ότι χρειάζεται σημαντικη παρέμβαση στα κυκλοφοριακά μας θέματα είναι αλήθεια αυταπόδεικτη και κοινά αποδεκτή.
Η παρέμβαση της κατάσχεσης οχημάτων ατόμων που ελεγχόμενα από συσκευές αλκοτέστ βρέθηκαν σε κατάσταση..."ευφροσύνης" λειτούργησε όπως θυμάστε περισσότερο ως βεγγαλικό και λιγότερο ως πηγή φωτός στο "μαύρο χάλι" των κυκλοφοριακών μας θεμάτων αποδεικνύοντας έτσι, ότι δεν ήταν η απαιτούμενη σημαντικη παρέμβαση.
Μαζί με τα αλκοτέστ και τα "αόρατα" ραντάρ που καταγράφουν τους οδηγούς οι οποίοι καταστρατηγούν τον ΚΟΚ σίγουρα χρειαζόμαστε και πρόσθετα μέτρα ελέγχου πρόληψης και καταστολής. Χρειάζεται να μάθουμε στα παιδιά μας να οδηγούν σωστά και υπεύθυνα, να συνειδητοποιήσουμε ολοι ότι το τιμόνι μετουσιώνεται σε φονικό όργανο όταν λειτουργούμε ανέμελα.Οι Αγγλοσάξονες διατείνονται ότι στο δρόμο είναι απαραίτητο να βρεθούν αντιμέτωποι δύο ''βλάκες'' για να σκοτωθεί τουλάχιστον ο ένας ...!
Στο σημερινό σχόλιο με οδήγησε ο φοιτητής μου που με εμφανή ειλικρίνεια μέσα στο πανεπιστημιακό αμφιθέατρο με ρώτησε ".... Κύριε καθηγητά,είναι αλήθεια ότι εάν κανείς φάει δυο σοκολάτες μετά τα ποτά η συσκευή του αλκοτέστ δεν θα ανιχνεύσει το...ζητούμενο;"
Με το αλκοόλ και την οδήγηση ποιό είναι το ζητούμενο;
Να ξεφύγουμε από τη δημιουργία επικινδύνων καταστάσεων ή να ξεφύγουμε από τη σύλληψη την ώρα που βρισκόμαστε σε κατάσταση επικινδυνότητας που μπορεί να κοστίσει όχι μόνο λαμαρίνες αλλά και ανθρώπινες ζωές; ''
Αλκοόλ και εφηβεία
Παρά τη μείωση της χρήσης παράνομων φαρμάκων στην εφηβι
κή ηλικία, η χρήση και η κατάχρηση αλκοόλ έχουν παραμείνει ως
το πρώτο και μεγαλύτερο φαρμακευτικό πρόβλημα μεταξύ των
νέων στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη.Οι έφηβοι είναι περισσότερο
επιρρεπείς να αναπτύξουν πραγματικό εθισμό, διότι η μετάβαση
από τη χρήση στην κατάχρηση και στην εξάρτηση επιταχύνεται
με πολύ γρηγορότερο ρυθμό συγκριτικά με τους ενήλικες.
αλκοόλ ευθύνεται για τη νοσηρότητα και τη θνητό
τητα στους εφήβους περισσότερο απ΄ ό,τι όλες οι
άλλες ουσίες σε συνδυασμό.
Επειδή το αλκοόλ,
όπως και τα τσιγάρα, είναι νόμιμα και εύκολα δια
θέσιμα, συχνά η χρήση τους παρερμηνεύεται από
τους γονείς ως μια ακίνδυνη δοκιμή και αργούν να
καταλάβουν την κατάχρηση αλκοόλ από τα παιδιά
τους, υποεκτιμώντας την έκταση του προβλήματος.
Παράλληλα, οι ιατροί υποεκτιμούν τη σοβαρότητα
και τη συχνότητα της χρήσης αλκοόλ από τους εφή
βους. Στην πραγματικότητα, η κατάχρηση ουσιών
από τους εφήβους είναι πιθανώς η παιδιατρική
διάγνωση που συχνότερα διαφεύγει
κή ηλικία, η χρήση και η κατάχρηση αλκοόλ έχουν παραμείνει ως
το πρώτο και μεγαλύτερο φαρμακευτικό πρόβλημα μεταξύ των
νέων στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη.Οι έφηβοι είναι περισσότερο
επιρρεπείς να αναπτύξουν πραγματικό εθισμό, διότι η μετάβαση
από τη χρήση στην κατάχρηση και στην εξάρτηση επιταχύνεται
με πολύ γρηγορότερο ρυθμό συγκριτικά με τους ενήλικες.
αλκοόλ ευθύνεται για τη νοσηρότητα και τη θνητό
τητα στους εφήβους περισσότερο απ΄ ό,τι όλες οι
άλλες ουσίες σε συνδυασμό.
Επειδή το αλκοόλ,
όπως και τα τσιγάρα, είναι νόμιμα και εύκολα δια
θέσιμα, συχνά η χρήση τους παρερμηνεύεται από
τους γονείς ως μια ακίνδυνη δοκιμή και αργούν να
καταλάβουν την κατάχρηση αλκοόλ από τα παιδιά
τους, υποεκτιμώντας την έκταση του προβλήματος.
Παράλληλα, οι ιατροί υποεκτιμούν τη σοβαρότητα
και τη συχνότητα της χρήσης αλκοόλ από τους εφή
βους. Στην πραγματικότητα, η κατάχρηση ουσιών
από τους εφήβους είναι πιθανώς η παιδιατρική
διάγνωση που συχνότερα διαφεύγει
Έφηβοι, το αλκοόλ και τα ναρκωτικά
Η εφηβεία είναι μια κρίσιμη περίοδος που τα παιδιά θέλουν να δοκιμάζουν νέα πράγματα. Οι έφηβοι χρησιμοποιούν αλκοόλ και ναρκωτικά για πολλούς λόγους.
Οι έφηβοι μπορεί να εμπλακούν με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά με διάφορους τρόπους.
Δυστυχώς οι έφηβοι δεν καταλαβαίνουν τη σχέση αυτών που κάνουν σήμερα και τις συνέπειες που πιθανόν να προκύψουν στο μέλλον. Στην ηλικία αυτή ο πειραματισμός με το αλκοόλ και άλλα ναρκωτικά είναι αρκετά συχνός.
Οι έφηβοι έχουν την τάση να νιώθουν ότι τίποτα δεν μπορεί να τους συμβεί και ότι τα προβλήματα που επηρεάζουν τους άλλους δεν θα συμβούν σε αυτούς.
Η χρήση του αλκοόλ και το κάπνισμα που αρχίζουν από μια νεαρή ηλικία αυξάνουν τις πιθανότητες χρήσης άλλων ναρκωτικών σε μια μεγαλύτερη ηλικία.
Ορισμένοι έφηβοι θα δοκιμάσουν, θα πειραματιστούν και θα σταματήσουν. Άλλοι όμως θα θα συνεχίσουν να τα χρησιμοποιούν περιστασιακά.
Μερικοί άλλοι θα αναπτύξουν εθισμό με αποτέλεσμα να αναζητήσουν και άλλα περισσότερο επικίνδυνα ναρκωτικά που θα προκαλέσουν σημαντικές βλάβες στον δικό τους οργανισμό και πιθανόν και σε άλλους.
Η εφηβεία είναι μια κρίσιμη περίοδος που τα παιδιά θέλουν να δοκιμάζουν νέα πράγματα.
Οι έφηβοι χρησιμοποιούν αλκοόλ και ναρκωτικά για πολλούς λόγους όπως για παράδειγμα από περιέργεια ή γιατί τους κάνει να νιώθουν σαν μεγάλοι.
Επίσης μπορεί να νομίζουν ότι μειώνει το στρες είτε γιατί τους κάνει να νιώθουν καλά ή ακόμη γιατί και οι άλλοι το κάνουν. Είναι πολύ δύσκολο κάποιος να προβλέψει ποιοι έφηβοι απλά θα δοκιμάσουν και θα σταματήσουν και ποιοι θα συνεχίσουν αναπτύσσοντας εθισμό και σοβαρά προβλήματα.
Οι έφηβοι που έχουν ψηλό κίνδυνο να αναπτύξουν σοβαρά προβλήματα σε σχέση με τη χρήση του αλκοόλ και τα ναρκωτικά είναι αυτοί που έχουν ένα οικογενειακό ιστορικό χρήσης ναρκωτικών ή αυτοί που πάσχουν από κατάθλιψη. Επίσης αυτοί που έχουν χαμηλό αίσθημα αυτοεκτίμησης ή που νιώθουν ότι δεν ταιριάζουν στο κοινωνικό σύνολο και νιώθουν περιθωριακοί.
Οι έφηβοι χρησιμοποιούν διάφορες ουσίες παράνομες ή νόμιμες.
Το αλκοόλ, ορισμένα φάρμακα που μπορεί κάποιος να τα πάρει με ιατρική συνταγή, εισπνεόμενες ουσίες (από κόλλες, διαλύτες ή αεροζόλ) και φάρμακα τα οποία κάποιος μπορεί να τα αγοράζει ελεύθερα από τα φαρμακεία (αντιβηχικά, υπνωτικά, φάρμακα για τη δίαιτα) είναι μεταξύ των ουσιών που νόμιμα μπορεί να προμηθευτεί κάποιος έφηβος.
Οι παράνομες ουσίες που χρησιμοποιούνται πιο συχνά είναι η μαριχουάνα, η κοκαίνη, το κρακ, η μεταμφεταμίνη, το LSD, το PCP, τα οπιοειδή, η ηρωίνη και το έκσταση.
Δυστυχώς η χρήση των παράνομων ουσιών από τους νέους αυξάνεται, ιδιαίτερα μεταξύ των νεαρότερων εφήβων. Ο μέσος όρος ηλικίας πρώτης χρήσης της μαριχουάνας είναι γύρω στα 14 χρόνια ενώ για το αλκοόλ είναι γύρω στα 12. Η χρήση του αλκοόλ και της μαριχουάνας από μαθητές των σχολείων έχει γίνει ένα συχνό και ανησυχητικό πρόβλημα.
Η χρήση των ναρκωτικών από έφηβους οδηγεί σε μια σειρά αρνητικών επιπτώσεων. Ο κίνδυνος χρήσης των ναρκωτικών αργότερα στη ζωή, οι αποτυχίες στο σχολείο, η μείωση των ικανοτήτων, ο κίνδυνος για ατυχήματα, η βία και η εγκληματικότητα, η επικίνδυνη σεξουαλική συμπεριφορά χωρίς προφυλάξεις και η αυτοκτονία είναι μεταξύ των προβλημάτων που απειλούν την παρούσα και μελλοντική φάση της ζωής του έφηβου.
Οι γονείς μπορούν, διαπαιδαγωγώντας τα παιδιά τους από πολύ νωρίς για τα ναρκωτικά, να τα βοηθήσουν να μην εμπλακούν σε τέτοιες οδυνηρές περιπέτειες. Η ανάπτυξη μιας καλής σχέσης και επικοινωνίας με τα παιδιά, η διατήρηση μιας καλής οικογενειακής κατάστασης και ο παραδειγματικός ρόλος των γονιών προφυλάσσουν τους έφηβους από τις επικίνδυνες καταστάσεις χρήσης των ναρκωτικών και του αλκοόλ.
Είναι επίσης σημαντικό να γίνεται έγκαιρη αναγνώριση ορισμένων σημείων που δείχνουν ότι ο έφηβος πιθανόν να έχει πρόβλημα με τη χρήση αλκοόλ ή ναρκωτικών.
Ορισμένα προειδοποιητικά σημεία μπορεί να είναι τα ακόλουθα:
Σωματικά: Κούραση, επαναλαμβανόμενα προβλήματα υγείας, κόκκινα απαθή μάτια και παρατεινόμενος βήχας
Συναισθηματικά: Αλλαγές της προσωπικότητας, ξαφνικές αλλαγές της διάθεσης, ερεθιστικότητα, ανεύθυνη συμπεριφορά, χαμηλό αίσθημα αυτοεκτίμησης, μειωμένη ικανότητα κρίσης, κατάθλιψη και γενική έλλειψη ενδιαφέροντος
Οικογενειακά: Διαμάχες στο σπίτι, μη τήρηση των κανόνων, αποτράβηγμα από την οικογένεια
Σχολικά: Μείωση του ενδιαφέροντος, αρνητική προσέγγιση, μείωση των βαθμών, πολλές απουσίες, προβλήματα συμπεριφοράς και πειθαρχίας
Κοινωνικά: Απόκτηση νέων φίλων που δεν ενδιαφέρονται για τις συνήθεις σχολικές και οικογενειακές δραστηριότητες, νομικά προβλήματα, αλλαγές προς λιγότερο συμβατικό τρόπο όσον αφορά το ντύσιμο και τις προτιμήσεις για τη μουσική
Τα προβλήματα που αναφέρονται πιο πάνω δεν σημαίνουν κατ' ανάγκη ότι συσχετίζονται με τη χρήση αλκοόλ ή άλλων ναρκωτικών.
Οι γονείς μπορεί να αντιληφθούν κάτι το ασυνήθιστο αλλά χρειάζονται βοήθεια από ειδικούς για να γίνει η ακριβής διάγνωση για το τι συμβαίνει.
Είναι καλό οι γονείς να μιλούν για τα θέματα αυτά με τα παιδιά τους και στη συνέχεια πρέπει να ζητήσουν τη βοήθεια του γιατρού για να δουν εάν υπάρχει ένα σωματικό οργανικό πρόβλημα που να εξηγεί την κατάσταση.
Στη συνέχεια εάν φανεί ότι υπάρχει πρόβλημα με τη χρήση αλκοόλ και ναρκωτικών θα χρειαστεί ολοκληρωμένη προσέγγιση από μια πολυθεματική ομάδα ειδικών.
Οι έφηβοι μπορεί να εμπλακούν με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά με διάφορους τρόπους.
Δυστυχώς οι έφηβοι δεν καταλαβαίνουν τη σχέση αυτών που κάνουν σήμερα και τις συνέπειες που πιθανόν να προκύψουν στο μέλλον. Στην ηλικία αυτή ο πειραματισμός με το αλκοόλ και άλλα ναρκωτικά είναι αρκετά συχνός.
Οι έφηβοι έχουν την τάση να νιώθουν ότι τίποτα δεν μπορεί να τους συμβεί και ότι τα προβλήματα που επηρεάζουν τους άλλους δεν θα συμβούν σε αυτούς.
Η χρήση του αλκοόλ και το κάπνισμα που αρχίζουν από μια νεαρή ηλικία αυξάνουν τις πιθανότητες χρήσης άλλων ναρκωτικών σε μια μεγαλύτερη ηλικία.
Ορισμένοι έφηβοι θα δοκιμάσουν, θα πειραματιστούν και θα σταματήσουν. Άλλοι όμως θα θα συνεχίσουν να τα χρησιμοποιούν περιστασιακά.
Μερικοί άλλοι θα αναπτύξουν εθισμό με αποτέλεσμα να αναζητήσουν και άλλα περισσότερο επικίνδυνα ναρκωτικά που θα προκαλέσουν σημαντικές βλάβες στον δικό τους οργανισμό και πιθανόν και σε άλλους.
Η εφηβεία είναι μια κρίσιμη περίοδος που τα παιδιά θέλουν να δοκιμάζουν νέα πράγματα.
Οι έφηβοι χρησιμοποιούν αλκοόλ και ναρκωτικά για πολλούς λόγους όπως για παράδειγμα από περιέργεια ή γιατί τους κάνει να νιώθουν σαν μεγάλοι.
Επίσης μπορεί να νομίζουν ότι μειώνει το στρες είτε γιατί τους κάνει να νιώθουν καλά ή ακόμη γιατί και οι άλλοι το κάνουν. Είναι πολύ δύσκολο κάποιος να προβλέψει ποιοι έφηβοι απλά θα δοκιμάσουν και θα σταματήσουν και ποιοι θα συνεχίσουν αναπτύσσοντας εθισμό και σοβαρά προβλήματα.
Οι έφηβοι που έχουν ψηλό κίνδυνο να αναπτύξουν σοβαρά προβλήματα σε σχέση με τη χρήση του αλκοόλ και τα ναρκωτικά είναι αυτοί που έχουν ένα οικογενειακό ιστορικό χρήσης ναρκωτικών ή αυτοί που πάσχουν από κατάθλιψη. Επίσης αυτοί που έχουν χαμηλό αίσθημα αυτοεκτίμησης ή που νιώθουν ότι δεν ταιριάζουν στο κοινωνικό σύνολο και νιώθουν περιθωριακοί.
Οι έφηβοι χρησιμοποιούν διάφορες ουσίες παράνομες ή νόμιμες.
Το αλκοόλ, ορισμένα φάρμακα που μπορεί κάποιος να τα πάρει με ιατρική συνταγή, εισπνεόμενες ουσίες (από κόλλες, διαλύτες ή αεροζόλ) και φάρμακα τα οποία κάποιος μπορεί να τα αγοράζει ελεύθερα από τα φαρμακεία (αντιβηχικά, υπνωτικά, φάρμακα για τη δίαιτα) είναι μεταξύ των ουσιών που νόμιμα μπορεί να προμηθευτεί κάποιος έφηβος.
Οι παράνομες ουσίες που χρησιμοποιούνται πιο συχνά είναι η μαριχουάνα, η κοκαίνη, το κρακ, η μεταμφεταμίνη, το LSD, το PCP, τα οπιοειδή, η ηρωίνη και το έκσταση.
Δυστυχώς η χρήση των παράνομων ουσιών από τους νέους αυξάνεται, ιδιαίτερα μεταξύ των νεαρότερων εφήβων. Ο μέσος όρος ηλικίας πρώτης χρήσης της μαριχουάνας είναι γύρω στα 14 χρόνια ενώ για το αλκοόλ είναι γύρω στα 12. Η χρήση του αλκοόλ και της μαριχουάνας από μαθητές των σχολείων έχει γίνει ένα συχνό και ανησυχητικό πρόβλημα.
Η χρήση των ναρκωτικών από έφηβους οδηγεί σε μια σειρά αρνητικών επιπτώσεων. Ο κίνδυνος χρήσης των ναρκωτικών αργότερα στη ζωή, οι αποτυχίες στο σχολείο, η μείωση των ικανοτήτων, ο κίνδυνος για ατυχήματα, η βία και η εγκληματικότητα, η επικίνδυνη σεξουαλική συμπεριφορά χωρίς προφυλάξεις και η αυτοκτονία είναι μεταξύ των προβλημάτων που απειλούν την παρούσα και μελλοντική φάση της ζωής του έφηβου.
Οι γονείς μπορούν, διαπαιδαγωγώντας τα παιδιά τους από πολύ νωρίς για τα ναρκωτικά, να τα βοηθήσουν να μην εμπλακούν σε τέτοιες οδυνηρές περιπέτειες. Η ανάπτυξη μιας καλής σχέσης και επικοινωνίας με τα παιδιά, η διατήρηση μιας καλής οικογενειακής κατάστασης και ο παραδειγματικός ρόλος των γονιών προφυλάσσουν τους έφηβους από τις επικίνδυνες καταστάσεις χρήσης των ναρκωτικών και του αλκοόλ.
Είναι επίσης σημαντικό να γίνεται έγκαιρη αναγνώριση ορισμένων σημείων που δείχνουν ότι ο έφηβος πιθανόν να έχει πρόβλημα με τη χρήση αλκοόλ ή ναρκωτικών.
Ορισμένα προειδοποιητικά σημεία μπορεί να είναι τα ακόλουθα:
Σωματικά: Κούραση, επαναλαμβανόμενα προβλήματα υγείας, κόκκινα απαθή μάτια και παρατεινόμενος βήχας
Συναισθηματικά: Αλλαγές της προσωπικότητας, ξαφνικές αλλαγές της διάθεσης, ερεθιστικότητα, ανεύθυνη συμπεριφορά, χαμηλό αίσθημα αυτοεκτίμησης, μειωμένη ικανότητα κρίσης, κατάθλιψη και γενική έλλειψη ενδιαφέροντος
Οικογενειακά: Διαμάχες στο σπίτι, μη τήρηση των κανόνων, αποτράβηγμα από την οικογένεια
Σχολικά: Μείωση του ενδιαφέροντος, αρνητική προσέγγιση, μείωση των βαθμών, πολλές απουσίες, προβλήματα συμπεριφοράς και πειθαρχίας
Κοινωνικά: Απόκτηση νέων φίλων που δεν ενδιαφέρονται για τις συνήθεις σχολικές και οικογενειακές δραστηριότητες, νομικά προβλήματα, αλλαγές προς λιγότερο συμβατικό τρόπο όσον αφορά το ντύσιμο και τις προτιμήσεις για τη μουσική
Τα προβλήματα που αναφέρονται πιο πάνω δεν σημαίνουν κατ' ανάγκη ότι συσχετίζονται με τη χρήση αλκοόλ ή άλλων ναρκωτικών.
Οι γονείς μπορεί να αντιληφθούν κάτι το ασυνήθιστο αλλά χρειάζονται βοήθεια από ειδικούς για να γίνει η ακριβής διάγνωση για το τι συμβαίνει.
Είναι καλό οι γονείς να μιλούν για τα θέματα αυτά με τα παιδιά τους και στη συνέχεια πρέπει να ζητήσουν τη βοήθεια του γιατρού για να δουν εάν υπάρχει ένα σωματικό οργανικό πρόβλημα που να εξηγεί την κατάσταση.
Στη συνέχεια εάν φανεί ότι υπάρχει πρόβλημα με τη χρήση αλκοόλ και ναρκωτικών θα χρειαστεί ολοκληρωμένη προσέγγιση από μια πολυθεματική ομάδα ειδικών.
Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011
Πότε το αλκοόλ αυξάνει τον κίνδυνο για καρκίνο;
Οι άνδρες που πίνουν περισσότερα από τέσσερα αλκοολούχα ποτά καθημερινά, έχουν αυξημένο κίνδυνο να εμφανίσουν καρκίνο του στομάχου, σύμφωνα με μία νέα μεγάλη ευρωπαϊκή επιστημονική έρευνα με ελληνική συμμετοχή, η οποία δεν διαπίστωσε ανάλογο κίνδυνο για τις γυναίκες που πίνουν πολύ.
Οι ερευνητές (μεταξύ των οποίων η καθηγήτρια Αντωνία Τριχοπούλου της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Αθηνών), με επικεφαλής τον δρα Έρικ Ντούελ του Καταλανικού Ινστιτούτου Ογκολογίας της Βαρκελώνης, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο αμερικανικό ιατρικό περιοδικό American Journal of Clinical Nutrition, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ, μελέτησαν περισσότερους από 500.000 ενήλικες και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι φανατικοί πότες κινδυνεύουν από καρκίνο περισσότερο από όσους πίνουν λίγο ή καθόλου.
Στο σύνολο του δείγματος, περίπου 10.000 άνδρες και 2.300 γυναίκες έπιναν πάνω από τέσσερα ποτά τη μέρα κατά μέσο όρο. Αυτοί οι άνδρες (αλλά όχι οι γυναίκες) είχαν διπλάσιο κίνδυνο να εμφανίσουν καρκίνο του στομάχου μέσα στην επόμενη δεκαετία, σε σχέση με όσους έπιναν το πολύ μισό ποτό τη μέρα.
Συγκρίνοντας τις επιπτώσεις των επιμέρους ποτών, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η μπίρα φάνηκε να σχετίζεται περισσότερο με τη νόσο, σε σχέση με το κρασί ή με τα άλλα είδη αλκοόλ. Πάντως οι επιστήμονες διευκρίνισαν ότι η μελέτη τους δεν αποδεικνύει ότι είναι οπωσδήποτε το πολύ αλκοόλ αυτό που προκαλεί τον καρκίνο του στομάχου σε μερικούς άνδρες. Επίσης επεσήμαναν ότι ο απόλυτος κίνδυνος για ένα «βαρύ» πότη ίσως είναι μικρός, καθώς από τα 13.000 άτομα που έπιναν πολύ, μόνο 33 εμφάνισαν καρκίνο του στομάχου στη διάρκεια της μελέτης.
Πάντως οι ειδικοί συστήνουν να πίνει κανείς αλκοόλ με μέτρο, δηλαδή οι άνδρες μέχρι δύο ποτά τη μέρα και οι γυναίκες μέχρι ένα. Προηγούμενες έρευνες έχουν συσχετίσει το αλκοόλ με τον καρκίνο του στόματος και του λαιμού, καθώς και με άλλα προβλήματα υγείας, ιδίως του ήπατος.
Ο καρκίνος του στομάχου είναι μια σχετικά σπάνια μορφή της νόσου στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Το κάπνισμα θεωρείται παράγων κινδύνου, γεγονός που δυσκολεύει τη διάκριση των συνεπειών του αλκοόλ από το τσιγάρο, καθώς συνήθως οι πότες πίνουν και καπνίζουν πολύ ταυτόχρονα. Η νέα μελέτη πάντως διέκρινε το αλκοόλ ως ξεχωριστό παράγοντα κινδύνου από το τσιγάρο ή από την μόλυνση με το βακτήριο H.pylori, που προκαλεί έλκος και μπορεί επίσης να οδηγήσει σε καρκίνο.
Η επίπτωση του αλκοόλ στον καρκίνο αποδίδεται πιθανώς σε ένα υποπροϊόν του μεταβολισμού του αλκοόλ, την ακεταλδεϋδη, που θεωρείται καρκινογόνος ουσία. Επιπροσθέτως, η μπίρα περιέχει άλλες ουσίες, τις νιτροζαμίνες, που έχει δειχτεί ότι προκαλούν καρκίνο στα ζώα. Έτσι, κατά τους ερευνητές, είναι πιθανό ότι ο συνδυασμός των νιτροζαμινών με την ακεταλδεϋδη, ειδικά στην περίπτωση της μπίρας, αυξάνει τον κίνδυνο για καρκίνο του στομάχου.
Οι ερευνητές (μεταξύ των οποίων η καθηγήτρια Αντωνία Τριχοπούλου της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Αθηνών), με επικεφαλής τον δρα Έρικ Ντούελ του Καταλανικού Ινστιτούτου Ογκολογίας της Βαρκελώνης, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο αμερικανικό ιατρικό περιοδικό American Journal of Clinical Nutrition, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ, μελέτησαν περισσότερους από 500.000 ενήλικες και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι φανατικοί πότες κινδυνεύουν από καρκίνο περισσότερο από όσους πίνουν λίγο ή καθόλου.
Στο σύνολο του δείγματος, περίπου 10.000 άνδρες και 2.300 γυναίκες έπιναν πάνω από τέσσερα ποτά τη μέρα κατά μέσο όρο. Αυτοί οι άνδρες (αλλά όχι οι γυναίκες) είχαν διπλάσιο κίνδυνο να εμφανίσουν καρκίνο του στομάχου μέσα στην επόμενη δεκαετία, σε σχέση με όσους έπιναν το πολύ μισό ποτό τη μέρα.
Συγκρίνοντας τις επιπτώσεις των επιμέρους ποτών, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η μπίρα φάνηκε να σχετίζεται περισσότερο με τη νόσο, σε σχέση με το κρασί ή με τα άλλα είδη αλκοόλ. Πάντως οι επιστήμονες διευκρίνισαν ότι η μελέτη τους δεν αποδεικνύει ότι είναι οπωσδήποτε το πολύ αλκοόλ αυτό που προκαλεί τον καρκίνο του στομάχου σε μερικούς άνδρες. Επίσης επεσήμαναν ότι ο απόλυτος κίνδυνος για ένα «βαρύ» πότη ίσως είναι μικρός, καθώς από τα 13.000 άτομα που έπιναν πολύ, μόνο 33 εμφάνισαν καρκίνο του στομάχου στη διάρκεια της μελέτης.
Πάντως οι ειδικοί συστήνουν να πίνει κανείς αλκοόλ με μέτρο, δηλαδή οι άνδρες μέχρι δύο ποτά τη μέρα και οι γυναίκες μέχρι ένα. Προηγούμενες έρευνες έχουν συσχετίσει το αλκοόλ με τον καρκίνο του στόματος και του λαιμού, καθώς και με άλλα προβλήματα υγείας, ιδίως του ήπατος.
Ο καρκίνος του στομάχου είναι μια σχετικά σπάνια μορφή της νόσου στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Το κάπνισμα θεωρείται παράγων κινδύνου, γεγονός που δυσκολεύει τη διάκριση των συνεπειών του αλκοόλ από το τσιγάρο, καθώς συνήθως οι πότες πίνουν και καπνίζουν πολύ ταυτόχρονα. Η νέα μελέτη πάντως διέκρινε το αλκοόλ ως ξεχωριστό παράγοντα κινδύνου από το τσιγάρο ή από την μόλυνση με το βακτήριο H.pylori, που προκαλεί έλκος και μπορεί επίσης να οδηγήσει σε καρκίνο.
Η επίπτωση του αλκοόλ στον καρκίνο αποδίδεται πιθανώς σε ένα υποπροϊόν του μεταβολισμού του αλκοόλ, την ακεταλδεϋδη, που θεωρείται καρκινογόνος ουσία. Επιπροσθέτως, η μπίρα περιέχει άλλες ουσίες, τις νιτροζαμίνες, που έχει δειχτεί ότι προκαλούν καρκίνο στα ζώα. Έτσι, κατά τους ερευνητές, είναι πιθανό ότι ο συνδυασμός των νιτροζαμινών με την ακεταλδεϋδη, ειδικά στην περίπτωση της μπίρας, αυξάνει τον κίνδυνο για καρκίνο του στομάχου.
Ναι στο αλκοόλ, αλλά προσοχή στο πότε και πόσο
Λένε ότι ο “οίνος ευφραίνει καρδίαν”. Αυτό δεν ισχύει πάντα. Ιδιαίτερα όταν το παρακάνουμε και το ένα ποτήρι φέρνει το άλλο σε βαθμό που δεν μπορεί να ελεγχθεί. Στο σημερινό μας άρθρο σας παρουσιάζουμε 10+1 λόγους για να … μην πιείτε!
Παχαίνει: 5 ποτά την εβδομάδα αρκούν για να πάρετε 1 κιλό σε 2 μήνες – αφήνοντας απέξω τα παρελκόμενα (πατατάκια, ξηρούς καρπούς, μεζέδες)! Επιπλέον η κατανάλωση αλκοόλ ευνοεί τη συσσώρευση λίπους στην κοιλιακή χώρα, το γνωστό και ανεπιθύμητο σε όλους «σωσίβιο»…
Μειώνει τα αντανακλαστικά και ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την αύξηση του αριθμού των τροχαίων ατυχημάτων τις νυχτερινές και πρώτες πρωινές ώρες.
Επηρεάζει την κοινωνικότητα και την ψυχολογία, ενώ πρόσφατες μελέτες δείχνουν πως επιδρά αρνητικά στη λήψη αποφάσεων.
Μειώνει τη σεξουαλικότητα. Παρόλο που πολλοί θεωρούν το αλκοόλ αφροδισιακό, στην πραγματικότητα έχει αρνητική επίδραση στη σεξουαλικότητα και των δύο φύλων, κυρίως λόγω της επίδρασής του στην ψυχολογία του ατόμου.
Επιβαρύνει τη λειτουργία του ήπατος. Το συκώτι είναι το πρώτο όργανο που προσβάλλεται από την κατάχρηση του αλκοόλ.
Ερεθίζει το στομάχι και μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση γαστρίτιδας και πεπτικού έλκους.
Αυξάνει την αρτηριακή πίεση. Μάλιστα σε άτομα με χρόνια υπέρταση η μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ (πάνω από 3 ποτά τη μέρα) μειώνει τη δραστικότητα των αντιυπερτασικών φαρμάκων και μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε εγκεφαλικό.
Σχετίζεται με την εμφάνιση πολλών μορφών καρκίνου (στόματος, φάρυγγα, λάρυγγα, οισοφάγου, ήπατος, παγκρέατος, μαστού).
Αλληλεπιδρά με πολλά φάρμακα (αντιβιοτικά, παυσίπονα, ηρεμιστικά, αντιισταμινικά, φάρμακα για το διαβήτη, αντιεπιληπτικά κλπ). Οι συνέπειες είναι πολλές και δυσάρεστες και αφορούν τόσο τη λειτουργία ζωτικών οργάνων όπως το στομάχι και το ήπαρ αλλά και τον περιορισμό της δραστικότητας του λαμβανόμενου φαρμάκου.
Είναι εθιστικό. Ο εθισμός στο αλκοόλ είναι ανάλογος των ναρκωτικών και αποτελεί χρόνιο και δυσεπίλυτο πρόβλημα. Πέρα από το προχωρημένο στάδιο του αλκοολισμού, ένα πολύ πιο συχνό φαινόμενο είναι αυτό της κατάχρησης αλκοόλ χωρίς όλα τα χαρακτηριστικά του αλκοολισμού. Στην περίπτωση αυτή το άτομο μπορεί να μην είναι εξαρτημένο από το αλκοόλ, όμως καταφεύγει σε συχνή και αυξημένη κατανάλωσή (π.χ. το Σαββατοκύριακο) με δυσάρεστες συνέπειες τόσο για την υγεία όσο και για την κοινωνική του ζωή.
Σκοτώνει: σύμφωνα με το τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας το αλκοόλ προκαλεί 1.8 εκατομμύρια θανάτους το χρόνο…
Φυσικά όλα τα παραπάνω αναφέρονται σε περιπτώσεις κατάχρησης, αφού η μέτρια κατανάλωση αλκοόλ (ειδικά το κόκκινο κρασί) φαίνεται να έχει ευεργετική επίδραση στο καρδιαγγειακό σύστημα.
Όμως κατάχρηση μπορεί να θεωρηθεί κάθε κατανάλωση που υπερβαίνει τις παγκόσμιες συστάσεις, δηλαδή μέχρι 1 ποτό ημερησίως για τις γυναίκες και μέχρι 2 για τους άντρες. Ως ποτό ορίζεται 1 κουτάκι μπύρα (330 ml) ή 1 ποτήρι κρασί (150 ml) ή 1 δόση δυνατού ποτού τύπου ουίσκι, βότκα, ούζο (45 ml).
Η παραπάνω σύσταση δε λειτουργεί αθροιστικά, δηλαδή ενώ 1-2 ποτά τη μέρα έχουν ευεργετικές ιδιότητες, πάνω από 2 ποτά όλα σε 1 βράδυ αναιρούν κάθε όφελος και μπορεί να έχουν δυσάρεστες συνέπειες. Συνεπώς το μήνυμα που συνοδεύει την κατανάλωση αλκοόλ είναι –για ακόμα μια φορά- «παν μέτρον άριστο».
Στην υγειά σας!
Παχαίνει: 5 ποτά την εβδομάδα αρκούν για να πάρετε 1 κιλό σε 2 μήνες – αφήνοντας απέξω τα παρελκόμενα (πατατάκια, ξηρούς καρπούς, μεζέδες)! Επιπλέον η κατανάλωση αλκοόλ ευνοεί τη συσσώρευση λίπους στην κοιλιακή χώρα, το γνωστό και ανεπιθύμητο σε όλους «σωσίβιο»…
Μειώνει τα αντανακλαστικά και ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την αύξηση του αριθμού των τροχαίων ατυχημάτων τις νυχτερινές και πρώτες πρωινές ώρες.
Επηρεάζει την κοινωνικότητα και την ψυχολογία, ενώ πρόσφατες μελέτες δείχνουν πως επιδρά αρνητικά στη λήψη αποφάσεων.
Μειώνει τη σεξουαλικότητα. Παρόλο που πολλοί θεωρούν το αλκοόλ αφροδισιακό, στην πραγματικότητα έχει αρνητική επίδραση στη σεξουαλικότητα και των δύο φύλων, κυρίως λόγω της επίδρασής του στην ψυχολογία του ατόμου.
Επιβαρύνει τη λειτουργία του ήπατος. Το συκώτι είναι το πρώτο όργανο που προσβάλλεται από την κατάχρηση του αλκοόλ.
Ερεθίζει το στομάχι και μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση γαστρίτιδας και πεπτικού έλκους.
Αυξάνει την αρτηριακή πίεση. Μάλιστα σε άτομα με χρόνια υπέρταση η μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ (πάνω από 3 ποτά τη μέρα) μειώνει τη δραστικότητα των αντιυπερτασικών φαρμάκων και μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε εγκεφαλικό.
Σχετίζεται με την εμφάνιση πολλών μορφών καρκίνου (στόματος, φάρυγγα, λάρυγγα, οισοφάγου, ήπατος, παγκρέατος, μαστού).
Αλληλεπιδρά με πολλά φάρμακα (αντιβιοτικά, παυσίπονα, ηρεμιστικά, αντιισταμινικά, φάρμακα για το διαβήτη, αντιεπιληπτικά κλπ). Οι συνέπειες είναι πολλές και δυσάρεστες και αφορούν τόσο τη λειτουργία ζωτικών οργάνων όπως το στομάχι και το ήπαρ αλλά και τον περιορισμό της δραστικότητας του λαμβανόμενου φαρμάκου.
Είναι εθιστικό. Ο εθισμός στο αλκοόλ είναι ανάλογος των ναρκωτικών και αποτελεί χρόνιο και δυσεπίλυτο πρόβλημα. Πέρα από το προχωρημένο στάδιο του αλκοολισμού, ένα πολύ πιο συχνό φαινόμενο είναι αυτό της κατάχρησης αλκοόλ χωρίς όλα τα χαρακτηριστικά του αλκοολισμού. Στην περίπτωση αυτή το άτομο μπορεί να μην είναι εξαρτημένο από το αλκοόλ, όμως καταφεύγει σε συχνή και αυξημένη κατανάλωσή (π.χ. το Σαββατοκύριακο) με δυσάρεστες συνέπειες τόσο για την υγεία όσο και για την κοινωνική του ζωή.
Σκοτώνει: σύμφωνα με το τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας το αλκοόλ προκαλεί 1.8 εκατομμύρια θανάτους το χρόνο…
Φυσικά όλα τα παραπάνω αναφέρονται σε περιπτώσεις κατάχρησης, αφού η μέτρια κατανάλωση αλκοόλ (ειδικά το κόκκινο κρασί) φαίνεται να έχει ευεργετική επίδραση στο καρδιαγγειακό σύστημα.
Όμως κατάχρηση μπορεί να θεωρηθεί κάθε κατανάλωση που υπερβαίνει τις παγκόσμιες συστάσεις, δηλαδή μέχρι 1 ποτό ημερησίως για τις γυναίκες και μέχρι 2 για τους άντρες. Ως ποτό ορίζεται 1 κουτάκι μπύρα (330 ml) ή 1 ποτήρι κρασί (150 ml) ή 1 δόση δυνατού ποτού τύπου ουίσκι, βότκα, ούζο (45 ml).
Η παραπάνω σύσταση δε λειτουργεί αθροιστικά, δηλαδή ενώ 1-2 ποτά τη μέρα έχουν ευεργετικές ιδιότητες, πάνω από 2 ποτά όλα σε 1 βράδυ αναιρούν κάθε όφελος και μπορεί να έχουν δυσάρεστες συνέπειες. Συνεπώς το μήνυμα που συνοδεύει την κατανάλωση αλκοόλ είναι –για ακόμα μια φορά- «παν μέτρον άριστο».
Στην υγειά σας!
ΦΥΣΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΑΛΚΟΟΛ
Η φυσιολογική περιεκτικότητα σε αλκοόλ μέσα στο ανθρώπινο αίμα δεν υπερβαίνει το 0,015%. Έτσι, μεγαλύτερες περιεκτικότητες σημειώνονται μόνο μέσω της πόσης αλκοολούχων. Με την κατανάλωση αλκοολούχων ποτών εισέρχονται στον ανθρώπινο οργανισμό μεγάλες ποσότητες θερμιδικής ενέργειας, όχι όμως και τα απαραίτητα ζωτικά θρεπτικά συστατικά.
Η φυσιολογική δύναμη καύσης 1gr. αλκοόλ ισούται με 19 KJoule και κυμαίνεται μεταξύ των υδατανθράκων (1 gr = 17 KJoule) και του λίπους (1gr = 39 KJoule). Αυτό αποδεικνύει πως με την τακτική κατανάλωση αλκοολούχων επέρχεται μια υπερβολική αύξηση θερμιδικής ενέργειας που υπερβαίνει τις ανάγκες του ανθρώπινου οργανισμού. Ο οργανισμός αποθηκεύει την ενέργεια αυτή με τη μορφή λίπους.
Η τακτική κατανάλωση αλκοολούχων ποτών συνδέεται επομένως με την αύξηση του σωματικού βάρους. Ακόμη και μικρότερες ποσότητες αλκοολούχων, επειδή ανοίγουν την όρεξη, με συνέπεια να ακολουθούν πλούσια γεύματα, επιφέρουν επίσης αύξηση του σωματικού βάρους. Εκτός από αυτό, η αύξηση του σωματικού βάρους επιδρά στην αναστολή του μεταβολισμού άλλων τροφών, επειδή ο ανθρώπινος οργανισμός μεταβολίζει το αλκοόλ κατά προτίμηση από άλλα είδη τροφών, και έτσι αποθηκεύονται άλλα προϊόντα μεταβολισμού όπως το λίπος.
Μακροπρόθεσμη υπερβολική κατανάλωση αλκοολούχων μπορεί να επιδράσει κατ’ αντίθετο τρόπο, με την έννοια μιας ελλιπούς σίτισης. Δηλαδή, όταν η θερμιδική ενέργεια του οργανισμού καλύπτεται σχεδόν αποκλειστικά από αλκοολούχα ποτά, υπολείπεται η ενέργεια που προέρχεται από τα λευκώματα.
Με τη συνεχιζόμενη υπερβολική κατανάλωση αλκοολούχων επέρχεται και η ανορεξία, η οποία συνηγορεί στη μονόπλευρη σίτιση. Ενίοτε υπάρχει και αποστροφή προς τη σίτιση. Άλλωστε η ελλιπής διατροφή συνίσταται και στην περιορισμένη χρησιμοποίηση των τροφών, διότι η απορρόφησή τους είναι επίσης ελλιπής, γεγονός που οφείλεται στην αλλοίωση των βλεννογόνων του στομάχου και των εντέρων λόγω του ερεθισμού.
Αν και το αλκοόλ είναι φορέας θερμιδικής ενέργειας, δεν αυξάνει τη μυϊκή δύναμη. Εσφαλμένα πιστεύεται πως το αλκοόλ είναι απαραίτητο σε βαριές εργασίες. Το αλκοόλ δε συνηγορεί στην αύξηση της απόδοσης. Οι μύες δεν είναι σε θέση να αντικαταστήσουν τη γλυκόζη, η οποία είναι απαραίτητη για την απόδοση έργου τους, με την αλκοόλη.
Το αλκοόλ, με την επίδρασή του στο εγκέφαλο, είναι που καταστέλλει το αίσθημα της κόπωσης. Το αίσθημα θερμότητας προέρχεται από τη διεύρυνση των αγγείων και τη μεγαλύτερη αιμάτωση των επιπολής(;) αγγείων. Το σώμα , κάτω από την επίδραση του αλκοόλ, χάνει γρήγορα τη θερμότητά του. Έτσι εξηγείται πως άτομα κάτω από τη δύναμη της μέθης, όταν αποκοιμούνται τις κρύες νύχτες στην ύπαιθρο, πεθαίνουν από το ψύχος.
Η φυσιολογική δύναμη καύσης 1gr. αλκοόλ ισούται με 19 KJoule και κυμαίνεται μεταξύ των υδατανθράκων (1 gr = 17 KJoule) και του λίπους (1gr = 39 KJoule). Αυτό αποδεικνύει πως με την τακτική κατανάλωση αλκοολούχων επέρχεται μια υπερβολική αύξηση θερμιδικής ενέργειας που υπερβαίνει τις ανάγκες του ανθρώπινου οργανισμού. Ο οργανισμός αποθηκεύει την ενέργεια αυτή με τη μορφή λίπους.
Η τακτική κατανάλωση αλκοολούχων ποτών συνδέεται επομένως με την αύξηση του σωματικού βάρους. Ακόμη και μικρότερες ποσότητες αλκοολούχων, επειδή ανοίγουν την όρεξη, με συνέπεια να ακολουθούν πλούσια γεύματα, επιφέρουν επίσης αύξηση του σωματικού βάρους. Εκτός από αυτό, η αύξηση του σωματικού βάρους επιδρά στην αναστολή του μεταβολισμού άλλων τροφών, επειδή ο ανθρώπινος οργανισμός μεταβολίζει το αλκοόλ κατά προτίμηση από άλλα είδη τροφών, και έτσι αποθηκεύονται άλλα προϊόντα μεταβολισμού όπως το λίπος.
Μακροπρόθεσμη υπερβολική κατανάλωση αλκοολούχων μπορεί να επιδράσει κατ’ αντίθετο τρόπο, με την έννοια μιας ελλιπούς σίτισης. Δηλαδή, όταν η θερμιδική ενέργεια του οργανισμού καλύπτεται σχεδόν αποκλειστικά από αλκοολούχα ποτά, υπολείπεται η ενέργεια που προέρχεται από τα λευκώματα.
Με τη συνεχιζόμενη υπερβολική κατανάλωση αλκοολούχων επέρχεται και η ανορεξία, η οποία συνηγορεί στη μονόπλευρη σίτιση. Ενίοτε υπάρχει και αποστροφή προς τη σίτιση. Άλλωστε η ελλιπής διατροφή συνίσταται και στην περιορισμένη χρησιμοποίηση των τροφών, διότι η απορρόφησή τους είναι επίσης ελλιπής, γεγονός που οφείλεται στην αλλοίωση των βλεννογόνων του στομάχου και των εντέρων λόγω του ερεθισμού.
Αν και το αλκοόλ είναι φορέας θερμιδικής ενέργειας, δεν αυξάνει τη μυϊκή δύναμη. Εσφαλμένα πιστεύεται πως το αλκοόλ είναι απαραίτητο σε βαριές εργασίες. Το αλκοόλ δε συνηγορεί στην αύξηση της απόδοσης. Οι μύες δεν είναι σε θέση να αντικαταστήσουν τη γλυκόζη, η οποία είναι απαραίτητη για την απόδοση έργου τους, με την αλκοόλη.
Το αλκοόλ, με την επίδρασή του στο εγκέφαλο, είναι που καταστέλλει το αίσθημα της κόπωσης. Το αίσθημα θερμότητας προέρχεται από τη διεύρυνση των αγγείων και τη μεγαλύτερη αιμάτωση των επιπολής(;) αγγείων. Το σώμα , κάτω από την επίδραση του αλκοόλ, χάνει γρήγορα τη θερμότητά του. Έτσι εξηγείται πως άτομα κάτω από τη δύναμη της μέθης, όταν αποκοιμούνται τις κρύες νύχτες στην ύπαιθρο, πεθαίνουν από το ψύχος.
Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011
Οι βλαβερές συνέπειες του αλκοόλ
Το αλκοόλ επιδρά στο κεντρικό νευρικό σύστημα ως καταπραϋντικό. Η δράση του είναι ηρεμιστική, επιβραδύνει τον κινητικό συντονισμό και τον χρόνο αντίδρασης. Παράλληλα μειώνει την ικανότητα κρίσης, τον αυτοέλεγχο, προκαλεί διαταραχές στην μνήμη και επηρεάζει την ικανότητα παραγωγής λογικών σκέψεων και πράξεων. Παραδόξως, με την υποχώρηση των επιδράσεών του, το αλκοόλ προκαλεί διαταραχές και στον ύπνο και θεωρείται μια σημαντική αιτία αϋπνίας.
Δύο σημαντικοί παράγοντες που επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο το σώμα επεξεργάζεται το αλκοόλ είναι ο σωματότυπος και ο ρυθμός της κατανάλωσης οινοπνευματωδών ποτών· ένα μεγαλόσωμο άτομο μεθάει πιο αργά συγκριτικά με ένα μικρόσωμο άτομο ακόμη και όταν πίνουν τις ίδιες ποσότητες αλκοολούχου ποτού εξαιτίας της μεγαλύτερης ποσότητας αίματος που έχει στον οργανισμό του. Από την άλλη μεριά, το φαγητό μπορεί να επηρεάσει την μέθη αφού επιβραδύνει την ταχύτητα με την οποία το αλκοόλ απορροφάται από το αίμα. Οι επιδράσεις της μέθης μειώνονται όταν έχει προηγηθεί γεύμα.
Οι επιπτώσεις από την κατανάλωση οινοπνεύματος δεν επιβαρύνουν μόνο τον πότη (με συχνή εμφάνιση νοσημάτων όπως αλκοολική γαστρίτιδα, πεπτικό έλκος, κίρρωση του ήπατος και αύξηση των καρδιαγγειακών νοσημάτων, των κακοηθών νεοπλασμάτων και των ψυχιατρικών διαταραχών), αλλά και το άμεσο κοινωνικό του περιβάλλον. Επίσης, η εξάπλωση των μηχανικών μέσων μεταφοράς (αυτοκίνητα, μοτοσυκλέτες, κ.ά.), καθώς και της αυτοματοποιημένης εργασίας, διευρύνουν το πεδίο των επιπτώσεων που μπορεί να έχουν τα οινοπνευματώδη ποτά. Ένας άλλος επιβαρυντικός παράγοντας είναι η κατανάλωση φαρμάκων, πολλά από τα οποία συνεργούν με τη δράση του οινοπνεύματος. Ορισμένα από αυτά, καθώς και ορισμένες χημικές ουσίες, γίνονται ιδιαίτερα επικίνδυνα όταν καταναλώνονται μαζί με οινόπνευμα.
Σε ό,τι αφορά τα κοινωνικά προβλήματα που δημιουργεί ή επιδεινώνει η κατανάλωση οινοπνεύματος, πιο συχνά αναφέρονται η διατάραξη των συζυγικών και οικογενειακών σχέσεων, τα προβλήματα στην εργασία (αύξηση των απουσιών από την εργασία, αύξηση των εργατικών ατυχημάτων, μείωση της παραγωγικότητας), καθώς και η επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης του ατόμου και ο κοινωνικός στιγματισμός. Στη Μ. Βρετανία η αυξημένη κατανάλωση οινοπνεύματος θεωρείται η αιτία για το 60% των αποπειρών αυτοκτονίας, το 30% των διαζυγίων, το 40% της ενδοοικογενειακής βίας, και το 20% της κακοποίησης παιδιών. Επίσης, έχει διαπιστωθεί ότι το 44% της συνολικής άσκησης βίας οφείλεται στο οινόπνευμα.
Από έρευνες σχετικές με τη θνησιμότητα και την κατανάλωση οινοπνεύματος έχει διαπιστωθεί ότι στους χρόνιους πότες η θνησιμότητα είναι σχεδόν τριπλάσια απ' ότι στους μη πότες. Στον Καναδά υπολογίστηκε ότι το 6% του συνόλου των θανάτων για τα άτομα ηλικίας 1-70 ετών οφειλόταν στην αυξημένη κατανάλωση οινοπνεύματος, ενώ στις ΗΠΑ το ποσοστό αυτό εκτιμάται σε 8%. Οι τρεις βασικότερες αιτίες θανάτου που σχετίζονται με τα οινοπνευματώδη ποτά είναι τα κακοήθη νεοπλάσματα, τα εγκεφαλικά επεισόδια και η κίρρωση του ήπατος. Από τα αποτελέσματα 150 περίπου επιδημιολογικών μελετών προκύπτει ότι ο σχετικός κίνδυνος θανάτου (απ' όλα τα αίτια) για όσους πίνουν σε σχέση με αυτούς που δεν πίνουν, είναι 1.1 (δηλαδή 10% περισσότερο) όταν η κατανάλωση κυμαίνεται από 3-4 ποτά ημερησίως, ενώ αυξάνεται στο 1.4 περίπου (40%), όταν τα ημερήσια ποτά ξεπερνούν τα 6.
Η ποσότητα οινοπνεύματος που μπορεί να βλάψει τον ανθρώπινο οργανισμό διαφέρει από άτομο σε άτομο, ανάλογα με τη φυσική αντοχή, καθώς και με την ύπαρξη ή μη άλλων επιβαρυντικών παραγόντων. Επίσης, για κάθε κατηγορία παθολογικών καταστάσεων μεταβάλλεται και η αντίστοιχη ποσότητα οινοπνεύματος που απαιτείται για την πρόκλησή τους.
Δύο σημαντικοί παράγοντες που επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο το σώμα επεξεργάζεται το αλκοόλ είναι ο σωματότυπος και ο ρυθμός της κατανάλωσης οινοπνευματωδών ποτών· ένα μεγαλόσωμο άτομο μεθάει πιο αργά συγκριτικά με ένα μικρόσωμο άτομο ακόμη και όταν πίνουν τις ίδιες ποσότητες αλκοολούχου ποτού εξαιτίας της μεγαλύτερης ποσότητας αίματος που έχει στον οργανισμό του. Από την άλλη μεριά, το φαγητό μπορεί να επηρεάσει την μέθη αφού επιβραδύνει την ταχύτητα με την οποία το αλκοόλ απορροφάται από το αίμα. Οι επιδράσεις της μέθης μειώνονται όταν έχει προηγηθεί γεύμα.
Οι επιπτώσεις από την κατανάλωση οινοπνεύματος δεν επιβαρύνουν μόνο τον πότη (με συχνή εμφάνιση νοσημάτων όπως αλκοολική γαστρίτιδα, πεπτικό έλκος, κίρρωση του ήπατος και αύξηση των καρδιαγγειακών νοσημάτων, των κακοηθών νεοπλασμάτων και των ψυχιατρικών διαταραχών), αλλά και το άμεσο κοινωνικό του περιβάλλον. Επίσης, η εξάπλωση των μηχανικών μέσων μεταφοράς (αυτοκίνητα, μοτοσυκλέτες, κ.ά.), καθώς και της αυτοματοποιημένης εργασίας, διευρύνουν το πεδίο των επιπτώσεων που μπορεί να έχουν τα οινοπνευματώδη ποτά. Ένας άλλος επιβαρυντικός παράγοντας είναι η κατανάλωση φαρμάκων, πολλά από τα οποία συνεργούν με τη δράση του οινοπνεύματος. Ορισμένα από αυτά, καθώς και ορισμένες χημικές ουσίες, γίνονται ιδιαίτερα επικίνδυνα όταν καταναλώνονται μαζί με οινόπνευμα.
Σε ό,τι αφορά τα κοινωνικά προβλήματα που δημιουργεί ή επιδεινώνει η κατανάλωση οινοπνεύματος, πιο συχνά αναφέρονται η διατάραξη των συζυγικών και οικογενειακών σχέσεων, τα προβλήματα στην εργασία (αύξηση των απουσιών από την εργασία, αύξηση των εργατικών ατυχημάτων, μείωση της παραγωγικότητας), καθώς και η επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης του ατόμου και ο κοινωνικός στιγματισμός. Στη Μ. Βρετανία η αυξημένη κατανάλωση οινοπνεύματος θεωρείται η αιτία για το 60% των αποπειρών αυτοκτονίας, το 30% των διαζυγίων, το 40% της ενδοοικογενειακής βίας, και το 20% της κακοποίησης παιδιών. Επίσης, έχει διαπιστωθεί ότι το 44% της συνολικής άσκησης βίας οφείλεται στο οινόπνευμα.
Από έρευνες σχετικές με τη θνησιμότητα και την κατανάλωση οινοπνεύματος έχει διαπιστωθεί ότι στους χρόνιους πότες η θνησιμότητα είναι σχεδόν τριπλάσια απ' ότι στους μη πότες. Στον Καναδά υπολογίστηκε ότι το 6% του συνόλου των θανάτων για τα άτομα ηλικίας 1-70 ετών οφειλόταν στην αυξημένη κατανάλωση οινοπνεύματος, ενώ στις ΗΠΑ το ποσοστό αυτό εκτιμάται σε 8%. Οι τρεις βασικότερες αιτίες θανάτου που σχετίζονται με τα οινοπνευματώδη ποτά είναι τα κακοήθη νεοπλάσματα, τα εγκεφαλικά επεισόδια και η κίρρωση του ήπατος. Από τα αποτελέσματα 150 περίπου επιδημιολογικών μελετών προκύπτει ότι ο σχετικός κίνδυνος θανάτου (απ' όλα τα αίτια) για όσους πίνουν σε σχέση με αυτούς που δεν πίνουν, είναι 1.1 (δηλαδή 10% περισσότερο) όταν η κατανάλωση κυμαίνεται από 3-4 ποτά ημερησίως, ενώ αυξάνεται στο 1.4 περίπου (40%), όταν τα ημερήσια ποτά ξεπερνούν τα 6.
Η ποσότητα οινοπνεύματος που μπορεί να βλάψει τον ανθρώπινο οργανισμό διαφέρει από άτομο σε άτομο, ανάλογα με τη φυσική αντοχή, καθώς και με την ύπαρξη ή μη άλλων επιβαρυντικών παραγόντων. Επίσης, για κάθε κατηγορία παθολογικών καταστάσεων μεταβάλλεται και η αντίστοιχη ποσότητα οινοπνεύματος που απαιτείται για την πρόκλησή τους.
Το αλκοόλ βλάπτει τη μνήμη των νέων
Μια νέα ισπανική έρευνα συνδέει την υπερκατανάλωση αλκοόλ σε μικρό χρονικό διάστημα, π.χ. μέσα σε ένα βράδυ, με τη μειωμένη ικανότητα απομνημόνευσης.
Η έρευνα έγινε σε 122 φοιτητές (62 πότες και 60 οι οποίοι δεν έπιναν) ηλικίας 18-20 ετών.
Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Santiago de Compostela ζήτησαν από τις 2 ομάδες των φοιτητών να συμπληρώσουν 2 τεστ μνήμης. Στο πρώτο απαιτούνταν να απομνημονεύσουν λέξεις και στο δεύτερο τις λεπτομέρειες από εικόνες.
Διαπιστώθηκε ότι οι φοιτητές που ήταν πότες δεν τα πήγαν και τόσο καλά στο τεστ απομνημόνευσης λέξεων, αν και στο τεστ με τις εικόνες δεν φάνηκε να υστερούν των άλλων φοιτητών.
Παρόλο που η έρευνα δεν αποτελεί απόδειξη ότι το αλκοόλ επηρεάζει δυσμενώς την ικανότητα απομνημόνευσης, εντούτοις αποδεικνύει ότι αυτά τα δύο (αλκοόλ, μνήμη) συνδέονται, εξηγούν οι ερευνητές. Επίσης, δεν είναι γνωστό αν η δυσκολία στην ικανότητα απομνημόνευσης είναι μόνιμη ή παροδική.
Τα τελευταία χρόνια η συνήθεια της αυξημένης κατανάλωσης αλκοόλ μονομιάς -δηλαδή σε ένα βράδυ- μελετάται εκτενώς προκειμένου να διαπιστωθεί αν και κατά πόσον επηρεάζει τους πότες και ιδιαίτερα εκείνους που ακόμα βρίσκονται στην ανάπτυξη.
Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011
Το αλκοόλ
Το αλκοόλ είναι μια ουσία, η οποία μειώνει τη λειτουργία του κεντρικού μας νευρικού συστήματος.
Το κεντρικό νευρικό σύστημα αποτελείται από τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό (ο οποίος βρίσκεται μέσα στη σπονδυλική στήλη). Το σύστημα αυτό είναι υπεύθυνο για να μεταφέρονται μηνύματα μεταξύ εγκεφάλου και υπόλοιπου σώματος με εξαιρετικά μεγάλη ταχύτητα.
Ένα απλό παράδειγμα είναι το μήνυμα που στέλνει ο εγκέφαλος στα πόδια να ξεκινήσουν το περπάτημα όταν εσείς το αποφασίσετε, πράγμα που συμβαίνει σε χρόνο ρεκόρ!
Το αλκοόλ λοιπόν με το που μπαίνει στο αίμα και κυκλοφορεί στο σώμα, μειώνει κατά πολύ την ταχύτητα με την οποία μεταδίδονται αυτά τα μηνύματα. Ανάλογα με την ποσότητα αλκοόλ που έχει καταναλωθεί κάποια μηνύματα μπορεί να μην φτάνουν μάλιστα καθόλου!
Το κεντρικό νευρικό σύστημα αποτελείται από τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό (ο οποίος βρίσκεται μέσα στη σπονδυλική στήλη). Το σύστημα αυτό είναι υπεύθυνο για να μεταφέρονται μηνύματα μεταξύ εγκεφάλου και υπόλοιπου σώματος με εξαιρετικά μεγάλη ταχύτητα.
Ένα απλό παράδειγμα είναι το μήνυμα που στέλνει ο εγκέφαλος στα πόδια να ξεκινήσουν το περπάτημα όταν εσείς το αποφασίσετε, πράγμα που συμβαίνει σε χρόνο ρεκόρ!
Το αλκοόλ λοιπόν με το που μπαίνει στο αίμα και κυκλοφορεί στο σώμα, μειώνει κατά πολύ την ταχύτητα με την οποία μεταδίδονται αυτά τα μηνύματα. Ανάλογα με την ποσότητα αλκοόλ που έχει καταναλωθεί κάποια μηνύματα μπορεί να μην φτάνουν μάλιστα καθόλου!
Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011
Δίαφορες μορφές αλκοόλ
Το αλκοόλ μπορεί να έχει διάφορες μορφές. Η πιο γνωστή σ' εμάς μορφή αλκοόλ είναι σίγουρα τα αλκοολούχα ποτά (μπίρα, κρασί, ουίσκι, βότκα και άλλα πολλά). Επιπλέον όμως, το αλκοόλ χρησιμοποιείται και σαν αντισηπτικό (δηλαδή για την καταπολέμηση μικροβίων), σε φάρμακα και με πολλούς άλλους τρόπους, σε διάφορες μορφές.
Βλέποντας γονείς ή και φίλους να πίνουν τέτοια ποτά, θα έχετε παρατηρήσει στις πλείστες περιπτώσεις πως το αλκοόλ φαίνεται να τους κάνει πιο χαλαρούς, ομιλητικούς και αστείους.
Από αυτά που διαβάσατε μέχρι τώρα η εντύπωση που σας δίνεται για το αλκοόλ δεν είναι και η χειρότερη, έτσι;
Ένα προϊόν της φύσης που όταν καταναλωθεί μας κάνει πιο χαλαρούς ή ακόμη μπορεί να μας βοηθήσει σαν φάρμακο, σίγουρα δεν μας ακούγεται και πολύ επικίνδυνο.
Η πρώτη αυτή εντύπωση θα αλλάξει όμως πολύ γρήγορα όταν διαβάσετε πιο κάτω τι πράγματι κάνει στον οργανισμό το αλκοόλ!
Βλέποντας γονείς ή και φίλους να πίνουν τέτοια ποτά, θα έχετε παρατηρήσει στις πλείστες περιπτώσεις πως το αλκοόλ φαίνεται να τους κάνει πιο χαλαρούς, ομιλητικούς και αστείους.
Από αυτά που διαβάσατε μέχρι τώρα η εντύπωση που σας δίνεται για το αλκοόλ δεν είναι και η χειρότερη, έτσι;
Ένα προϊόν της φύσης που όταν καταναλωθεί μας κάνει πιο χαλαρούς ή ακόμη μπορεί να μας βοηθήσει σαν φάρμακο, σίγουρα δεν μας ακούγεται και πολύ επικίνδυνο.
Η πρώτη αυτή εντύπωση θα αλλάξει όμως πολύ γρήγορα όταν διαβάσετε πιο κάτω τι πράγματι κάνει στον οργανισμό το αλκοόλ!
Τι συμβαίνει όταν το αλκοόλ μπαίνει στο σώμα;
Το αλκοόλ που καταναλώνεται εισέρχεται μέσω του στόματος και του οισοφάγου στο στομάχι. Μια μικρή ποσότητα αφομοιώνεται εκεί. Το υπόλοιπο έρχεται καθαρό, και χωρίς να αφομοιωθεί, στο αίμα και εξαπλώνεται σε όλο το σώμα. Η παρουσία του φαγητού στο στομάχι τη στιγμή που κάποιος πίνει καθυστερεί την απορρόφηση του αλκοόλ από το αίμα. Γι’ αυτό ένα αλκοολούχο ποτό έχει πιο γρήγορες επιπτώσεις όταν το στομάχι είναι άδειο από όταν κάποιος πίνει κατά τη διάρκεια ενός γεύματος ή μετά απ’ αυτό. Ποτά με επίπεδο αλκοόλ πάνω από 20% παραμένουν για μεγαλύτερο διάστημα στο στομάχι από ποτά με χαμηλότερο επίπεδο αλκοόλ. Κάποιος που έχει μεγάλο βάρος έχει περισσότερο σωματικά υγρά απ’ ότι κάποιος που έχει μικρότερο βάρος. Έτσι ένα πιο ελαφρύ άτομο επηρεάζεται περισσότερο απ’ ότι ένα βαρύ άτομο που έχει πιει τον ίδιο αριθμό αλκοολούχων ποτών. Υπάρχει επίσης διαφορά και ανάμεσα στους άντρες και τις γυναίκες. Το γυναικείο σώμα περιλαμβάνει κατά μέσο όρο λιγότερα υγρά ανά κιλό απ’ ότι ένα αντρικό. Επίσης οι γυναίκες αφομοιώνουν μικρότερη ποσότητα αλκοόλ στο σώμα.
Το ήπαρ τελικά διαλύει το αλκοόλ το οποίο μετά αποβάλλεται από τα ούρα.
Το ήπαρ τελικά διαλύει το αλκοόλ το οποίο μετά αποβάλλεται από τα ούρα.
Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011
Το αλκοόλ εμπλέκεται στον 1 για κάθε 4 θανάτους νέων Ευρωπαίων ηλικίας από 15 έως 29 ετών.
Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ), το αλκοόλ παίζει ρόλο στον 1 για κάθε 4 θανάτους που συμβαίνουν σε νέους Ευρωπαίους, ηλικίας από 15 έως 29 ετών. Σε μερικές περιοχές της Ανατολικής Ευρώπης, για τις ίδιες ηλικίες, το αλκοόλ ευθύνεται για τον 1 θάνατο στους 3.
Τα συνταρακτικά αυτά στοιχεία δόθηκαν πρόσφατα στη δημοσιότητα με την ευκαιρία διεθνούς συνεδρίου για τους νέους και το αλκοόλ που διοργάνωσε ο ΠΟΥ στη Στοκχόλμη το Φεβρουάριο του 2001.
Το πρόβλημα της κατανάλωσης αλκοόλ από τους νέους θεωρείται πολύ σοβαρό. Η αύξηση της κατανάλωσης αυτής μαζί με τις καταστροφικές συνέπειες που επιφέρει ανησυχούν έντονα όχι μόνο τους εμπειρογνώμονες αλλά και τις κυβερνήσεις Ευρωπαϊκών χωρών που συμμετείχαν στο συνέδριο αυτό με υπουργούς τους.
Η επιθετική πολιτική προώθησης των αλκοολούχων προϊόντων τους από τις εταιρείες, οι διαφημιστικές εκστρατείες που προβάλλουν θετικές εικόνες της κατανάλωσης αυτής, η χρήση και ανάμιξη μέσα στα ποτά και άλλων ψυχοτρόπων ουσιών επιδεινώνουν την κατάσταση. Επιδιώκουν να προσελκύσουν όλο και περισσότερους νέους στο αλκοόλ ή στα μείγματα του με άλλες ουσίες που παράγονται με αποτέλεσμα να δημιουργούνται αρνητικά φαινόμενα για την υγεία τους και την κοινωνία σαν σύνολο.
Σύμφωνα με έρευνες που έγιναν για το θέμα φάνηκε ότι υπάρχει έντονος συσχετισμός μεταξύ της ψηλής κατανάλωσης αλκοόλ και της βίαιης συμπεριφοράς, της μη ασφαλούς σεξουαλικής συμπεριφοράς, των σοβαρών τροχαίων ή άλλων ατυχημάτων, της πρόκλησης μόνιμων αναπηριών και θανάτων.
Επίσης υπάρχει συσχετισμός μεταξύ της κατανάλωσης αλκοόλ, καπνού και παράνομων ουσιών όπως τα ναρκωτικά.
Οι νέοι είναι πολύ πιο ευάλωτοι στο να υποστούν σωματικές, συναισθηματικές και κοινωνικές βλάβες λόγω κατάχρησης του αλκοόλ είτε από τους ίδιους είτε από άλλα άτομα. Πολλά παιδιά είναι θύματα βίαιης συμπεριφοράς λόγω προβλημάτων που προκύπτουν από υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ από μέλη της οικογένειας τους.
Τα οικονομικό κόστος και τα κοινωνικά προβλήματα που προκαλεί η κατάσταση αυτή είναι πολλά και δύσκολα και αποτελούν επιπρόσθετο βάρος για τις κυβερνήσεις των χωρών.
Το συνέδριο εξέδωσε στο τέλος μια διακήρυξη, την οποία υιοθέτησε και ο ΠΟΥ που στόχο έχει να δώσει κατευθυντήριες γραμμές και στόχους για την καταπολέμηση του φαινομένου αυτού.
Στη διακήρυξη "Declaration on young people and alcohol" τονίζεται ότι πρέπει να γίνουν προσπάθειες για να μειωθεί σημαντικά ο αριθμός των νέων που εθίζονται στο αλκοόλ και αυτών που το καταναλώνουν υπερβολικά, μέχρι το έτος 2006.
Επίσης συστήνεται όπως τα κράτη μέλη να εφαρμόσουν μια πολιτική επιμόρφωσης και διαφώτισης των νέων για το πρόβλημα και ταυτόχρονα να γίνουν προσπάθειες να εμπλακούν οι ίδιοι οι νέοι στην όλη προσπάθεια.
Η συνεργασία μεταξύ των κρατών, η προώθηση πολιτικής ελέγχου των επιθετικών εκστρατειών προώθησης των αλκοολούχων προϊόντων, η παροχή υποστηρικτικού περιβάλλοντος για τους νέους, η απαγόρευση αγοράς από ανήλικους αλκοολούχων ποτών, η επιβολή αυστηρών ποινών για οδήγηση υπό την επιρροή αλκοόλ είναι μεταξύ των μέτρων και θεμάτων που αναλύει και προτείνει η διακήρυξη.
Αναμφίβολα οι νέοι αποτελούν ένα εύκολο στόχο για τις έντονες διαφημιστικές εκστρατείες των εταιρειών αλκοολούχων ποτών. Πολύ συχνά είναι ευάλωτοι περισσότερο από άλλους και οι συνέπειες μπορεί να είναι καταστροφικές.
Το γεγονός ότι ο 1 στους 4 θανάτους στην Ευρώπη έχει σχέση με το αλκοόλ πρέπει να μας αφυπνίσει για να εφαρμοσθεί μια αποτελεσματική πολιτική πρόληψης του κακού αυτού. Ίσως η διαφώτιση των νέων, η επιμόρφωση τους για το αλκοόλ και η ενεργός συμμετοχή και εμπλοκή τους σε οποιοδήποτε πρόγραμμα πρόληψης να είναι το πιο αποτελεσματικό όπλο στην καταπολέμηση της μάστιγας αυτής.
Τα συνταρακτικά αυτά στοιχεία δόθηκαν πρόσφατα στη δημοσιότητα με την ευκαιρία διεθνούς συνεδρίου για τους νέους και το αλκοόλ που διοργάνωσε ο ΠΟΥ στη Στοκχόλμη το Φεβρουάριο του 2001.
Το πρόβλημα της κατανάλωσης αλκοόλ από τους νέους θεωρείται πολύ σοβαρό. Η αύξηση της κατανάλωσης αυτής μαζί με τις καταστροφικές συνέπειες που επιφέρει ανησυχούν έντονα όχι μόνο τους εμπειρογνώμονες αλλά και τις κυβερνήσεις Ευρωπαϊκών χωρών που συμμετείχαν στο συνέδριο αυτό με υπουργούς τους.
Η επιθετική πολιτική προώθησης των αλκοολούχων προϊόντων τους από τις εταιρείες, οι διαφημιστικές εκστρατείες που προβάλλουν θετικές εικόνες της κατανάλωσης αυτής, η χρήση και ανάμιξη μέσα στα ποτά και άλλων ψυχοτρόπων ουσιών επιδεινώνουν την κατάσταση. Επιδιώκουν να προσελκύσουν όλο και περισσότερους νέους στο αλκοόλ ή στα μείγματα του με άλλες ουσίες που παράγονται με αποτέλεσμα να δημιουργούνται αρνητικά φαινόμενα για την υγεία τους και την κοινωνία σαν σύνολο.
Σύμφωνα με έρευνες που έγιναν για το θέμα φάνηκε ότι υπάρχει έντονος συσχετισμός μεταξύ της ψηλής κατανάλωσης αλκοόλ και της βίαιης συμπεριφοράς, της μη ασφαλούς σεξουαλικής συμπεριφοράς, των σοβαρών τροχαίων ή άλλων ατυχημάτων, της πρόκλησης μόνιμων αναπηριών και θανάτων.
Επίσης υπάρχει συσχετισμός μεταξύ της κατανάλωσης αλκοόλ, καπνού και παράνομων ουσιών όπως τα ναρκωτικά.
Οι νέοι είναι πολύ πιο ευάλωτοι στο να υποστούν σωματικές, συναισθηματικές και κοινωνικές βλάβες λόγω κατάχρησης του αλκοόλ είτε από τους ίδιους είτε από άλλα άτομα. Πολλά παιδιά είναι θύματα βίαιης συμπεριφοράς λόγω προβλημάτων που προκύπτουν από υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ από μέλη της οικογένειας τους.
Τα οικονομικό κόστος και τα κοινωνικά προβλήματα που προκαλεί η κατάσταση αυτή είναι πολλά και δύσκολα και αποτελούν επιπρόσθετο βάρος για τις κυβερνήσεις των χωρών.
Το συνέδριο εξέδωσε στο τέλος μια διακήρυξη, την οποία υιοθέτησε και ο ΠΟΥ που στόχο έχει να δώσει κατευθυντήριες γραμμές και στόχους για την καταπολέμηση του φαινομένου αυτού.
Στη διακήρυξη "Declaration on young people and alcohol" τονίζεται ότι πρέπει να γίνουν προσπάθειες για να μειωθεί σημαντικά ο αριθμός των νέων που εθίζονται στο αλκοόλ και αυτών που το καταναλώνουν υπερβολικά, μέχρι το έτος 2006.
Επίσης συστήνεται όπως τα κράτη μέλη να εφαρμόσουν μια πολιτική επιμόρφωσης και διαφώτισης των νέων για το πρόβλημα και ταυτόχρονα να γίνουν προσπάθειες να εμπλακούν οι ίδιοι οι νέοι στην όλη προσπάθεια.
Η συνεργασία μεταξύ των κρατών, η προώθηση πολιτικής ελέγχου των επιθετικών εκστρατειών προώθησης των αλκοολούχων προϊόντων, η παροχή υποστηρικτικού περιβάλλοντος για τους νέους, η απαγόρευση αγοράς από ανήλικους αλκοολούχων ποτών, η επιβολή αυστηρών ποινών για οδήγηση υπό την επιρροή αλκοόλ είναι μεταξύ των μέτρων και θεμάτων που αναλύει και προτείνει η διακήρυξη.
Αναμφίβολα οι νέοι αποτελούν ένα εύκολο στόχο για τις έντονες διαφημιστικές εκστρατείες των εταιρειών αλκοολούχων ποτών. Πολύ συχνά είναι ευάλωτοι περισσότερο από άλλους και οι συνέπειες μπορεί να είναι καταστροφικές.
Το γεγονός ότι ο 1 στους 4 θανάτους στην Ευρώπη έχει σχέση με το αλκοόλ πρέπει να μας αφυπνίσει για να εφαρμοσθεί μια αποτελεσματική πολιτική πρόληψης του κακού αυτού. Ίσως η διαφώτιση των νέων, η επιμόρφωση τους για το αλκοόλ και η ενεργός συμμετοχή και εμπλοκή τους σε οποιοδήποτε πρόγραμμα πρόληψης να είναι το πιο αποτελεσματικό όπλο στην καταπολέμηση της μάστιγας αυτής.
Ψυχολογικές θεωρίες εξάρτησης από το αλκοόλ!
Ποικίλες θεωρίες συσχετίζουν τη χρήση του αλκοόλ σαν αντίμετρο για να μειώσει την ένταση και το άγχος, να αυξήσει τα υποκειμενικά συναισθήματα δύναμης, και να μειώσει τον ψυχολογικό πόνο. Ίσως το μέγιστο ενδιαφέρον έχει αποδοθεί στην παρατήρηση ότι οι αλκοολικοί συχνά αναφέρουν ότι το οινόπνευμα μειώνει τα συναισθήματα νευρικότητάς τους και ότι τους βοηθά να αντιμετωπίσουν τις καθημερινές πιέσεις της ζωής και να χαλαρώσουν.
Οι ψυχολογικές θεωρίες στηρίζονται, εν μέρει, στην παρατήρηση μεταξύ των μη αλκοολικών ανθρώπων, ότι η χρήση χαμηλών δόσεων αλκοόλ σε μια τεταμένη κοινωνική κατάσταση ή μετά από μια δύσκολη ημέρα, μπορεί να συνδεθεί με ένα ενισχυμένο συναίσθημα ευημερίας και μια βελτιωμένη ευκολία των κοινωνικών σχέσεων.
Σε υψηλές δόσεις εντούτοις, ειδικά όταν πέφτει το επίπεδο του αλκοόλ στο αίμα, η ένταση των μυών και τα ψυχολογικά συναισθήματα της νευρικότητας και της ταραχής αυξάνονται. Κατά συνέπεια, τα χαλαρωτικά αποτελέσματα του αλκοόλ, μπορεί να ασκούν επίδραση σε μικρές ή το πολύ μέτριες δόσεις στους περιστασιακούς πότες ή να ανακουφίζουν από τα συμπτώματα στέρησης τους εξαρτημένους αλκοολικούς πότες, αλλά πάντως διαδραματίζουν έναν δευτερεύοντα ρόλο στην πρόκληση, στην αιτιολογία δηλαδή του αλκοολισμού.
Οι θεωρίες ότι η δυνατότητα του αλκοόλ να ενισχύει τα συναισθήματα της ύπαρξης ισχυρής και σεξουαλικά ελκυστικής εικόνας του εαυτού και να μειώνει τα αποτελέσματα του ψυχολογικού πόνου είναι δύσκολο να αξιολογηθούν οριστικά.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)